Armstrong - Graal 14-100 перевод на английский

Armstrong

Na moim osiedlu dalej zimno
Nie wychodzę na dwór nie chcę marznąć
Owiane chłodem moje miasto
Teraz to pisze a miałem wcześniej zasnąć
Szekspira sznyt a czuje się jak Armstrong

Zwiedziłem niezbadane przed całą resztą
I trochę mi jest głupio przez to
Bo czasem czuje wewnętrzne piekło
A potem czuje całe piękno
Myśli jak rollercoaster pędzą
To moja sinusoida którą kocham
I nienawidzę co dnia
Za brzydkie pismo żeby docenili
O czym piszę
Coś więcej niż chłam który wy kupicie
To samo życie
Sam przecież wiem jak jest
Ogromny stres na co dzień
To piszę tekst już co dzień
Gdzie pójść gdzie biec mój Boże
Sam boję się co powiem
Mi potem wstyd jest
Samotny choć tak dużo serc wokół mnie
Zamknięty jak prezent w pudle
Potem jak liść co na wietrze frunie
Ty poleć w górę jak ptak
Spadnij w dół jak kamień w wodę rzuć
Albo zniknij jak kamfora
Mi pasja dała tyle wiary
Że sam potrafiłem wstać z obtłuczonych kolan
Obtłuczonych kolan
Ja wyznaczam gry reguły
Jak nie wierzysz no to zobacz
Choćbyś nawet bardzo chciał to nas nie pokonasz.

Na moim osiedlu dalej zimno
Nie wychodzę na dwór nie chcę marznąć
Owiane chłodem moje miasto
Teraz to pisze a miałem wcześniej zasnąć
Szekspira sznyt a czuje się jak Armstrong
Na moim osiedlu dalej zimno
Nie wychodzę na dwór nie chcę marznąć
Owiane chłodem moje miasto
Teraz to pisze a miałem wcześniej zasnąć
Szekspira sznyt a czuje się jak Armstrong

Na moim osiedlu dalej zimno
Nie wychodzę na dwór nie chcę marznąć
Owiane chłodem moje miasto
Teraz to pisze a miałem wcześniej zasnąć
Szekspira sznyt a czuje się jak Armstrong
Na moim osiedlu dalej zimno
Nie wychodzę na dwór nie chcę marznąć
Owiane chłodem moje miasto
Teraz to pisze a miałem wcześniej zasnąć
Szekspira sznyt a czuje się jak Armstrong

Armstrong

On my estate, it's still cold
I don't go outside, I don't want to freeze
My city is shrouded in cold
I'm writing this now, but I was supposed to be asleep
Shakespeare's style, but I feel like Armstrong

I've explored the uncharted before everyone else
And I feel a little foolish because of it
Because sometimes I feel an inner hell
And then I feel all the beauty
Thoughts race like a rollercoaster
It's my sine wave that I love
And hate every day
My handwriting is too ugly for them to appreciate
What I'm writing about
Something more than the crap you'll buy
It's life itself
I know how it is myself
Huge stress every day
So I write lyrics every day
Where to go, where to run, my God
I'm afraid of what I'll say
I'm ashamed afterwards
Lonely, even though there are so many hearts around me
Closed up like a present in a box
Then like a leaf fluttering in the wind
You fly up like a bird, my love
Fall down like a stone thrown into the water
Or disappear like camphor
Passion gave me so much faith
That I was able to get up from my bruised knees
Bruised knees
I make the rules of the game
If you don't believe me, then see for yourself
Even if you really wanted to, you won't defeat us.

On my estate, it's still cold
I don't go outside, I don't want to freeze
My city is shrouded in cold
I'm writing this now, but I was supposed to be asleep
Shakespeare's style, but I feel like Armstrong
On my estate, it's still cold
I don't go outside, I don't want to freeze
My city is shrouded in cold
I'm writing this now, but I was supposed to be asleep
Shakespeare's style, but I feel like Armstrong

On my estate, it's still cold
I don't go outside, I don't want to freeze
My city is shrouded in cold
I'm writing this now, but I was supposed to be asleep
Shakespeare's style, but I feel like Armstrong
On my estate, it's still cold
I don't go outside, I don't want to freeze
My city is shrouded in cold
I'm writing this now, but I was supposed to be asleep
Shakespeare's style, but I feel like Armstrong