Текст и перевод песни Grigoris Bithikotsis - Drapetsona

Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός
κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός
Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ' τη δουλειά
εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά

Το 'δερνε αγέρας κι η βροχή
μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχή
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή.

Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά
στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά
Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός
κάθε παράθυρό του κι ουρανός

Κι όταν ερχόταν η βραδιά
μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιά

Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Построенный кровью, каждый камень и горе
каждый гвоздь горечи и рыданий
Но когда мы вечером возвращались домой с работы
я и ее мечты, поцелуи

Ветер и дождь
но это был портвейн, объятие и милый ответ
Ах, наш маленький дом, и в нем была душа.

Возьми наш венок, возьми нашу герань
в Драпетсоне у нас больше нет жизни
Держи меня за руку и иди, моя звезда.
мы будем жить, даже если мы бедны

Кровать и раскладушка в углу
на крыше дыра со звездами и птицами
Каждая дверь потеет и вздыхает
каждое окно и небо

И когда наступил вечер
в узком переулке веселились дети
О, наш маленький дом, и в нем было сердце

Возьми наш венок, возьми нашу герань
в Драпетсоне у нас больше нет жизни
Держи меня за руку и иди, моя звезда.
мы будем жить, даже если мы бедны