Ivreopobi - Fivos Delivorias перевод на немецкий

Ivreopobi

Ανήκω κι εγώ στη σωρεία των ανθρώπων
Που βλέπουν τον στρατό σαν κάτι άχρηστο εντελώς
Μα ωστόσο διδάχτηκα και επηρεάστηκα
Απ' το τάγμα το ανέστιο των υβριστών

Λέω, υπάρχει μία σκοτεινή κοιτίδα στο Έθνος
Που δύναται λεοντόκαρδα ν' αντιπαρατεθεί
Στους έξωθεν κίνδυνους
Σε Φράγκους κι Αγαρηνούς
Και αυτή είναι η Ελληνική υβρεοποιία

Φαντάσου μια στιγμή μιαν ολονύχτια παρέλαση
Να σχίζει όλη την Εγνατία Οδό
Και αντί για ονόματα
Διαιρέσεις σε σώματα
Να 'ναι συντεταγμένη με αυτό τον τρόπο

Τα μουνιά καπέλα
Οι "πάρε τ' αρχίδια μου"
Οι "την Παναχαϊκή μου" και τα χεζοβολιά
Να ακολουθούν τα παινεμένα μουνόπανα
Του κώλου τα εννιάμερα κι οι "γάμησέ τα"
Ακόμα πιο μπροστά να είναι οι μαλακοκάβληδες
Οι φτωχομπινέδες κι οι πουτάνας γιοι
Με τύμπανα πιο 'κει οι ηρωικοί κλαπαρχίδηδες
Τα μαλακιστήρια κι οι κλασομπανιέρες
Τα κωλοτρυπίδια να βαράνε τις σάλπιγγες
Και τα μυγοχέσματα να δίνουν εντολές
Να ρυθμίζουν με σφυρίχτρα το εν-δυο οι μικροτσούτσουνοι
Το πόδι να βαράνε οι "το στανιό μου μέσα"
Να υπάρχει ένα μεσαίο μέρος, με ύβρεις κοινότοπες
Οι "άντε και γαμήσου", οι "παλιοπούστη" και λοιπά
Και αντί για ιερατείο να προπορεύονται οι βλάσφημοι
Που αυτά που λεν' δεν είναι για να τ' αναφέρω
Τέλος, μπροστά-μπροστά κι εν είδει παραστάτη
Αγκαλιά η πουτάνα και το "γαμώ τα παιδιά"
Και μελαγχολικός κρατώντας τίμιο λάβαρο
Ν' ανοίγει την πομπή ο εθνικός μαλάκας

Απόψε που σου γράφω μπαίνω στον μήνα τον ένατο
Στο θάλαμο, το ημίφως μου σκεπάζει την ψυχή
Σε θέλω, σε σκέφτομαι, κι απλώς ονειρεύομαι
Σε σένα να τελειώνει αυτός ο κάτω κόσμος
Εγώ που δε βρίζω, που αυτοπεριορίζομαι
Που ψάχνω μες τη γλώσσα μιαν αρχαία πηγή
Δυο χρόνια απ' το χρόνο μου, αφήνω τον κόσμο μου
Και ζω στο πίσω μέρος της δημιουργίας
Πληγές, βωμολοχίες, κι αλληλοταπεινώσεις
Κάτω απ' τη μπότα ενός επινοημένου διοικητή
Κι εγώ ο αόρατος στη βάση του δόρατος
Να κλαίω και να γελάω με την πομπή της ύβρης

Τα μουνιά καπέλα
Οι "πάρε τ' αρχίδια μου"
Οι "την Παναχαϊκή μου" και τα χεζοβολιά
Να ακολουθούν τα παινεμένα μουνόπανα
Του κώλου τα εννιάμερα κι οι "γάμησέ τα"
Ακόμα πιο μπροστά να είναι οι μαλακοκάβληδες
Οι φτωχομπινέδες κι οι πουτάνας γιοι
Με τύμπανα πιο 'κει οι ηρωικοί κλαπαρχίδηδες
Τα μαλακιστήρια κι οι κλασομπανιέρες
Τα κωλοτρυπίδια να βαράνε τις σάλπιγγες
Και τα μυγοχέσματα να δίνουν εντολές
Να ρυθμίζουν με σφυρίχτρα το εν-δυο οι μικροτσούτσουνοι
Το πόδι να βαράνε οι "το στανιό μου μέσα"
Τέλος, μπροστά-μπροστά κι εν είδει παραστάτη
Αγκαλιά η πουτάνα και το "γαμώ τα παιδιά"
Και μελαγχολικός κρατώντας τίμιο λάβαρο
Ν' ανοίγει την πομπή ο εθνικός μαλάκας

