Ma Yademoon Nemire - Fadaei перевод на русский

Ma Yademoon Nemire

زن انگشتشو می ذاره روی ماشه ی حق
زندگی نوره، نمی ره زیر سایه ی ترس
آزادی از ما جدا نمی شه مثل پاره ی تن
بخیه های ایرانو ما یادمون نمی ره
شبایی که خون جای بارون
می پاچید کف خیابون
تو روز روشن می دیدیم کابوس
تیر جنگی و ساچمه و باتوم
اندازه ی کوهه کینه هامون
ما یادمون نمی ره
هل می دادن جوونا رو لا به لای مین ها
حالا دیه می خوان قاتلای ایران
نیلوفر آبی داشتیم جای لاله های سیاه
تخت جمشید و شاعرای شیراز
ما یادمون نمی ره
پخش نمی شد تو شبکه دعای کمیل
قاطی نبود تو خلیج فارس بزاق دبی
روزی که کتاب آسمونیتون مچاله شده
برق می زنه تو آسمون دوباره سهیل
چه پناهجوهایی که خفه شدن تو سیاهی دریا
آب می بندن تو شبکه، لیوانیه بحثا
آسمون مصنوعیه، خیالیه ابرا
بس که شمرده خوب شده ریاضی جلاد
چشامونو کور کردید ولی هنوز می بینیم
مارمولکای عباپوش دُمتونو می چینیم
بلوچ، گیلکی، مازنی، بختیاری، آذری، لُر و کُرد
با هم ایرانو پس می گیریم

خونایی که چکیده، ما یادمون نمی ره
خونایی که چکیده، ما یادمون نمی ره
نه یادمون نمی ره

بچه هامون کف خیابون لای خون غوطه ور
تو چش مادرا آب می شد کوه یخ
ملت باتوم می خوردن به جای نون شب
تر می شد گلوی آقازاده با پول نفت
قاطی آژیرا چش جسدا سفیده، دل آینه ها سیاه
این دفعه شهر نمی بازه توی بازی مافیا
ما یادمون نمی ره
نادر جهانبانی و شاهین آسیا
هرویین و شیشه مثل آجیله و خود نظام ساقی
خون می ریزه که نشه کُت سپاه خاکی
بیشتر از سرکوبه بُرش آزادی
تن خامنه ای می شه زیر لودر ما قالی
خنده های خاتمی و دروغای اصلاحات
جیگر جوونا سیخ می شد واسه افطارا
خانه ی اصفهان، دی، آبان، بچه های اکباتان
ما یادمون نمی ره
هزار تیکه می شم مثل قاصدک تنها
شاه زمستونم، عادت داره تاج من به سرما
تهش می رسه راه کج به صحرا
شاهنامه و عاقبت ضحاک
ما یادمون نمی ره
مثل پرواز ۷۵۲ آوارمون سفیده
لک روشنی با تاریکی نمی ره
سر زنده ایم، فریادمون تا آسمون رسیده
زن زندگی آزادی، ما یادمون نمی ره

خونایی که چکیده، ما یادمون نمی ره
خونایی که چکیده، ما یادمون نمی ره
نه یادمون نمی ره

Мы не забудем (Ma Yademoon Nemire)

Женщина кладет палец на спусковой крючок правосудия,
Жизнь – это свет, она не прячется в тени страха.
Свобода неотделима от нас, как часть тела,
Шрамы Ирана мы не забудем.
Ночи, когда кровь вместо дождя
Лилась по улицам,
Средь бела дня мы видели кошмары,
Боевые пули, картечь и дубинки.
Как горы велики наши обиды,
Мы не забудем.
Толкали молодежь прямо на мины,
Теперь хотят, чтобы убийцы Ирана
У нас были голубые лотосы вместо черных тюльпанов,
Персеполь и поэты Шираза.
Мы не забудем.
По телевизору не транслировали молитву Кумейл,
В Персидском заливе не смешивалась слюна Дубая,
В день, когда ваша небесная книга смята,
На небе снова сияет Канопус.
Сколько беженцев задохнулись в морской тьме,
Перекрывают воду в сети, бокал споров,
Искусственное небо, воображаемые облака,
Палач так хорошо считает, потому что привык.
Вы ослепили наши глаза, но мы все еще видим,
Ящерицы в чалмах, мы оторвем вам хвосты.
Белуджи, гилянцы, мазендеранцы, бахтиары, азербайджанцы, луры и курды,
Вместе мы вернем Иран.

Пролитую кровь мы не забудем,
Пролитую кровь мы не забудем,
Нет, мы не забудем.

Наши дети на улицах, утопающие в крови,
В глазах матерей таяли ледяные горы,
Люди получали дубинками вместо хлеба насущного,
Горло "золотой молодежи" смачивалось нефтедолларами.
Вперемешку с сиренами, глаза трупов белые, сердца зеркал черные,
В этот раз город не проиграет в игре Мафия.
Мы не забудем.
Надера Джаханбани и азиатского ястреба,
Героин и мет, как орешки, а сам режим – барыга,
Кровь льется, чтобы мундир Корпуса стражей не стал пыльным.
Больше, чем репрессии, порез свободы,
Тело Хаменеи станет ковром под нашими гусеницами.
Улыбки Хатами и ложь реформ,
Печень молодежи жарилась на вертелах для ифтара.
Дом Исфахана, декабрь, ноябрь, дети Эхбатана,
Мы не забудем.
Разлечусь на тысячу кусочков, как одинокий одуванчик,
Я – зимний король, моя корона привыкла к холоду,
В конце концов, кривая дорога приведет к пустыне,
Шахнаме и конец Заххака.
Мы не забудем.
Как рейс 752, наши руины белые,
Пятно света не исчезает с тьмой,
Мы живы, наш крик достиг небес,
Женщина, жизнь, свобода, мы не забудем.

Пролитую кровь мы не забудем,
Пролитую кровь мы не забудем,
Нет, мы не забудем.