Текст и перевод песни Giannis Haroulis - Odipori

Odipori

Παλιά, για κάθε ταξιδιώτη υπήρχε σκιερό δεντρί
όπου μπορούσε όποιος κι αν ήταν να ξεκουράσει το κορμί.
Άκουγε ο άνθρωπος στα φύλλα του ανέμου τη βαθιά πνοή
κι όταν σηκώνονταν να φύγει η κούρασή του είχε χαθεί.

Κι αν ήταν πλούσιος ή και πένης, είτε γυναίκα είτε παιδί
το ίδιο πρόθυμα δεχόταν να τους φυλάξει απ' τη βροχή.
Πλάτανοι, καρυδιές, σφενδάμια, φλαμούρια και βελανιδιές
'παίρναν του κόσμου την παράνοια και ημερεύαν τις ψυχές.

Όμως με του καιρού το διάβα οι οδοιπόροι χάθηκαν,
της καλοπέρασης κωθώνια γινήκαν και τρελάθηκαν.
Κι όσο γλυκύς ήταν ο ύπνος κάτω από τα φυλλώματα,
τόσο σκληρό 'ναι το κρεβάτι για τα καημένα σώματα.

Odipori

My dear, in days of yore, for every traveler there was a shady tree,
where anyone could rest their weary body.
People listened to the deep breath of the wind in its leaves,
and when they rose to leave, their fatigue had vanished.

Whether rich or poor, woman or child,
it welcomed them all, shielding them from the rain.
Plane trees, walnuts, maples, oaks, and beeches
absorbed the world's madness and soothed their souls.

But as time passed, wayfarers disappeared,
replaced by those obsessed with comfort and pleasure.
As sweet as sleep was beneath the foliage,
so harsh is the bed for these poor bodies.