Текст и перевод песни Giannis Haroulis - O Digenis Ki O Harodas

O Digenis Ki O Harodas

Καβάλα πάει ο Χάροντας
το Διγενή στον Άδη,
κι άλλους μαζί... Κλαίει, δέρνεται
τ' ανθρώπινο κοπάδι.

Και τους κρατεί στου αλόγου του
δεμένους τα καπούλια,
της λεβεντιάς τον άνεμο,
της ομορφιάς την πούλια.

Και σα να μην τον πάτησε
του Χάρου το ποδάρι,
ο Ακρίτας μόνο ατάραχα
κοιτάει τον καβαλάρη!

Ο Ακρίτας είμαι, Χάροντα,
δεν περνώ με τα χρόνια.
Μ' άγγιξες και δε μ' ένοιωσες
στα μαρμαρένια αλώνια;

Είμ' εγώ η ακατάλυτη
ψυχή των Σαλαμίνων.
Στην Εφτάλοφην έφερα
το σπαθί των Ελλήνων.

Δε χάνομαι στα Τάρταρα,
μονάχα ξαποσταίνω.
Στη ζωή ξαναφαίνομαι
και λαούς ανασταίνω!

Digenis and Charon

Charon goes to Kavala
to fetch Digenis to Hades,
and others too... They cry, they beat their breasts,
the herd of humans.

And he holds them bound with ropes
to his horse's saddle,
the wind of chivalry,
the bird of beauty.

And as if Charon's foot
had not trampled him,
Akritas alone gazes
unperturbed at the rider!

I am Akritas, Charon,
age cannot touch me.
You touched me and did not feel me
on the marble threshing floors;

I am the indomitable
soul of Salamis.
I brought to the City of Seven Hills
the sword of the Greeks.

I am not lost in Tartarus,
I only rest for a while.
I will appear in life again
and resurrect the people!