Khaen - Fadaei перевод на немецкий

Khaen

سراغتون میام به نوبت
ملت که هیچی، آب میزنه زیرآب لیوانو
کبابتون می کنم رو آتیش صنوبر
فرو میرید تو صندلی مهدیار بذاره پاشو رو پدال پیانو
تو کاسه گدایی می گیری زیر آبروت
من رول هیندوکوشو آتیش می کنم تو وان خون
جون عزیز نگران نباش اگه کشتمت
آخه شعرای فدایی دوباره می ده به لاشه جون
بیت هامون داره حکم تیر
جا نمی شه جُرمام، می ذارم نقطه چین
کف آسفالتی انگار داره جوهر پس می ده رو دفترم خودنویس
دلسوزی نداره خائنی که کنج دیوار میشه گربه گیر
نصفم عزرائیله، نصف دیگه م جبرئیل
من دریای شعرم، شما خشکتون زده از تشنگی
ما رفاقتی می جنگیم نه واسه زندگی
شما واستادید رو نوک قله مادرجندگی
من از نفرت شماها می سازم یه طناب
گوشت خونوادتو می جوییم مثل لاویز
آدمای تشنه می بینن کویرو سراب
ولی تمام جنگلا هیزمه تو چشم آتیش
از باتلاق دروغاتون بیرون زده سرتون
تتو میشه بیت های ما روی تن تهران
فشار پام رو کلته دهنت رو لب جوب
لفظا می خوره تو سینه ات مثل سر زیدان

آدم چش سفید حقیقتو نمی بینه نه
کوه که با دو تا طوفان نمی ریزه نه
تیغو می کشم رو گردنت مثل آرشه ویولن
جونور خائن راحت نمی میره نه
آدم چش سفید حقیقتو نمی بینه نه
کوه که با دو تا طوفان نمی ریزه نه
تیغو می کشم رو گردنت مثل آرشه ویولن
جونور خائن راحت نمی میره نه

اون واسه نارفیقا بود و این واسه خائنا
دارن خرتون می کنن با بوی گوشت
رنگتون می پره نیم کیلو بکنید جا به جا
شما کبریت نم گرفته اید و ملتفت کوه نور
شیر شکار می کنه کفتارا می رن ناهار
بیننده ها یکی ن فقط عوض میشه کانال
لاشخورا به شغالا می گن داداش
جوری همو می فروشن که انگار توله های حوا همه کالان
واسه هم قلاب می گیرن دم دیوار شرافت
سم می ریزن تو لیوان رفاقت
بی مرام اگه قول می دی که دیگه نبینمت این ورا
برات یه دربست می گیرم مهمون من کرایه اش
رو سیاهی می مونه به شما مثل ذغال
تهش انگشتتون برسه به دل حباب
تو تو بنده ها دنبال یاری
من جای مشتم هنو مونده پای چش خدا
خون خائنو می ریزیم سلامتی خوبا
با کدخدا می جنگه ولی سفره دار موشاس
واسه بدخوای ما می کشیدن سوت و هورا
شاهدشون آیینه اس و قسمشون دم روباه
می خوان دُر معرفتو بکنن بُزخری
جایزه بگیرای لیگ لمپنی بسه مفت بری
تهش جنس ما رو می زنید غیرمستقیم
خیالی نی، حاجیت فرقی نمی ذاره بین مشتری

آدم چش سفید حقیقتو نمی بینه نه
کوه که با دو تا طوفان نمی ریزه نه
تیغو می کشم رو گردنت مثل آرشه ویولن
جونور خائن راحت نمی میره نه
آدم چش سفید حقیقتو نمی بینه نه
کوه که با دو تا طوفان نمی ریزه نه
تیغو می کشم رو گردنت مثل آرشه ویولن
جونور خائن راحت نمی میره نه

