Nerden Gelip Nereye Gidiyoruz - Live - Fazıl Say перевод на английский

Nerden Gelip Nereye Gidiyoruz - Live

Nerden gelip nereye gidiyoruz
Doğrultup belimizi kalktığımızdan beri iki ayak üstüne
Kolumuzu uzunlaştırdığımızdan beri bir lobut boyu

Ve taşı yonttuğumuzdan beri
Yıkan da, yaratan da biziz
Yıkan da yaratan da biziz
Bu güzelim, bu yaşanası dünyada
Arkamızda kalan yollarda
Ayak izlerimiz kanlı
Arkamızda kalan yollarda
Ulu uyumları aklımızın, ellerimizin
Yüreğimizin
Toprakta, taşta, tunçta, tuvalde, çelikte ve pılastikte
Kanlı ayak izlerimiz mi önümüzdeki yollarda duran
Bir cehennem çıkmazında mı sona erecek önümüzdeki yollar

Çocukların avuçlarında günlerimiz sıra bekler
Günlerimiz tohumlardır avuçlarında çocukların
Çocukların avuçlarında yeşerecekler
Çocuklar ölebilir yarın
Hem de ne sıtmadan, ne kuşpalazından
Düşerek de değil kuyulara filân
Çocuklar ölebilir yarın
Çocuklar sakallı askerler gibi ölebilir yarın
Çocuklar ölebilir yarın atom bulutlarının ışığında
Arkalarında bir avuç kül bile değil
Arkalarında gölgelerinden başka bir şey bırakmadan
Negatif resimcikler boşluğun karanlığında

Kırematoryum
Kırematoryum
Kırematoryum
Bir deniz görüyorum
Ölü balıklarla örtülü bir deniz
Negatif resimcikler boşluğun karanlığında
Yaşanmamış günlerimiz
Çocukların avuçlarıyla birlikte yok olan

Bir şehir vardı
Yeller eser yerinde
Beş şehir vardı
Yeller eser yerinde
Yüz şehir vardı
Yeller eser yerinde
Yok olan şehirlere şiirler yazılmayacak
Şair kalmayacak ki
Pencerende bir sokak bulvarlı
Odan sıcak
Ak yastıkta üzüm karası saçlar
Adamlar paltolu, ağaçlar karlı
Penceren kalmayacak
Ne bulvarlı sokak
Ne ak yastıkta üzüm karası saçlar
Ne paltolu adamlar, ne karlı ağaçlar
Ölülere ağlanmayacak
Ölülere ağlayacak gözler kalmayacak ki
Eller kalmayacak
Negatif resimcikler
Boşluğun karanlığında dalların altındaki
Yok olmuş olan dalların altındaki
Yok olmuş olan dalların üstünden
O bulutlardır geçen
Güneye götürmeyin beni
Ölmek istemiyorum
Ölmek istemiyorum
Kuzeye götürmeyin beni
Doğuya götürmeyin beni
Ölmek istemiyorum
Ölmek istemiyorum
Batıya götürmeyin beni
Beni burda bırakmayın
Götürün bir yerlere
Ölmek istemiyorum
Ölmek istemiyorum

Tahta, beton, teneke, toprak
Saman damlarımızla iki milyardan
Artığız
Kadın, erkek, çoluk çocuk
Ekmek hepimize yetmiyor
Kitap da öyle
Ama keder
Dilediğin kadar
Yorgunluk da göz alabildiğine
Hürriyet hepimize yetmiyor
Hürriyet hepimize yetebilir
Ve sevda kederi
Hastalık kederi
Ayrılık kederi
Kocalmak kederinden gayrısı aşmayabilir eşiğimizi
Ekmek hepimize yetebilir
Ormanlarınki kadar uzun olabilir ömrümüz
Yeter ki bırakmayalım
Yaşanmamış günlerimiz yok olmasın
Çocukların avuçlarıyla birlikte
Boşluğun karanlığına çıkmasın negatif resimcikler
Yeter ki
Ekmek ve hürriyet uğruna
Dövüşebilmek için yaşayabilelim
Tanrı ellerimizdir
Tanrı yüreğimiz, aklımız
Her yerde var olan Tanrı
Toprakta, taşta, tunçta, tuvalde, çelikte ve pılastikte
Ve bestecisi sayılarda ve satırlarda ulu uyumların
Insanlar sizi çağırıyorum
Kitaplar, ağaçlar ve balıklar için
Buğday tanesi
Pirinç tanesi
Ve güneşli sokaklar için
Üzüm karası
Saman sarısı saçlar
Ve çocuklar için
Çocukların avuçlarında günlerimiz sıra bekler
Günlerimiz tohumlardır avuçlarında çocukların
Çocukların avuçlarında yeşerecekler

