Komakam Kon - Googoosh перевод на немецкий

Komakam Kon

کمکم کن کمکم کن نذار اینجا بمونم تا بپوسم
کمکم کن کمکم کن نذار اینجا لب مرگ و ببوسم
کمکم کن کمکم کن عشق نفرینی بی پروائی میخواد
ماهی چشمه کهنه هوای تازه دریائی میخواد

دل من دریائیه چشمه زندونه برام
چکه چکه های آب مرثیه خونه برام
تو رگام به جای خون شعر سرخ رفتنه
تن به موندن نمیدم موندنم مرگ منه

عاشقم مثل مسافر عاشقم
عاشق رسیدن به انتها
عاشق بوی غریبانه کوج
تو سپیده غریب جاده ها
من پر از وسوسه های رفتنم
رفتن و رسیدن و تازه شدن
توی یک سپیده طوسی سرد
مسخ یک عشق پر آوازه شدن

کمکم کن کمکم کن نذار این گمشده از پا در بیاد
کمکم کن کمکم کن خرمن رخوت من شعله میخواد
کمکم کن کمکم کن من و تو باید به فردا برسیم
چشمه کوچیکه برامون ما باید بریم به دریا برسیم

دل ما دریائیه چشمه زندون مونه
چکه چکه های آب مرثیه خون مونه
توی رگ بودن ما شعر سرخ رفتنه
کمکم کن که دیگه وقت راهی شدنه
کمکم کن... کمکم کن...
کمکم کن... کمکم کن...
کمکم کن... کمکم کن...

Hilf mir

Hilf mir, hilf mir, lass mich nicht hier bleiben, um zu verrotten.
Hilf mir, hilf mir, lass mich hier nicht den Tod küssen.
Hilf mir, hilf mir, die Liebe braucht eine verfluchte Kühnheit.
Der Fisch des alten Brunnens braucht die frische Luft des Meeres.

Mein Herz ist wie das Meer, der Brunnen ist ein Gefängnis für mich.
Das Tropfen des Wassers ist wie ein Trauerlied für mich.
In meinen Adern fließt statt Blut das rote Gedicht des Aufbruchs.
Ich gebe mich dem Bleiben nicht hin, denn Bleiben ist mein Tod.

Ich bin verliebt, wie ein Reisender, verliebt.
Verliebt ins Erreichen des Ziels.
Verliebt in den fremden Duft des Aufbruchs.
In der fremden Morgendämmerung der Straßen.
Ich bin voller Sehnsucht nach Aufbruch.
Aufbruch, Ankommen und Erneuerung.
In einer kühlen, grauen Morgendämmerung.
Verzaubert von einer Liebe voller Gesang.

Hilf mir, hilf mir, lass diese Verlorene nicht zusammenbrechen.
Hilf mir, hilf mir, mein Haufen der Trägheit braucht eine Flamme.
Hilf mir, hilf mir, wir müssen gemeinsam den morgigen Tag erreichen.
Die Quelle ist zu klein für uns, wir müssen zum Meer gelangen.

Unser Herz ist wie das Meer, der Brunnen ist unser Gefängnis.
Das Tropfen des Wassers ist wie ein Trauerlied für uns.
In unseren Adern fließt das rote Gedicht des Aufbruchs.
Hilf mir, denn es ist Zeit aufzubrechen.
Hilf mir... Hilf mir...
Hilf mir... Hilf mir...
Hilf mir... Hilf mir...