مهم نی کجای کاری، بیت ها میاد مثل موشک
انگار کور بوده از پیداش اجاق خالق
بالاخره تابلو میشه که کی بوده تو زرد
انقدر ببویید که پیشتون ادیسونه الاغ باقر
خودتو می زنی به خواب هوا بشه تاریک
بی چش و رو اَن و جلو میان می گن چش مایی
نقابتون می افته رو زمین یه روز بالاخره
شما بی خبرید که دو تا چش داره ت تاریخ
رپکنا رو غیب می کنم، طلسمم
ما هیچ وقت نخواستیم باشیم آدم خوبه، جنده ها فرشته ان
خیابون راه بندونه، انقدر حالم خوبه
که فکر می کنم خون همه تون آب انگوره
ساعت کاریمون به وقت گرگاس
انقدر بیت وحشیه انگار حیوونه
ما زوزه می کشیم، شما خرناس
تشنه نمی مونیم کف مِیخونه
حل می شید تو اسید جُرمام
بیت ها پُر و پیمونه
دستمو کردم تا آرنج تو عسل، باز گرفتین گاز
مرامتون مُرده می ده بو جسد، می خورید به در باز
روتون زیاده، کمه شرفتون
سر که هیچی حتی خمه کمرتون
می خوان حکومت راه بندازن با تاج ما
تابوت هم دیگه رو پله می کنن خائنا
تو گذر زمون حل می شن این عوضیا
ولی فدائی ابدیه تو ادبیات

آدم چش سفید حقیقتو نمی بینه نه
کوه که با دو تا طوفان نمی ریزه نه
تیغو می کشم رو گردنت مثل آرشه ویولن
جونور خائن راحت نمی میره نه
آدم چش سفید حقیقتو نمی بینه نه
کوه که با دو تا طوفان نمی ریزه نه
تیغو می کشم رو گردنت مثل آرشه ویولن
جونور خائن راحت نمی میره نه

Verräter

Ich werde euch der Reihe nach besuchen kommen
Das Volk, das ist nichts, säuft heimlich Wasser unter dem Glas
Ich grille euch auf dem Feuer aus Wacholderholz
Ihr sinkt in den Sessel, wenn Mahdyar seinen Fuß auf das Klavierpedal setzt
Du nimmst unter deiner Würde in den Bettelnapf
Ich zünde die Hindukusch-Rolle in der Blutwanne an
Liebes, keine Sorge, wenn ich dich getötet habe
Denn Fadaeis Verse geben der Leiche wieder Leben
Unsere Beats sind wie ein Todesschuss
Meine Verbrechen passen nicht rein, ich setze Auslassungspunkte
Der Asphaltboden sieht aus, als würde er Tinte abgeben, mein Füller auf dem Notizbuch
Es gibt kein Mitleid für den Verräter, der in der Ecke wie eine gefangene Katze sitzt
Meine eine Hälfte ist Azrael, die andere Gabriel
Ich bin das Meer der Poesie, ihr seid vor Durst ausgetrocknet
Wir kämpfen aus Freundschaft, nicht ums Überleben
Ihr steht auf dem Gipfel der Mutterverachtung
Ich mache aus eurem Hass einen Strick
Ich kaue das Fleisch deiner Familie wie Lavash
Durstige Menschen sehen die Wüste als Fata Morgana
Aber alle Wälder sind Brennholz im Auge des Feuers
Aus eurem Sumpf der Lügen ragt euer Kopf heraus
Unsere Verse werden auf Teherans Körper tätowiert
Mein Fußdruck ist auf deinem Kopf, dein Mund an der Gosse
Die Worte treffen dich in der Brust wie Zidanes Kopfstoß

Ein Mensch mit weißen Augen sieht die Wahrheit nicht, nein
Ein Berg stürzt nicht wegen zwei Stürmen ein, nein
Ich ziehe die Klinge über deinen Hals wie den Bogen einer Violine
Ein verräterisches Biest stirbt nicht leicht, nein
Ein Mensch mit weißen Augen sieht die Wahrheit nicht, nein
Ein Berg stürzt nicht wegen zwei Stürmen ein, nein
Ich ziehe die Klinge über deinen Hals wie den Bogen einer Violine
Ein verräterisches Biest stirbt nicht leicht, nein

