Sad Movie - ไบร์ท วชิรวิชญ์ перевод на немецкий

Sad Movie

มีแต่ฉากเดิมเดิมทุกที ทุกที ซ้ำไป ซ้ำมา อย่างนี้
ไม่เคยมี Love scene
มีแต่ Sad scene
รับบทคนแพ้ทุกที ทุกที ซ้ำไป ซ้ำมา อย่างนี้
ไม่เคยมี Love scene
มีแต่ Sad scene
My sad movie

เหมือนเดิม มีแต่พล๊อตเดิม
ไม่ว่ารักใคร ก็มีแต่ซ้ำเติม
ดราม่ากว่านี้มีอีกไหม
ใครใครก็คอยจะทำร้าย
ก็คล้าย ว่าเรามันดวงตก
กี่ครั้ง ก็ต้องน้ำตาตก
ฟ้าหลังฝนไม่เห็นจะมีจริง
หนังเรื่องนี้คงไม่ Happy ending

ไอ้ตอนไปแคสท์โมเดลลิ่งก็บอกว่าแคสท์บทพระเอก
รับบทหนังรักหวานซึ้งประมาณญาญ่ากับณเดชน์
แต่พอรักสั่งแอคชั่น แล้วกามเทพตีสเลท
เอ้าไหนกลายเป็นหนัง Sad เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นมะเหงก
อยากจะเบรกกองให้หมด แล้วเรียกคนเขียนมาแก้บท
นี่มันหนังรักอะไรกันวะทำไมตอนจบมันแย่หมด
รักใครก็แพ้หมด รับบทช้ำไปและช้ำมา
ขนาดป๊อปคอร์นหน้าโรงหนังยังเป็นป๊อปคอร์นรสน้ำตา เฮ้ย...

พอเหอะความเหงา พอเหอะความเศร้า
อยากมีความรักกับเขาซักที

มีแต่ฉากเดิมเดิมทุกที ทุกที ซ้ำไป ซ้ำมา อย่างนี้
ไม่เคยมี Love scene
มีแต่ Sad scene
รับบทคนแพ้ทุกที ทุกที
ทำไมต้องเป็นอย่างนี้
จะมีมั้ย Love scene
ไม่เอาละ Sad scene
My sad movie

Sad movie
น๊า นา นา
Sad movie
น๊า นา นา

คงเดินออกโรงไปละถ้าหากว่าเกิดเป็นคนดู
น้ำตาท่วมจอเป็นเราก็คงไม่ทนดู
ถ้าได้สมหวังเหมือน Coffee Prince ของกงยู
ฉันคงกระโดดโลดเต้นอย่างกับพี่น้อยวงพรู
แต่พอเอ่ยบงชูร์ แล้วเค้าก็บอกว่าลาก่อน
เป็นพระรองในซีรี่ส์ที่พระเอกเค้ามาก่อน
ต่อให้ทุ่มเทไปเต็มที่สุดท้ายก็มีน้ำตาก่อน
เพราะหน้าเรา Comedy เป็นแค่ตลกปัญญาอ่อน
ละครน้ำเน่าดาวพระศุกร์ต้องอาย
เหมือนกับโกโบริที่ตอนจบต้องตาย
บทไม่สบายอยากมีมือแตะต้องกาย
อยากให้เธอเหลียวมองสงสัยต้องวาย
ก็ยังข้องใจ มองใครต่อใครเขารับบทนำใน Paradise
ไอ้เราดันได้รับบทเป็นแค่คนจนใน Parasite
อยากจะได้ดอกกุหลาบทำไมได้รับแต่ Dynamite
ถ้าทำ Soundtrack ให้หนังเรื่องนี้เราควรจะร้องยังไงอ่ะไบร์ท ไหนร้องซิ

พอเหอะความเหงา พอเหอะความเศร้า
อยากมีความรักกับเขาซักที

มีแต่ฉากเดิมเดิมทุกที ทุกที ซ้ำไป ซ้ำมา อย่างนี้
ไม่เคยมี Love scene
มีแต่ Sad scene
รับบทคนแพ้ทุกที ทุกที
ทำไมต้องเป็นอย่างนี้
จะมีมั้ย Love scene
ไม่เอาละ Sad scene
My sad movie

จมน้ำตาอย่างกับเรื่อง The Classic
รักปลอมปลอมอย่างกับเป็นพลาสติก Ah!
พล๊อตมัน Twist อย่างกับยิมนาสติก
ดราม่ากว่าแจ๊ค ดอว์สันในเรื่องไททานิค
หนังมันเศร้าพูดไปแล้วก็เจ็บจี๊ด
อยากมีใครซักคนไม่ต้องมีเยอะถึงเจ็ดกิ๊ก
ถ้าเล่าความหลังมันต้องสปอยล์ถึง 7 วีค
เพราะหนังของเรามันเศร้า กว่ารวมหนัง sad ทั้ง Netflix

Trauriger Film

Immer dieselben Szenen, jedes Mal, jedes Mal, immer wieder, so ist das.
Nie eine Liebesszene.
Nur traurige Szenen.
Spiele immer den Verlierer, jedes Mal, jedes Mal, immer wieder, so ist das.
Nie eine Liebesszene.
Nur traurige Szenen.
Mein trauriger Film.

