Khaen - Fadaei перевод на русский

Khaen

سراغتون میام به نوبت
ملت که هیچی، آب میزنه زیرآب لیوانو
کبابتون می کنم رو آتیش صنوبر
فرو میرید تو صندلی مهدیار بذاره پاشو رو پدال پیانو
تو کاسه گدایی می گیری زیر آبروت
من رول هیندوکوشو آتیش می کنم تو وان خون
جون عزیز نگران نباش اگه کشتمت
آخه شعرای فدایی دوباره می ده به لاشه جون
بیت هامون داره حکم تیر
جا نمی شه جُرمام، می ذارم نقطه چین
کف آسفالتی انگار داره جوهر پس می ده رو دفترم خودنویس
دلسوزی نداره خائنی که کنج دیوار میشه گربه گیر
نصفم عزرائیله، نصف دیگه م جبرئیل
من دریای شعرم، شما خشکتون زده از تشنگی
ما رفاقتی می جنگیم نه واسه زندگی
شما واستادید رو نوک قله مادرجندگی
من از نفرت شماها می سازم یه طناب
گوشت خونوادتو می جوییم مثل لاویز
آدمای تشنه می بینن کویرو سراب
ولی تمام جنگلا هیزمه تو چشم آتیش
از باتلاق دروغاتون بیرون زده سرتون
تتو میشه بیت های ما روی تن تهران
فشار پام رو کلته دهنت رو لب جوب
لفظا می خوره تو سینه ات مثل سر زیدان

آدم چش سفید حقیقتو نمی بینه نه
کوه که با دو تا طوفان نمی ریزه نه
تیغو می کشم رو گردنت مثل آرشه ویولن
جونور خائن راحت نمی میره نه
آدم چش سفید حقیقتو نمی بینه نه
کوه که با دو تا طوفان نمی ریزه نه
تیغو می کشم رو گردنت مثل آرشه ویولن
جونور خائن راحت نمی میره نه

اون واسه نارفیقا بود و این واسه خائنا
دارن خرتون می کنن با بوی گوشت
رنگتون می پره نیم کیلو بکنید جا به جا
شما کبریت نم گرفته اید و ملتفت کوه نور
شیر شکار می کنه کفتارا می رن ناهار
بیننده ها یکی ن فقط عوض میشه کانال
لاشخورا به شغالا می گن داداش
جوری همو می فروشن که انگار توله های حوا همه کالان
واسه هم قلاب می گیرن دم دیوار شرافت
سم می ریزن تو لیوان رفاقت
بی مرام اگه قول می دی که دیگه نبینمت این ورا
برات یه دربست می گیرم مهمون من کرایه اش
رو سیاهی می مونه به شما مثل ذغال
تهش انگشتتون برسه به دل حباب
تو تو بنده ها دنبال یاری
من جای مشتم هنو مونده پای چش خدا
خون خائنو می ریزیم سلامتی خوبا
با کدخدا می جنگه ولی سفره دار موشاس
واسه بدخوای ما می کشیدن سوت و هورا
شاهدشون آیینه اس و قسمشون دم روباه
می خوان دُر معرفتو بکنن بُزخری
جایزه بگیرای لیگ لمپنی بسه مفت بری
تهش جنس ما رو می زنید غیرمستقیم
خیالی نی، حاجیت فرقی نمی ذاره بین مشتری

آدم چش سفید حقیقتو نمی بینه نه
کوه که با دو تا طوفان نمی ریزه نه
تیغو می کشم رو گردنت مثل آرشه ویولن
جونور خائن راحت نمی میره نه
آدم چش سفید حقیقتو نمی بینه نه
کوه که با دو تا طوفان نمی ریزه نه
تیغو می کشم رو گردنت مثل آرشه ویولن
جونور خائن راحت نمی میره نه

مهم نی کجای کاری، بیت ها میاد مثل موشک
انگار کور بوده از پیداش اجاق خالق
بالاخره تابلو میشه که کی بوده تو زرد
انقدر ببویید که پیشتون ادیسونه الاغ باقر
خودتو می زنی به خواب هوا بشه تاریک
بی چش و رو اَن و جلو میان می گن چش مایی
نقابتون می افته رو زمین یه روز بالاخره
شما بی خبرید که دو تا چش داره ت تاریخ
رپکنا رو غیب می کنم، طلسمم
ما هیچ وقت نخواستیم باشیم آدم خوبه، جنده ها فرشته ان
خیابون راه بندونه، انقدر حالم خوبه
که فکر می کنم خون همه تون آب انگوره
ساعت کاریمون به وقت گرگاس
انقدر بیت وحشیه انگار حیوونه
ما زوزه می کشیم، شما خرناس
تشنه نمی مونیم کف مِیخونه
حل می شید تو اسید جُرمام
بیت ها پُر و پیمونه
دستمو کردم تا آرنج تو عسل، باز گرفتین گاز
مرامتون مُرده می ده بو جسد، می خورید به در باز
روتون زیاده، کمه شرفتون
سر که هیچی حتی خمه کمرتون
می خوان حکومت راه بندازن با تاج ما
تابوت هم دیگه رو پله می کنن خائنا
تو گذر زمون حل می شن این عوضیا
ولی فدائی ابدیه تو ادبیات