Das war für die falschen Freunde und das hier ist für die Verräter
Sie ködern euch mit dem Geruch von Fleisch
Ihr werdet blass, wenn ihr ein halbes Kilo verschieben müsst
Ihr seid wie feuchte Streichhölzer und Moltafet ist der Koh-i-Noor
Der Löwe jagt, die Hyänen gehen zum Mittagessen
Die Zuschauer sind dieselben, nur der Kanal wechselt
Aasgeier nennen Schakale "Bruder"
Sie verkaufen einander so, als wären alle Nachkommen Evas Händler
Sie angeln an der Mauer der Ehre
Sie vergiften den Becher der Freundschaft
Du Unverschämte, wenn du versprichst, dass ich dich hier nicht mehr sehe
Ich nehme dir ein Taxi, die Fahrt geht auf mich
Die Dunkelheit bleibt an euch haften wie Kohle
Am Ende werdet ihr höchstens eine Seifenblase berühren
Du suchst unter den Menschen nach Hilfe
Ich habe immer noch die Spuren meiner Faust im Gesicht Gottes
Wir vergießen das Blut des Verräters, zum Wohl der Guten
Er kämpft mit dem Dorfvorsteher, aber sein Tisch ist voller Mäuse
Sie pfiffen und jubelten für unseren Feind
Ihr Zeuge ist der Spiegel und ihr Schwur der Fuchsschwanz
Sie wollen das Gold der Erkenntnis verhökern
Ihr Preisträger der Proletenliga, genug mit dem Schwarzfahren
Am Ende nehmt ihr unser Zeug indirekt
Kein Problem, dein Freund macht keinen Unterschied zwischen den Kunden

Ein Mensch mit weißen Augen sieht die Wahrheit nicht, nein
Ein Berg stürzt nicht wegen zwei Stürmen ein, nein
Ich ziehe die Klinge über deinen Hals wie den Bogen einer Violine
Ein verräterisches Biest stirbt nicht leicht, nein
Ein Mensch mit weißen Augen sieht die Wahrheit nicht, nein
Ein Berg stürzt nicht wegen zwei Stürmen ein, nein
Ich ziehe die Klinge über deinen Hals wie den Bogen einer Violine
Ein verräterisches Biest stirbt nicht leicht, nein

Egal wo du bist, die Beats kommen wie Raketen
Als wäre der Schöpfer von Anfang an blind gewesen
Irgendwann wird klar, wer der Falsche war
Schnüffelt so lange, bis Edison neben euch wie ein Esel von Bakir wirkt
Du stellst dich schlafend, damit es dunkel wird
Ihr seid schamlos und kommt her und sagt, ihr seid unsere Augen
Eure Maske fällt eines Tages auf den Boden
Ihr wisst nicht, dass die Geschichte zwei Augen hat
Ich lasse die Rapper verschwinden, ich bin ein Zauber
Wir wollten nie die Guten sein, Huren sind Engel
Die Straße ist verstopft, mir geht es so gut
Dass ich denke, euer Blut ist Traubensaft
Unsere Arbeitszeit ist zur Wolfsstunde
Der Beat ist so wild, als wäre er ein Tier
Wir heulen, ihr schnarcht
Wir bleiben nicht durstig am Boden der Taverne
Ihr löst euch in der Säure meiner Verbrechen auf
Die Beats sind voll und ganz
Ich habe meine Hand bis zum Ellbogen in Honig gesteckt, aber ihr habt trotzdem gebissen
Eure Moral ist tot, sie riecht nach Leiche, ihr stoßt gegen eine offene Tür
Ihr seid dreist, eure Ehre ist gering
Nicht nur der Kopf, sogar euer Rücken ist gebeugt
Sie wollen mit unserer Krone eine Herrschaft errichten
Verräter machen den Sarg des anderen zur Stufe
Im Laufe der Zeit lösen sich diese Mistkerle auf
Aber Fadaei ist ewig in der Literatur

Ein Mensch mit weißen Augen sieht die Wahrheit nicht, nein
Ein Berg stürzt nicht wegen zwei Stürmen ein, nein
Ich ziehe die Klinge über deinen Hals wie den Bogen einer Violine
Ein verräterisches Biest stirbt nicht leicht, nein
Ein Mensch mit weißen Augen sieht die Wahrheit nicht, nein
Ein Berg stürzt nicht wegen zwei Stürmen ein, nein
Ich ziehe die Klinge über deinen Hals wie den Bogen einer Violine
Ein verräterisches Biest stirbt nicht leicht, nein