Wie immer, nur die alte Handlung.
Egal, wen ich liebe, es wird immer nur schlimmer.
Gibt es noch mehr Drama?
Jeder versucht immer, mich zu verletzen.
Es ist, als hätte ich Pech.
Wie oft musste ich schon weinen.
Der Himmel nach dem Regen, den gibt es wohl nicht wirklich.
Dieser Film wird wohl kein Happy End haben.

Als ich zum Casting ging, sagten sie, ich würde für die Hauptrolle besetzt.
Eine Rolle in einem süßen Liebesfilm, so wie Yaya und Nadech.
Aber als die Liebe „Action“ rief und Amor die Klappe schlug,
Hey, wie wurde daraus ein trauriger Film, eine komplette Kehrtwende?
Ich möchte die Dreharbeiten stoppen und den Drehbuchautor rufen, um das Skript zu ändern.
Was ist das für ein Liebesfilm, warum ist das Ende so schlecht?
Wen ich auch liebe, ich verliere immer, spiele die Rolle des Gekränkten immer und immer wieder.
Sogar das Popcorn vor dem Kino schmeckt nach Tränen, hey...

Genug der Einsamkeit, genug der Trauer.
Ich möchte endlich einmal Liebe mit jemandem haben.

Immer dieselben Szenen, jedes Mal, jedes Mal, immer wieder, so ist das.
Nie eine Liebesszene.
Nur traurige Szenen.
Spiele immer den Verlierer, jedes Mal, jedes Mal.
Warum muss das so sein?
Wird es eine Liebesszene geben?
Ich will keine traurigen Szenen mehr.
Mein trauriger Film.

Trauriger Film.
Na na na.
Trauriger Film.
Na na na.

Ich wäre wohl schon aus dem Kino gegangen, wenn ich ein Zuschauer wäre.
Der Bildschirm voller Tränen, als ich, würde ich das auch nicht ertragen.
Wenn ich so glücklich wäre wie bei Coffee Prince von Gong Yoo.
Ich würde herumspringen wie P'Noi von der Band Pru.
Aber kaum sage ich „Bonjour“, sagt sie schon „Auf Wiedersehen“.
Ich bin der zweite Hauptdarsteller in einer Serie, in der der Hauptdarsteller zuerst kommt.
Auch wenn ich alles gebe, am Ende gibt es zuerst Tränen.
Weil mein Gesicht komödiantisch ist, nur ein dummer Clown.
Das Melodrama „Dao Pra Suk“ müsste sich schämen.
Wie Kobori, der am Ende sterben muss.
Eine Rolle, in der ich krank bin und mir wünsche, dass eine Hand meinen Körper berührt.
Ich wünschte, du würdest dich umdrehen und mich ansehen, vielleicht muss ich schwul werden (um aufzufallen).
Ich frage mich immer noch, alle anderen spielen Hauptrollen im Paradies.
Ich hingegen spiele nur den armen Kerl in Parasite.
Ich will eine Rose, warum bekomme ich nur Dynamit?
Wenn wir einen Soundtrack für diesen Film machen würden, wie sollten wir singen, Bright? Na los, sing mal.

Genug der Einsamkeit, genug der Trauer.
Ich möchte endlich einmal Liebe mit jemandem haben.

Immer dieselben Szenen, jedes Mal, jedes Mal, immer wieder, so ist das.
Nie eine Liebesszene.
Nur traurige Szenen.
Spiele immer den Verlierer, jedes Mal, jedes Mal.
Warum muss das so sein?
Wird es eine Liebesszene geben?
Ich will keine traurigen Szenen mehr.
Mein trauriger Film.

In Tränen ertrunken wie im Film "The Classic".
Falsche Liebe, als wäre sie aus Plastik, Ah!
Die Handlung verdreht sich wie bei Gymnastik.
Dramatischer als Jack Dawson in Titanic.
Der Film ist traurig, es tut weh, darüber zu sprechen.
Ich möchte jemanden, nicht gleich sieben Affären.
Wenn ich meine Vergangenheit erzähle, bräuchte das 7 Wochen Spoiler.
Denn unser Film ist trauriger als alle traurigen Filme auf Netflix zusammen.