Текст и перевод песни Filipek - Wall-E (prod. DonDe)

Wall-E (prod. DonDe)

Na starych śmieciach się czuję jak Wall-E
Wciąż zagubiony i szukający szczęścia
Kumpel przy flaszce mi mówi co go boli
Szukam diagnozy jak marny terapeuta
Jego ambicje niewarte funta kłaków
Tu kontrastują z chęcią ucieczki na zachód
Zrzutka na drugą, nie będę osądzał
Już nie jesteśmy po tych samych pieniądzach
Wracam na kwadrat, kierując kroki w blok
Zwiększył objętość przez moje skoki w bok
Za łóżkiem grafik, który pamiętał break up
Mojej psychiki, gdy budzik krzyczał "Wake up!"
Jebać te szklane klatki, manierę bossów
Z bicepsami na strunach, od podnoszenia głosu
Weź się dostosuj, bo nie ma alternatyw
To co ja tutaj robię nijak ma się do pracy
Per aspera ad astra, a nie windą do nieba
Wszedłem już tak wysoko, nie mogę tego zjebać
Noc jest dla nietoperzy, wylatuję w półmrok
Wszyscy są nieśmiertelni, dopóki nie umrą
Wygrzebany ze słów, na gruzach decyzji
Przez, które krótki moment nienawidziłem wszystkich
Mijam te stare miejsca w przyśpieszonym tempie
Choć kiedyś żyłem nimi, to nigdy już nie będę
Sny bywają złe, przyznaję Ali tę rację
Chociaż swoje zmieniłem w aliteracje
Dwa zero piętnaście, veni vidi vici
Dziś nawet nie mam czasu tego kontemplować w ciszy
Ja muszę biec, Nas Ne Dogonyat
Bo nas już nie ma, kończę to co zacząłem
Dzisiaj już nie podjadę, pod twoją chatę, bejbe
Nieważne ile tankuję, wciąż mam w sobie rezerwę
Jebana sinusoida i płyny wyskokowe
W tym biegu jak Pistorius, strzelę komuś w głowę
Albo sobie, jebać asertywną stronę
Już jeden się powiesił, co znał samoobronę
Nigdy nie byłem święty, odpierdalałem zawsze
Dzisiaj mój spokój prosi o kanonizację
Czuję się jak Żeromski, patrząc na tło
Dzieci ze szklanych domów mają parcie na szkło
Per aspera ad astra, a nie windą do nieba
Wszedłem już tak wysoko, nie mogę tego zjebać
Noc jest dla nietoperzy, wylatuję w półmrok
Wszyscy są nieśmiertelni, dopóki nie umrą
Wygrzebany ze słów, na gruzach decyzji
Przez, które krótki moment nienawidziłem wszystkich
Mijam te stare miejsca w przyśpieszonym tempie
Choć kiedyś żyłem nimi, to nigdy już nie będę.

Wall-E (prod. DonDe)

I feel like Wall-E amongst old trash
Still lost and searching for happiness
My friend tells me his pain over a bottle
I search for a diagnosis like a lousy therapist
His ambitions, not worth a penny
Contrast with the desire to escape to the West
Pitching in for another round, I won't judge
We're not on the same page financially anymore
I return to my square, directing my steps towards the block
It increased in volume due to my side jumps
Behind the bed, a schedule that remembers the break-up
Of my psyche, when the alarm screamed "Wake up!"
Fuck these glass cages, the bosses' manners
With biceps on strings, from raising their voices
Adapt, babe, there are no alternatives
What I'm doing here has nothing to do with work
Per aspera ad astra, not by elevator to heaven
I've climbed so high, I can't fuck this up
The night is for bats, I fly out into the twilight
Everyone is immortal, until they die
Dug out of words, on the ruins of decisions
Because of which, for a brief moment, I hated everyone
I pass these old places at an accelerated pace
Though I once lived by them, I never will again
Dreams can be bad, I'll give Ali that point
Although I turned mine into alliterations
Two zero fifteen, veni vidi vici
Today I don't even have time to contemplate this in silence
I have to run, Nas Ne Dogonyat
Because we're already gone, I'm finishing what I started
Today I won't drive up to your place, babe
No matter how much I fill up, I still have reserves in me
Fucking sinusoid and hard liquor
In this run like Pistorius, I'll shoot someone in the head
Or myself, fuck the assertive side
One already hanged himself, who knew self-defense
I was never a saint, I always fucked up
Today my peace begs for canonization
I feel like Żeromski, looking at the background
Kids from glass houses crave the spotlight
Per aspera ad astra, not by elevator to heaven
I've climbed so high, I can't fuck this up
The night is for bats, I fly out into the twilight
Everyone is immortal, until they die
Dug out of words, on the ruins of decisions
Because of which, for a brief moment, I hated everyone
I pass these old places at an accelerated pace
Though I once lived by them, I never will again.