Ma Yademoon Nemire - Fadaei перевод на немецкий

Ma Yademoon Nemire

زن انگشتشو می ذاره روی ماشه ی حق
زندگی نوره، نمی ره زیر سایه ی ترس
آزادی از ما جدا نمی شه مثل پاره ی تن
بخیه های ایرانو ما یادمون نمی ره
شبایی که خون جای بارون
می پاچید کف خیابون
تو روز روشن می دیدیم کابوس
تیر جنگی و ساچمه و باتوم
اندازه ی کوهه کینه هامون
ما یادمون نمی ره
هل می دادن جوونا رو لا به لای مین ها
حالا دیه می خوان قاتلای ایران
نیلوفر آبی داشتیم جای لاله های سیاه
تخت جمشید و شاعرای شیراز
ما یادمون نمی ره
پخش نمی شد تو شبکه دعای کمیل
قاطی نبود تو خلیج فارس بزاق دبی
روزی که کتاب آسمونیتون مچاله شده
برق می زنه تو آسمون دوباره سهیل
چه پناهجوهایی که خفه شدن تو سیاهی دریا
آب می بندن تو شبکه، لیوانیه بحثا
آسمون مصنوعیه، خیالیه ابرا
بس که شمرده خوب شده ریاضی جلاد
چشامونو کور کردید ولی هنوز می بینیم
مارمولکای عباپوش دُمتونو می چینیم
بلوچ، گیلکی، مازنی، بختیاری، آذری، لُر و کُرد
با هم ایرانو پس می گیریم

خونایی که چکیده، ما یادمون نمی ره
خونایی که چکیده، ما یادمون نمی ره
نه یادمون نمی ره

بچه هامون کف خیابون لای خون غوطه ور
تو چش مادرا آب می شد کوه یخ
ملت باتوم می خوردن به جای نون شب
تر می شد گلوی آقازاده با پول نفت
قاطی آژیرا چش جسدا سفیده، دل آینه ها سیاه
این دفعه شهر نمی بازه توی بازی مافیا
ما یادمون نمی ره
نادر جهانبانی و شاهین آسیا
هرویین و شیشه مثل آجیله و خود نظام ساقی
خون می ریزه که نشه کُت سپاه خاکی
بیشتر از سرکوبه بُرش آزادی
تن خامنه ای می شه زیر لودر ما قالی
خنده های خاتمی و دروغای اصلاحات
جیگر جوونا سیخ می شد واسه افطارا
خانه ی اصفهان، دی، آبان، بچه های اکباتان
ما یادمون نمی ره
هزار تیکه می شم مثل قاصدک تنها
شاه زمستونم، عادت داره تاج من به سرما
تهش می رسه راه کج به صحرا
شاهنامه و عاقبت ضحاک
ما یادمون نمی ره
مثل پرواز ۷۵۲ آوارمون سفیده
لک روشنی با تاریکی نمی ره
سر زنده ایم، فریادمون تا آسمون رسیده
زن زندگی آزادی، ما یادمون نمی ره

خونایی که چکیده، ما یادمون نمی ره
خونایی که چکیده، ما یادمون نمی ره
نه یادمون نمی ره

Wir vergessen nicht

Eine Frau legt ihren Finger auf den Abzug des Rechts
Das Leben ist Licht, es geht nicht unter den Schatten der Angst
Die Freiheit trennt sich nicht von uns, wie ein Teil unseres Körpers
Die Nähte Irans, wir vergessen sie nicht
Die Nächte, in denen Blut statt Regen
auf die Straßen spritzte
Am helllichten Tag sahen wir Albträume
Kriegskugeln, Schrot und Schlagstöcke
Unser Hass ist so groß wie ein Berg
Wir vergessen nicht
Sie stießen junge Männer zwischen die Minen
Jetzt wollen sie die Mörder Irans als Lösegeld
Wir hatten blaue Lotusblumen statt schwarzer Tulpen
Persepolis und die Dichter von Shiraz
Wir vergessen nicht
Das Bittgebet von Kumail wurde nicht im Fernsehen übertragen
Im Persischen Golf war kein Speichel aus Dubai
An dem Tag, an dem euer heiliges Buch zerknittert ist
leuchtet Soheil wieder am Himmel
Wie viele Flüchtlinge sind in der Dunkelheit des Meeres ertrunken
Sie drehen das Wasser im Fernsehen auf, die Diskussionen sind oberflächlich
Der Himmel ist künstlich, die Wolken sind eingebildet
Weil der Henker so gut im Zählen geworden ist
Ihr habt uns geblendet, aber wir sehen immer noch
Ihr Echsen im Gewand, wir schneiden euch die Schwänze ab
Belutschen, Gilaker, Mazandaraner, Bachtiaren, Aserbaidschaner, Luren und Kurden
gemeinsam holen wir uns den Iran zurück

Das vergossene Blut, wir vergessen es nicht
Das vergossene Blut, wir vergessen es nicht
Nein, wir vergessen es nicht

Unsere Kinder auf der Straße, in Blut getaucht
In den Augen der Mütter schmolz der Eisberg
Das Volk bekam Schlagstöcke statt Abendbrot
Die Kehle des Ayatollah-Sohnes wurde mit Ölgeld befeuchtet
Gemischt mit Sirenen, die Augen der Leichen sind weiß, die Herzen der Spiegel sind schwarz
Diesmal verliert die Stadt nicht im Mafia-Spiel
Wir vergessen nicht
Nader Dschahanbani und den Falken Asiens
Heroin und Crystal sind wie Nüsse, und das Regime selbst ist der Dealer
Blut fließt, damit die Uniform der Revolutionsgarden nicht schmutzig wird
Die Freiheit ist wichtiger als die Unterdrückung
Khameneis Körper wird unter unserem Bulldozer zum Teppich
Chatamis Lächeln und die Lügen der Reformen
Die Herzen der jungen Männer wurden für das Fastenbrechen aufgespießt
Das Haus von Isfahan, der Dezember, der November, die Kinder von Ekbatan
Wir vergessen nicht
Ich werde in tausend Stücke zerfallen wie ein einsamer Löwenzahn
Ich bin der Winterkönig, meine Krone ist an die Kälte gewöhnt
Am Ende führt der krumme Weg in die Wüste
Das Schahname und das Ende von Zahhak
Wir vergessen nicht
Wie beim Flug 752 sind unsere Trümmer weiß
Ein heller Fleck verschwindet nicht mit der Dunkelheit
Wir sind lebendig, unser Schrei reicht bis zum Himmel
Frau, Leben, Freiheit, wir vergessen es nicht

Das vergossene Blut, wir vergessen es nicht
Das vergossene Blut, wir vergessen es nicht
Nein, wir vergessen es nicht