Derakht - Golnar & Mahan перевод на английский

Derakht

شاخه سارانت سبز و بلند
روح خاک را در ریشه داری
زردی خورشید آبی آسمون
تو سبزی برگات می کاری
به من بگو
چند تا زمستون
چند تا فصل خشکِ بی آبُ دیدی
آن چنان شوري تو در خود داری
انگار يادي از تاريكی ها نداری
به من بگو تا که باشم ، تک درختی خشک
که سپرده جوونه هاش رو به دست باد
به من بگو ای ریشه دار ، تا کی باشه
خونم تو دشت بی آب و پر از خاک
روزی بودن شاخه هام پر زِ جوانه
من سایه بان بودم بر خواب های رخوت انگیز
من روزی بودم لبریز از امید
امروز فقط تک درختی ام در مسیر باد
قصه بگو از سال های دور
قصه بگو
قصه بگو از سال های دور
بگو از کجا به این هیبت رسیدی
در افق با رنگ آسمون چه طور این همه
زیبایی آفریدی؟!
به من بگو
به من بگو چند تا زمستون
چند تا فصل خشکِ بي آبُ ديدي؟!
آن چنان شوری تو در خود داری
آن چنان شوری تو در خود داری
انگار یادی از تاریکی ها نداری
آیا این خلوتِ جنگله يا سرنوشت
كه شاخه هايت مي لرزند همه در انزوا
اين ازدحام جنگلِ يا سرنوشت
كه شاخه هايت می رقصند، همه سرخوش ، رها
به من بگو ریشه در زمین ، سرو و استوار
کجا نهفته ای ز سرخوشی هایت راه؟!
من روزی بودم لبریز از امید
امروز فقط تک درختی ام در مسیر باد

The Tree

Your branches, green and tall,
You hold the spirit of the earth in your roots.
The yellow of the sun, the blue of the sky,
You sow in the green of your leaves.
Tell me,
how many winters,
how many dry, waterless seasons have you seen?
You possess such vitality within you,
as if you have no memory of darkness.
Tell me, so I can be, a lone, dry tree,
that has entrusted its buds to the wind.
Tell me, oh rooted one, until when will
my blood be in the waterless, dust-filled plain?
Once my branches were full of buds,
I was a shade for languid dreams.
I was once full of hope,
Today I am just a lone tree in the path of the wind.
Tell a tale of distant years,
Tell a tale,
Tell a tale of distant years,
Tell me how you reached this magnificence.
On the horizon, with the color of the sky, how did you create
so much beauty?!
Tell me,
tell me how many winters,
how many dry, waterless seasons have you seen?!
You possess such vitality within you,
You possess such vitality within you,
as if you have no memory of darkness.
Is this the solitude of the forest or destiny
that your branches tremble, all in isolation?
Is this the forest's abundance or destiny
that your branches dance, all joyful and free?
Tell me, rooted in the earth, steadfast and tall,
where do you conceal the path to your joys?!
I was once full of hope,
Today I am just a lone tree in the path of the wind.