Текст и перевод песни Ferhat Tunç - Uçurum Şarkısı

Uçurum Şarkısı

Şimdi bir dünya sığıyor yalnızlığıma
Kirletilmiş gecelerde yitirdik yolumuzu
Yok artık o Zühre yıldızı
Şaşkınlığım ondan
İnsanın aşksız, doğanın yarınsız
Yaşamın güçsüz bırakıldığı yürekte
İnce bir sızıdır uçurumda yaşam tutkusu
Yoksulluğum menekşe koktuysa ömrümce
Ondandır üstüme başıma bulaşmış bu ay
Bu kenger, bu ışkın kokusu ondan
Kar sularının aktığı derelerde
Kırmızı benekli balıklarla yüzdüm ben
Sevgilinin iki dudağı arasından çıkan söz gibi
Dağlar arasında akan o suların rüyasında büyüdüm ben
Anafatma suyu dedim içtim ben
Munzur dedim o aşkta arındım ben
Duruldum ay gibi kalbimin ferahlığı ondandır
Destan gibi yaşayan yaşlılar gördüm
Çınarlar, meşeler, ak kavaklar yaktılar
Alıçlar vardı Şilanlar
Yaban ördekleri inerdi dağ gölümüze
Turnalar semah tutardı gönlümüzde
Leylekler gelip yuva kurardı başımızın üstüne
Bildiğimiz tek acılı kuş bepuk'tu o zaman
Ürperir derinden burkulurdu kalbimiz
O çığlığı duyduğumuz an
Yanlışlıkla kardeş katili olan birinin

Acısından kuş olup dağa çıkmasını
Bepo, keko demesini dağ rüzgarı ile
Kardeşlik özlemiyle uçurum şarkısı olmasını
Bepo, keko, kam kışt mı kışt, kam şüt mı şüt, bepo, keko

Ömrümüz bu kadarmış menekşe kokusu
Kederim ondandır biraz bu şarkım ondan
Her annenin çığlığı her yaranın inleyişi
Ezilmiş her çiçeğin sesi bepuk sesi ise
En acıyan yeri kalbi ise insanın
Bepuk kuşudur o artık kendi dalında
Ne tuhaf şey savaşların dünyasında
Menekşe tarlasının çocuğu kalmak
Ay kararmadan küçük yıldız
Dünyanın ötesine kovulmuş yıldız
Sular kabarmadan ay kararmadan
Savaşların külünden kurtar beni
Katillerin de barış dediği bu yalandan
Bu vahşet dünyasından kurtar beni
Bepuk kuşunun sesini duyan yoksa artık
Gören olmuyorsa bu acıyla çıldıranı
Artık geçmiş zamandır
Bu çöl yangınından kurtar beni

Anlat dedi eski bir anı
Anlat uçurum kıyısı solgun dünyayı
Or'dan başlasın artık barışmaya insanlık
Dönsün herkes kendi menekşe tarlasına
Umudum ondandır sevincim ondan
Bepo, keko, kam kışt mı kışt, bepo, keko
Kam şüt mı şüt, bepo keko, kam kışt mı kışt, bepo keko

The Song of the Abyss

Now a whole world fits into my loneliness
We lost our way in polluted nights
That star, Venus, is gone now
My bewilderment is from her
Man without love, nature without tomorrow
In a heart where life is left powerless
A thin ache is the passion for life in the abyss
If my life smelled of violets all my life
It's because of her that this moon is stuck on me
This kenger, this scent of light, is from her
In the streams where snow waters flow
I swam with red-spotted fish
Like a word spoken from between the lips of a lover
I grew up in the dream of those waters flowing between the mountains
I called it Anafatma water, and I drank it
I called it Munzur, and I cleansed myself in that love
My heart's clarity is like the moon, because of her
I saw old people living like epics
Plane trees, oaks, white poplars, they burned
There were hawthorns, and Şilans
Wild ducks would descend upon our mountain lake
Cranes would dance in our hearts
Storks would come and build nests above us
The only bird we knew that was painful was bepuk, back then
Our hearts would tremble deeply, break
The moment we heard that cry
The cry of someone who accidentally killed their brother

Becoming a bird from his sorrow and flying up to the mountain
The mountain wind would carry his cries of "Bepo, keko"
The longing for brotherhood would become the song of the abyss
Bepo, keko, kam kışt mı kışt, kam şüt mı şüt, bepo, keko

Our life is this much, with the scent of violets
My sorrow is from her, this song is partly from her
The cry of every mother, the moan of every wound
If the sound of every crushed flower, every wounded heart is the sound of bepuk
If the most painful place is the heart of man
That bepuk bird is now on its own branch
What a strange thing, in the world of wars
To remain the child of a field of violets
Little star, before the moon darkens
Star banished beyond the world
Before the waters rise, before the moon darkens
Save me from the ashes of wars
From this lie that killers call peace
Save me from this savage world
No one hears the sound of the bepuk bird anymore
No one sees the one who goes mad with this sorrow
Now it is past tense
Save me from this desert fire

Tell me, it said, an old memory
Tell me about the world fading on the edge of the abyss
From there, let humanity start to make peace again
Let everyone return to their own violet field
My hope is from her, my joy is from her
Bepo, keko, kam kışt mı kışt, bepo, keko
Kam şüt mı şüt, bepo keko, kam kışt mı kışt, bepo keko