Текст и перевод песни Freek de Jonge - Doodsangst

Doodsangst

Er schuilt een oude man in mij
Die het beste met de wereld voorheeft
Die het leven doorheeft
Die piekfijn uit kan leggen hoe het zit
Er schuilt een oude man in mij
Die, met het gelijk van een tiran
Waakt over mijn geweten
Met het selectief geheugen
Van een Tweede-Kamerlid

Er schuilt een oude man in mij
Die, voor zijn teevee gezeten
Naar de chaos in de wereld kijkt
En daarvan heimelijk geniet
Die meewarig lacht
Om het gestumper van wat idealisten
Die van het kastje naar de muur gaan
Met een kluitje in het riet

Waar is het kind in mij gebleven
Dat zich verbazen kon
Dat bang was
Als het onbekende kwam
Waar is die jongeman in mij
Die overal in meeging
En die in blind vertrouwen
De wereld op zijn schouders nam

Er schuilt een oude man in mij
Die niet naar zijn kinderen luistert
Omdat hij vindt dat
Ze ook nooit luisterden naar hem
Er schuilt een oude man in mij
Die zich door zijn vrouw
Op zijn wenken laat bedienen
Met mijn gebaren sprekend met mijn stem

Er schuilt een oude man in mij
Die languit op mijn bank ligt
En bij elke oproep
Aan zijn medeleven geeuwt
Het is die oude man
Die kind noch jongeman duldt
En uit pure onmacht
Zijn doodsangst overschreeuwt

Waar zijn die twee in mij gebleven
Ze moeten mij behoeden
Voor die man met zijn bittere gelijk
Ze huizen nog in mij
Dat weet ik in mijn twijfel
Als ik om mijzelf moet lachen
Als ik in de spiegel kijk

Fear of Death

Within me lurks an old man
Who has the best intentions for the world
Who has figured out life
Who can explain to you perfectly how things are
Within me lurks an old man
Who, with the rights of a tyrant
Guards over my conscience
With the selective memory
Of a member of the House of Representatives

Within me lurks an old man
Who, sitting in front of his TV
Watches the chaos in the world
And enjoys it secretly
Who smiles pityingly
At the fumbling around of some idealists
Who are just moving from one mess to another
And being taken for a ride

Where has the child in me gone
Who could be amazed
Who was scared
When the unknown approached
Where has the young man in me gone
Who went along with everything
And who in blind confidence
Took the world on his shoulders

Within me lurks an old man
Who doesn't listen to his children
Because he believes that
They never listened to him either
Within me lurks an old man
Who has his wife
Wait on him hand and foot
Speaking to me with my gestures, with my voice

Within me lurks an old man
Who lies sprawled on my couch
And yawns with pity
At every plea for his sympathy
It's that old man
Who tolerates no child and no young man
And in his total powerlessness
Hides his fear of death

Where have those two in me gone
They must protect me
From that man with his right to be bitter
They still live within me
I know that from my doubt
When I have to laugh at myself
When I look in the mirror