Текст и перевод песни Filipek - Więzień ambicji (prod. Fuso)

Więzień ambicji (prod. Fuso)

Ja, piszę te wersy, gdy za oknem deszcz i chcę znaleźć słowa
Którymi mógłbym, w morzu tych potrzeb, zaanonsować
Że wpadnę do Ciebie na chwilę, wieczorem, zostanę do rana
A później jak zwykle dojdziemy do wniosku
Że każde rozstanie nas, kurwa, rozstraja
Nie lubię emocji, co przerastają jak [?] po śmierci
Która odwraca swój wzrok na kogoś
Kto jest dla Ciebie wtedy najważniejszy
Wiesz, ja nie mam dużo, na koncie parę stów, w lodówce browar
I mieszkanie jeszcze ze dwa tygodnie, bo później mnie będą eksmitować
I to nie tak, że ja się nie lubię starać
Już Ci udowadniałem, że dużo zniosę na barach
Po prostu czasem tonę w częstotliwości
Swojej własnej żałości, mierząc długość dźwięku samotności
Kupię Ci kwiaty, szmal wezmę na credo, zawsze lubiłaś takie drobiazgi
Nie to, że byłaś jakaś małostkowa, to odróżniało Cię od durnej laski
Lubiłaś pamięć, kochałaś za nią, ja mam kłopoty z tymi datami
I choć ich wypada parę tu na rok, to nie pamiętałem nigdy tych z Nami
Ja jestem chamem, rozumiem to po latach
Lubiłem pić przy Tobie i wracać na czworakach
Ja chyba jestem chamem, wkurwiałem Cię tym faktem
Choć czasem było ostro i chciałaś, żebym brał Cię
I czasem jestem tutaj więźniem ambicji
Która zakrawa ciągle na science-fiction
Nie mów, że na tym świecie nie rządzi forsa, bo
Tyle już tu skończyło jak Dzieci z dworca ZOO
Nie mogę w nocy spać, bo czuję jak lata lecą
Chcę rozwiać wątpliwości, a czuję nadal przeciąg
W twarzach moich przyjaciół widzę zmarszczki i trud
Takie są reperkusje Naszej walki za bunt
My, chlaliśmy dużo, to pokolenie po Stole Okrągłym
Jeszcze pamiętam, jak na podwórku żyłeś jak król za parę drobnych
By dorastać w wierze, że rzeczywiście można wierzyć w ludzi
A kapitalizm to było słowo, którego wtedy nie mogłeś wymówić
Wtedy byś mi nie wmówił, że poznam przemoc
Raz będąc jej ofiarą, raz wieńcząc swoje dzieło
Wtedy byś mi nie wmówił, że nie można se pozwalać
Bo jak wykładasz na życie chuja, ukręci jaja
Ja, kim jestem dzisiaj?
Ja, odpowiada cisza
To akustyka jest pojebana czy tu naprawdę nikogo nie słychać?
Przejdę te trudy, bo mam w sobie zacięcie
Tak jak Will Smith w pogoni za szczęściem

Prisoner of Ambition (prod. Fuso)

I write these verses as rain falls outside, searching for words
That would, in this sea of needs, announce
That I'll drop by for a while tonight, stay until morning
And then, as always, we'll conclude
That every parting, damn it, tears us apart
I don't like emotions that overwhelm like [?] after death
That turn their gaze on someone
Who is most important to you at that moment
You know, I don't have much, a few hundred on my account, beer in the fridge
And an apartment for maybe two more weeks before they evict me
It's not that I don't like to try
I've already proven to you that I can carry a lot on my shoulders
It's just that sometimes I drown in the frequency
Of my own sorrow, measuring the length of the sound of loneliness
I'll buy you flowers, take the money on credit, you always liked such little things
Not that you were petty, it's what set you apart from a stupid girl
You liked memories, you loved them, I have trouble with these dates
And even though a few of them fall on this year, I never remembered the ones with Us
I'm a jerk, I understand that after all these years
I liked to drink with you and come back on all fours
I guess I am a jerk, I pissed you off with that fact
Even though sometimes it was wild and you wanted me to take you
And sometimes I'm a prisoner of ambition here
Which always borders on science fiction
Don't say that money doesn't rule this world, because
So many have already ended up like the Children from Bahnhof Zoo
I can't sleep at night because I feel the years flying by
I want to dispel doubts, but I still feel the draft
In the faces of my friends, I see wrinkles and hardship
These are the repercussions of Our fight for rebellion
We drank a lot, this generation after the Round Table
I still remember how in the yard you lived like a king for a few pennies
To grow up believing that you could actually believe in people
And capitalism was a word you couldn't pronounce then
Then you wouldn't have convinced me that I would experience violence
Once being its victim, once completing my work
Then you wouldn't have convinced me that you can't let yourself go
Because if you put your dick on life, it'll twist your balls
Me, who am I today?
Me, silence answers
Is the acoustics fucked up or is there really no one to be heard?
I'll go through these hardships, because I have the drive
Just like Will Smith in pursuit of happiness