Avare - Farhad Jahangiri перевод на немецкий

Avare

یادد نچودن عشقگی مـه
یه روژیله گرده یک بیـمن
مه مجـنون تو بیم عزیزم
تونیشم لیلای مه بیـدن
تونیشم لیلای مه بیـدن
دس و ناو دس و ناو طاقـوسان
هر دف شـری نایدن ارامـان
و پیم وتیان دیوانگی ناو
شیـاد و بـلوار و طاقوسـان
شیـاد و بـلوار و طاقوسـان
یه روژ وتی وابسته بیمـه
یه روژ وتی دی خسته بیمـه
هر دف یه جور دلم شکانـی
آخـه چه بی گناه ایمـه
لعنـت و روزگار نامـرد
دسیـلمان و یک جـیا کرد
آخـه امید و آرزومان
و شـهر قلبمان خراو کرد
و یـاددو نار عاشقیمـان
آواره گـی ناو طاقوسـانم
بیوشین آواره گی کرماشـان
هرکـس توای نام و نیشانـم
هرکـس توای نام و نیشانـم
هنـوز ها له فکرو خیـالم
چویـله پر وی عصـر یـارم
لحـظه آخر وتـی عـزیزم
تـا قیـامت باید بـوارم
تـا قیـامت باید بـوارم
بـواریم جور اور وهـار
و دس نامـردی روزگـار
کلـمه آخـرو منوتـو
فقـط بیـه خدانگهـدار
فقـط بیـه خدانگهـدار
یـادد بمینـی یه روژی
زنـدگی و دنیای تو بیـمه
نامـردیت فراموشـم کی
زانـم و یاد تـو نـچیمه
لعنـت و روزگار نامـرد
دسیـلمان و یک جـیا کرد
آواره گـی ناو طاقوسـانم
بیوشین آواره گی کرماشـان
هرکـس توای نام و نیشانـم
هرکـس توای نام و نیشانـم

Avare

Erinnerst du dich nicht an unsere Liebe?
Einst waren wir zusammen.
Ich war dein Madschnun, meine Liebste,
und du warst meine Laila.
und du warst meine Laila.
Hand in Hand in Taq-e Bostan,
jedes Mal stritten sie sich mit uns.
Sie sagten mir, ich sei verrückt,
in Shariati, Bulevar und Taq-e Bostan.
in Shariati, Bulevar und Taq-e Bostan.
Eines Tages sagtest du, du seist abhängig,
eines Tages sagtest du, du seist müde.
Jedes Mal hast du mein Herz gebrochen,
ach, wie unschuldig wir doch waren.
Verflucht sei das unbarmherzige Schicksal,
das unsere Hände getrennt hat.
Ach, unsere Hoffnungen und Träume
in der Stadt unserer Herzen wurden zerstört.
An unsere vergangene Liebe erinnernd,
bin ich heimatlos in Taq-e Bostan.
Nennt mich den Heimatlosen von Kermanschah,
jeder, der meinen Namen und meine Adresse will.
jeder, der meinen Namen und meine Adresse will.
Ich bin immer noch in meinen Gedanken und Träumen,
meine Augen sind voller Tränen, Liebling.
Im letzten Moment sagtest du, mein Schatz,
bis zum Jüngsten Tag muss ich weinen.
bis zum Jüngsten Tag muss ich weinen.
Wir weinten wie Frühlingswolken,
durch die Ungerechtigkeit des Schicksals.
Das letzte Wort zwischen uns
war nur ein Lebewohl.
war nur ein Lebewohl.
Erinnere dich daran, dass ich eines Tages
dein Leben und deine Welt war.
Ich werde deine Untreue nie vergessen,
ich weiß, ich werde dich nie vergessen.
Verflucht sei das unbarmherzige Schicksal,
das unsere Hände getrennt hat.
Heimatlos in Taq-e Bostan,
nennt mich den Heimatlosen von Kermanschah,
jeder, der meinen Namen und meine Adresse will.
jeder, der meinen Namen und meine Adresse will.