Текст и перевод песни Giannis Haroulis - O Digenis Ki O Harodas

Καβάλα πάει ο Χάροντας
το Διγενή στον Άδη,
κι άλλους μαζί... Κλαίει, δέρνεται
τ' ανθρώπινο κοπάδι.

Και τους κρατεί στου αλόγου του
δεμένους τα καπούλια,
της λεβεντιάς τον άνεμο,
της ομορφιάς την πούλια.

Και σα να μην τον πάτησε
του Χάρου το ποδάρι,
ο Ακρίτας μόνο ατάραχα
κοιτάει τον καβαλάρη!

Ο Ακρίτας είμαι, Χάροντα,
δεν περνώ με τα χρόνια.
Μ' άγγιξες και δε μ' ένοιωσες
στα μαρμαρένια αλώνια;

Είμ' εγώ η ακατάλυτη
ψυχή των Σαλαμίνων.
Στην Εφτάλοφην έφερα
το σπαθί των Ελλήνων.

Δε χάνομαι στα Τάρταρα,
μονάχα ξαποσταίνω.
Στη ζωή ξαναφαίνομαι
και λαούς ανασταίνω!

Оседлай Харона
Дигенес в Аиде,
другие вместе взятые... Плач, шлепки
человеческое стадо.

Он держит их на своей лошади.
подвязал круп,
о галантности ветра,
красота шашек.

Как будто он и не наезжал на него.
смерть стопы,
Акритас лишь невозмутимо
он смотрит на всадника!

Это Акритас, Харон.,
Я не переживаю эти годы.
Ты прикоснулся ко мне и не почувствовал меня
мармарения Алония;

Я - несокрушимый
душа Саламина.
Я привез в Эфталофи
меч греков.

Я не заблудился в Тартаре,
Я просто отдыхаю.
Возвращение к жизни
и народы воскресают!