Текст и перевод песни Fatih Kısaparmak - Demek Gidiyorsun

Demek Gidiyorsun

Demek gidiyorsun
Ben bunu haketmedim
Ne varsa aşka ve çesarette dair
Sırtlayıp o büyük yangınınla gidiyorsun demek

Git

Oysa oysa sen öğretmen çıktığın yıl
Vurup alnıma kavgayı
Simsiyah bir süt gibi
Yaprak dökmüştü darağacım

Akşamlarım olmuştu ve kuduz gecelerim
Gözyaşlarım ağlarken
Bir uzun yolculuk düşmüştü peşime
O gün bügündür tetikte bir ömrün son kurşunusun
Hiç aklıma gelmezdi gülüm
Bu da bana ders olsun
Bu da bana ders olsun

Demek gidiyorsun
Böyle olsun istemezdim oysa
Hazin ve dağların bu baş dönmesi
Cellat kırmızısı bir hüsrandı yollarda
Sen öğretmen çıktığın yıl
Çırıl çılgın bir ağaca soyunmuştu işlemler
Eyvah

Esmer bir ağda bir eylemişsem
Cinnetin ucunu yakmışsam bir kez
Cehenemin nizamiye kapısındaysam
Ateşden bir nehre dönen bu isyan
Hep o gül yangınına kanat çırpar ve en korsan şarkılar
Yüzünü şarapla yıkar

Gidiyorsun demek
Ben bunu haketmedim
Ne varsa aşka ve cesarette dair
Sırtlayıp o büyük yangınınla git

Hadi durma
Geçliğimin vebalini ve sevgisiz hayatımızın bedelini ödemeden git
Bu şiiri sana armağan ettim
Yanına almayı unutma sakın
Issız gecelerde okur ağlarsın
Kimseler görmese de kanarsın gülüm
Neler çektigimi o gün anlarsın

Son bahar yağmuruyla ıslandım sokaklarda
Ağladım ikimize
Senden çok uzaklarda
Şimdi hüzün makamında bütün şarkılar
Bu yorgun ses
Bu kör lamba
Bu ateşi sönmüş soba
Tanığıdır yanlızlığın
Pişmanlığın tanığıdır
Çünkü çünkü benim kitabımda
Aşk bir defa yaşanır

Demek gidiyorsun git
Bir yanda ölümün anlındaki ter
Bir yanda suya düşen sardunya
Ve sabahın saçlarındaki kırağı kadar üşüyorsun

Hadi durma
Sırtlayıp o büyük yangının vebalini ve sevgisiz bir hayatın
Bedelini ödemeden git

Bilirsin gecenin en karanlık olduğu an
Sabahın en yaklaştığı zamandır ve hiçbir şey hakkında
Bildiğimiz her şey aslında yalandır

Demiştim ya sen öğretmen çıktığın yıl
Vurup alnıma kavgayı
Simsiyah bir süt gibi
Yaprak dökmüştü darağacı
Hüzün sarısı yapraklarını

Akşamlarım olmuştu ve kuduz gecelerim
Gözyaşlarım ağlamıştı
Bir uzun yolculuk düşmüştü peşime
Çırıl çılgın bir ağaca soyunmuştu işlemler

Demek gidiyorsun git
Bu şiiri sana armağan ettim
Yanına almayı unutma
Belki soban sönmüş
Kitabın bitmiş
Belki dizlerindeki battaniye
Yanlızlığın iç çekişini duyarsın
Paketteki son sigaran ve titrek bir mum alevi hüznüyle
Geçmişe dalarsın
Kimseler görmese de kanarsın gülüm
Sen de yanarsın

So You're Leaving

So you're leaving
I didn't deserve this
Everything about love and courage
You're taking it all with your great fire, it seems

Go

Yet, oh yet, the year you became a teacher
Striking my forehead with conflict
Like a jet-black milk
My gallows had shed its leaves

My evenings had become, and my rabid nights
My tears as I wept
A long journey had fallen upon me
Since that day, you've been the last bullet of a life on alert
It never crossed my mind, my rose
Let this be a lesson to me
Let this be a lesson to me

So you're leaving
I wouldn't have wanted it this way
The sorrow and the dizziness of these mountains
A desolate red, like an executioner, on the roads
The year you became a teacher
Processes had stripped bare to a wild, frenzied tree
Alas

If I've ever been ensnared in a dark trap
If I've ignited the tip of madness once
If I'm at the orderly gate of hell
This rebellion, turning from fire to a river
Always flaps its wings to that rose fire, and the most pirate songs
Wash their faces with wine

So you're leaving
I didn't deserve this
Everything about love and courage
Take it all with your great fire and go

Come on, don't linger
Go without paying the price for the sin of my youth and our loveless life
I dedicate this poem to you
Don't forget to take it with you
You'll read it on lonely nights and cry
Even if no one sees, you'll bleed, my rose
You'll understand what I've been through

I got drenched in the last spring rain on the streets
I cried for both of us
Far away from you
Now all the songs in the melancholic makam
This tired voice
This blind lamp
This stove with its extinguished fire
Are witnesses to loneliness
They are witnesses to regret
Because, because in my book
Love is experienced only once

So you're leaving, go
On one side, the sweat on death's forehead
On the other, a geranium falling into the water
And you're as cold as the frost on morning's hair

Come on, don't linger
Take the burden of that great fire and the price of a loveless life
And go without paying

You know, the darkest hour of the night
Is when morning is closest, and everything
Everything we think we know is actually a lie

I told you, the year you became a teacher
Striking my forehead with conflict
Like a jet-black milk
My gallows had shed its leaves
Its sorrow-yellow leaves

My evenings had become, and my rabid nights
My tears had wept
A long journey had fallen upon me
Processes had stripped bare to a wild, frenzied tree

So you're leaving, go
I dedicate this poem to you
Don't forget to take it with you
Maybe your stove has gone out
Your book has ended
Maybe the blanket on your knees
You'll hear the sigh of loneliness
With the sadness of the last cigarette in the pack and a trembling candle flame
You'll delve into the past
Even if no one sees, you'll bleed, my rose
You'll burn too