Текст и перевод песни George Dalaras - Esmeralda

Esmeralda

Ολονυχτίς τον πότισες με το κρασί του Μίδα
κι ο φάρος τον ελίκνιζε με τρεις αναλαμπές
Δίπλα ο λοστρόμος με μακριά πειρατική πλεξίδα
κι αλάργα μας το σκοτεινό λιμάνι του Gabes

Απά στο γλυκοχάραμα σε φίλησε ο πνιγμένος
κι όταν ξυπνήσεις με διπλή καμπάνα θα πνιγείς
Στο κάθε χάδι κι ένας κόμπος φεύγει ματωμένος
απ' το σημάδι της παλιάς κινέζικης πληγής

Ο παπαγάλος σου 'στειλε στερνή φορά το γεια σου
κι απάντησε απ' το στόκολο σπασμένα ο θερμαστής
πέτα στο κύμα τον παλιό που εσκούριασε σουγιά σου
κι άντε μονάχη στον πρωραίον ιστό να κρεμαστείς

Γράφει η προπέλα φεύγοντας ξοπίσω "σε προδίνω"
κι ο γρύλος τον ξανασφυράει στριγγά του τιμονιού
Μη φεύγεις. Πες μου, το 'πνιξες μια νύχτα στο Λονδίνο
ή στα βρωμιάρικα νερά κάποιου άλλου λιμανιού;

Ξυπνάν οι ναύτες του βυθού ρισάλτο να βαρέσουν
κι απέ να σου χτενίσουνε για πάντα τα μαλλιά.
Τρόχισε κείνα τα σπαθιά του λόγου που μ' αρέσουν
και ξαναγύρνα με τις φώκιες πέρα στη σπηλιά

Τρεις μέρες σπάγαν τα καρφιά και τρεις που σε καρφώναν
και συ με τις παλάμες σου πεισματικά κλειστές
στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεις τον τυφώνα
που μας τραβάει για τη στεριά με τους ναυαγιστές

Эсмеральда

Всю ночь ты поила его вином Мидаса,
и маяк манил его тремя вспышками.
Рядом боцман с длинной пиратской косой,
и вдали от нас темный порт Габеса.

На рассвете тебя поцеловал утопленник,
а когда проснешься, под двойной звон колокола утонешь.
С каждым прикосновением уходит окровавленный узел
от метки старой китайской раны.

Твой попугай в последний раз послал тебе привет,
и в ответ со шпиля сломанный кочегар,
брось в волны свой старый заржавевший нож,
и иди, одна, на носовом рее повеситься.

Винт, уходя, пишет позади "я предаю тебя",
и сверчок снова скрипит у штурвала.
Не уходи. Скажи мне, ты утопил его однажды ночью в Лондоне
или в грязных водах какого-то другого порта?

Просыпаются матросы бездны, чтобы ударить в набат,
и навсегда расчесать тебе волосы.
Наточи те клинки слов, что мне нравятся,
и вернись с тюленями туда, в пещеру.

Три дня ломали гвозди и три дня тебя распинали,
а ты с упрямо сжатыми ладонями
в последний раз и тщетно заклинаешь ураган,
который тянет нас к берегу вместе с потерпевшими кораблекрушение.