آدم چش سفید حقیقتو نمی بینه نه
کوه که با دو تا طوفان نمی ریزه نه
تیغو می کشم رو گردنت مثل آرشه ویولن
جونور خائن راحت نمی میره نه
آدم چش سفید حقیقتو نمی بینه نه
کوه که با دو تا طوفان نمی ریزه نه
تیغو می کشم رو گردنت مثل آرشه ویولن
جونور خائن راحت نمی میره نه

Кинжал

Я займусь вами по очереди,
народ ничто, вода подтачивает даже стекло.
Зажарю вас на огне сосны,
вы утонете в кресле, когда Мехдияр нажмет на педаль пианино.
В чаше для подаяний собираешь крохи своей репутации,
я поджигаю рулон гиндукуша в ванне с кровью.
Дорогая, не волнуйся, если я тебя убью,
ведь стихи Федаи снова вдохнут жизнь в твой труп.
Наши биты — как пули,
моих преступлений слишком много, чтобы перечислять, ставлю многоточие.
Асфальт словно изрыгает чернила на мою тетрадь, как авторучка.
Нет жалости к предателю, который забивается в угол, как пойманная кошка.
Половина меня — Азраил, другая половина — Джабраил.
Я — море стихов, а вы изнываете от жажды.
Мы сражаемся по-товарищески, а не ради жизни.
Вы же стоите на вершине горы подлости.
Из вашей ненависти я совью веревку,
мясо твоей семьи буду жевать, как лапшу.
Жаждущие видят мираж,
но весь лес — топливо в глазах огня.
Ваши головы торчат из болота лжи,
наши биты становятся татуировками на теле Тегерана.
Давлю тебе на глотку у канавы,
слова бьют тебя в грудь, как удар Зидана.

Бесстыжая, ты не видишь правды, нет.
Гора не рухнет от пары бурь, нет.
Проведу лезвием по твоей шее, как смычком по скрипке.
Предательница не умрет легко, нет.
Бесстыжая, ты не видишь правды, нет.
Гора не рухнет от пары бурь, нет.
Проведу лезвием по твоей шее, как смычком по скрипке.
Предательница не умрет легко, нет.

Это было для ненадежных друзей, а это для предателей.
Вас приманивают запахом мяса,
ваш цвет побледнеет, подвиньтесь-ка немного.
Вы даже спички не зажгли, а уже возомнили себя Кохинуром.
Лев охотится, гиены идут обедать.
Зрители те же, меняется только канал.
Падальщики называют шакалов братьями.
Они продают друг друга, словно все потомки Евы — каланы.
Закидывают друг другу крючки у стены чести,
подсыпают яд в стакан дружбы.
Неблагодарная, если обещаешь больше не появляться здесь,
вызову тебе такси, проезд за мой счет.
Позор останется на вас, как уголь.
В конце концов, ваш палец коснется мыльного пузыря.
Ты ищешь поддержки у рабов,
а след моего кулака до сих пор остался на лице Бога.
Проливаем кровь предателей за здоровье хороших людей.
Сражается с вождем, но кормит мышей.
За наших недоброжелателей свистели и кричали ура,
их свидетель — зеркало, а их клятва — лисий хвост.
Хотят превратить жемчужину знаний в козлиный навоз,
призеры лиги ничтожеств, хватит кататься на халяву.
В конце концов, вы косвенно тырите наш товар,
не волнуйтесь, ваш братан не делает различий между клиентами.

Бесстыжая, ты не видишь правды, нет.
Гора не рухнет от пары бурь, нет.
Проведу лезвием по твоей шее, как смычком по скрипке.
Предательница не умрет легко, нет.
Бесстыжая, ты не видишь правды, нет.
Гора не рухнет от пары бурь, нет.
Проведу лезвием по твоей шее, как смычком по скрипке.
Предательница не умрет легко, нет.

Неважно, на каком ты этапе, биты летят, как ракеты.
Словно очаг создателя был скрыт от глаз.
В конце концов, станет ясно, кто был трусом.
Нюхайте дальше, пока перед вами не предстанет осел Бакир, как Одиссей.
Притворяешься спящей, пока не стемнеет.
Наглые подходят и говорят, что мы свои.
Ваши маски однажды упадут на землю,
вы не знаете, что у истории два глаза.
Я заставляю рэперов исчезать, это мои чары.
Мы никогда не хотели быть хорошими, шлюхи — вот ангелы.
Улицы перекрыты, мне так хорошо,
что мне кажется, ваша кровь — виноградный сок.
Мое рабочее время — время волка,
бит настолько дикий, словно живой зверь.
Мы воем, вы храпите.
Мы не останемся жаждать на дне пивной.
Вы растворитесь в кислоте моих преступлений,
биты полны до краев.
Я запустил руку по локоть в мед, а вы все равно кусаетесь.
Ваша совесть мертва, воняет трупом, вы бьетесь в открытую дверь.
У вас слишком много наглости, слишком мало чести.
Не то что голова, даже ваш затылок пустой.
Хотят основать царство с нашей короной,
предатели используют гробы друг друга как ступени.
Эти подонки растворятся во времени,
но Федаи останется в литературе навсегда.

Бесстыжая, ты не видишь правды, нет.
Гора не рухнет от пары бурь, нет.
Проведу лезвием по твоей шее, как смычком по скрипке.
Предательница не умрет легко, нет.
Бесстыжая, ты не видишь правды, нет.
Гора не рухнет от пары бурь, нет.
Проведу лезвием по твоей шее, как смычком по скрипке.
Предательница не умрет легко, нет.