Where Do We Come From and Where Are We Going - Live

Where do we come from and where are we going, my love?
Ever since we straightened our backs and stood on two feet
Since we lengthened our arm by a cubit's length

And ever since we chipped the stone
We are the ones who destroy, we are the ones who create
We are the ones who destroy and create
In this beautiful, livable world
On the paths we left behind
Our footprints are bloody
On the paths we left behind
The grand harmonies of our minds, our hands
Our hearts
In earth, stone, bronze, canvas, steel, and plastic
Are our bloody footprints the only things that stand on the paths ahead?
Will the paths ahead end in a dead end of hell?

Our days wait in line in the palms of children
Our days are seeds in the palms of children
They will sprout in the palms of children
Children may die tomorrow
Not from malaria, not from typhoid
Not by falling into wells or anything like that
Children may die tomorrow
Children may die tomorrow like bearded soldiers
Children may die tomorrow in the light of atomic clouds
Leaving behind not even a handful of ashes
Leaving behind nothing but their shadows
Negative little pictures in the darkness of the void

Crematorium
Crematorium
Crematorium
I see a sea
A sea covered with dead fish
Negative little pictures in the darkness of the void
Our unlived days
Vanishing along with the palms of children

There was a city
Winds blow in its place
There were five cities
Winds blow in their place
There were a hundred cities
Winds blow in their place
No poems will be written for the cities that are gone
There will be no poets left, my love
A street with a boulevard in your window
The room is warm
Grape-black hair on a white pillow
Men in coats, trees in snow
Your window will be gone
No street with a boulevard
No grape-black hair on a white pillow
No men in coats, no trees in snow
The dead will not be mourned
There will be no eyes left to mourn the dead
There will be no hands left
Negative little pictures
Under the branches in the darkness of the void
Under the branches that are gone
Over the branches that are gone
Those are the clouds passing
Don't take me south
I don't want to die
I don't want to die
Don't take me north
Don't take me east
I don't want to die
I don't want to die
Don't take me west
Don't leave me here
Take me somewhere
I don't want to die
I don't want to die

Wood, concrete, tin, earth
With our straw roofs, we are more than two billion
We are surplus
Women, men, children
There is not enough bread for all of us
Nor enough books
But sorrow
As much as you wish
And fatigue as far as the eye can see
There is not enough freedom for all of us
There can be enough freedom for all of us
And the sorrow of love
The sorrow of illness
The sorrow of separation
Except for the sorrow of getting old, nothing may cross our threshold
There can be enough bread for all of us
Our lives can be as long as those of the forests
As long as we don't let go
Let our unlived days not vanish
Along with the palms of children
Let negative little pictures not emerge into the darkness of the void
As long as
For bread and freedom
We can live to fight
God is our hands
God is our heart, our mind
God who exists everywhere
In earth, stone, bronze, canvas, steel, and plastic
And the composer of grand harmonies in numbers and lines
People, I call upon you
For books, trees, and fish
For the grain of wheat
For the grain of rice
And for sunny streets
For grape-black
Straw-yellow hair
And for children
Our days wait in line in the palms of children
Our days are seeds in the palms of children
They will sprout in the palms of children