Schimpfwortschmiede

Auch ich gehöre zu der Menge der Menschen
Die die Armee als etwas völlig Nutzloses ansehen
Aber dennoch wurde ich belehrt und beeinflusst
Von dem heimatlosen Bataillon der Schimpfer

Ich sage, es gibt eine dunkle Wiege in der Nation
Die sich löwenherzig entgegenstellen kann
Den Gefahren von außen
Den Franken und Agarenern
Und das ist die griechische Schimpfwortschmiede

Stell dir einen Moment eine nächtliche Parade vor
Die die gesamte Egnatia-Straße durchzieht
Und anstelle von Namen
Einteilungen in Korps
Ist sie auf diese Weise geordnet

Die Fotzenhüte
Die „Nimm meine Eier“
Die „Meine Panachaiki“ und die Scheißhaufen
Es folgen die gepriesenen Fotzenlappen
Die neun Tage des Arsches und die „Fick sie“
Noch weiter vorn sind die Weichschwänze
Die armseligen Schwuchteln und die Hurensöhne
Mit Trommeln dahinter die heldenhaften Klapperhoden
Die Wichsvorlagen und die Furzbadewannen
Die Arschlöcher blasen die Trompeten
Und die Fliegenschisse geben die Befehle
Mit der Pfeife regeln die Kleinschwänze das Eins-Zwei
Den Fuß stampfen die „Mit Gewalt rein damit“
Es gibt einen mittleren Teil, mit alltäglichen Beleidigungen
Die „Ach, fick dich doch“, die „Alte Schwuchtel“ und so weiter
Und anstelle des Klerus marschieren die Gotteslästerer voran
Deren Worte nicht zu erwähnen sind
Zuletzt, ganz vorn und als eine Art Adjutant
In Umarmung die Hure und das „Ich ficke die Kinder“
Und melancholisch, ein ehrenhaftes Banner haltend
Eröffnet der nationale Wichser den Zug

Heute Nacht, wo ich dir schreibe, trete ich in den neunten Monat ein
Im Schlafsaal bedeckt das Halbdunkel meine Seele
Ich will dich, ich denke an dich, und ich träume nur davon
Dass bei dir diese Unterwelt endet
Ich, der nicht schimpft, der sich selbst beschränkt
Der in der Sprache eine alte Quelle sucht
Zwei Jahre meiner Zeit, ich verlasse meine Welt
Und lebe auf der Rückseite der Schöpfung
Wunden, Obszönitäten und gegenseitige Erniedrigungen
Unter dem Stiefel eines erfundenen Kommandanten
Und ich, der Unsichtbare an der Basis des Speers
Weine und lache über den Zug der Schmähung

Die Fotzenhüte
Die „Nimm meine Eier“
Die „Meine Panachaiki“ und die Scheißhaufen
Es folgen die gepriesenen Fotzenlappen
Die neun Tage des Arsches und die „Fick sie“
Noch weiter vorn sind die Weichschwänze
Die armseligen Schwuchteln und die Hurensöhne
Mit Trommeln dahinter die heldenhaften Klapperhoden
Die Wichsvorlagen und die Furzbadewannen
Die Arschlöcher blasen die Trompeten
Und die Fliegenschisse geben die Befehle
Mit der Pfeife regeln die Kleinschwänze das Eins-Zwei
Den Fuß stampfen die „Mit Gewalt rein damit“
Zuletzt, ganz vorn und als eine Art Adjutant
In Umarmung die Hure und das „Ich ficke die Kinder“
Und melancholisch, ein ehrenhaftes Banner haltend
Eröffnet der nationale Wichser den Zug