Текст и перевод песни Grigoris Bithikotsis - Kratisa Ti Zoi Mou
Добавлять перевод могут только зарегистрированные пользователи.
Kratisa Ti Zoi Mou
I Held Onto My Life
Κράτησα
τη
ζωή
μου
I
held
onto
my
life
ταξιδεύοντας
ανάμεσα
σε
κίτρινα
δέντρα,
traveling
among
yellow
trees,
κάτω
απ′
το
πλάγιασμα
της
βροχής
beneath
the
slant
of
rain
σε
σιωπηλές
πλαγιές
φορτωμένες
on
silent
slopes
laden
με
τα
φύλλα
της
οξιάς
with
beech
leaves
στην
κορυφή
τους
βραδιάζει.
at
their
summit;
night
falls.
Τ'
ανθισμένο
πέλαγο
και
τα
βουνά
στη
χάση
του
φεγγαριού
The
blossoming
sea
and
the
mountains
in
the
moon's
haze
η
μεγάλη
πέτρα
κοντά
στις
αγριοσυκιές
και
τ′
ασφοδίλια
the
large
stone
near
the
wild
fig
trees
and
the
asphodels
το
σταμνί
πού
δεν
ήθελε
να
στερέψει
στο
τέλος
της
μέρας
the
pitcher
that
refused
to
dry
at
day's
end
και
το
κλειστό
κρεβάτι
κοντά
στα
κυπαρίσσια
και
τα
μαλλιά
σου
and
the
closed
bed
near
the
cypress
trees
and
your
hair,
χρυσά'
τ'
άστρα
του
Κύκνου
κι
εκείνο
τ′
άστρο
ο
Αλδεβαράν.
golden;
the
stars
of
Cygnus
and
that
star,
Aldebaran.
Κράτησα
τη
ζωή
μου
κράτησα
τη
ζωή
μου
ταξιδεύοντας
I
held
onto
my
life,
I
held
onto
my
life,
traveling
ανάμεσα
στα
κίτρινα
δέντρα
κατά
το
πλάγιασμα
της
βροχής
among
the
yellow
trees,
beneath
the
slant
of
rain
σε
σιωπηλές
πλαγιές
φορτωμένες
με
τα
φύλλα
της
οξιάς,
on
silent
slopes
laden
with
beech
leaves,
καμιά
φωτιά
στην
κορυφή
τους·
βραδιάζει.
no
fire
at
their
summit;
night
falls.
Κράτησα
τη
ζωή
μου.
στ′
αριστερό
σου
χέρι
μια
γραμμή
I
held
onto
my
life.
on
your
left
hand
a
line
μια
χαρακιά
στο
γόνατο
σου,
τάχα
να
υπάρχουν
a
scratch
on
your
knee,
as
if
they
might
exist
στην
άμμο
του
περασμένου
καλοκαιριού
τάχα
in
the
sand
of
last
summer,
as
if
να
μένουν
εκεί
πού
φύσηξε
ό
βοριάς
καθώς
ακούω
they
might
remain
where
the
north
wind
blew
as
I
hear
γύρω
στην
παγωμένη
λίμνη
την
ξένη
φωνή.
around
the
frozen
lake
the
foreign
voice.
Τα
πρόσωπα
πού
βλέπω
δε
ρωτούν
μήτε
ή
γυναίκα
The
faces
I
see
do
not
ask,
nor
the
woman
περπατώντας
σκυφτή
βυζαίνοντας
το
παιδί
της.
walking
bent,
nursing
her
child.
Ανεβαίνω
τα
βουνά·
μελανιασμένες
λαγκαδιές.
o
χιονισμένος
I
climb
the
mountains;
bruised
valleys.
the
snow-covered
κάμπος,
ως
πέρα
ό
χιονισμένος
κάμπος,
τίποτε
δε
ρωτούν
plain,
as
far
as
the
snow-covered
plain,
they
ask
nothing
μήτε
o
καιρός
κλειστός
σε
βουβά
ερημοκλήσια
μήτε
nor
the
weather
closed
in
silent
deserted
chapels
nor
τα
χέρια
που
απλώνονται
για
να
γυρέψουν,
κι
οι
δρόμοι.
the
hands
that
reach
out
to
seek,
and
the
roads.
Κράτησα
τη
ζωή
μου
ψιθυριστά
μέσα
στην
απέραντη
σιωπή
I
held
onto
my
life
whisperingly
within
the
vast
silence
δεν
ξέρω
πια
να
μιλήσω
μήτε
να
συλλογιστώ·
ψίθυροι
I
no
longer
know
how
to
speak
or
to
think;
whispers
σαν
την
ανάσα
του
κυπαρισσιού
τη
νύχτα
εκείνη
like
the
cypress
tree's
breath
that
night
σαν
την
ανθρώπινη
φωνή
της
νυχτερινής
θάλασσας
στα
χαλίκια
like
the
human
voice
of
the
night
sea
on
the
pebbles
σαν
την
ανάμνηση,
της
φωνής
σου
λέγοντας
ευτυχία.
like
the
memory
of
your
voice
saying
happiness.
Κλείνω
τα
μάτια
γυρεύοντας
το
μυστικό
συναπάντημα
των
νερών
I
close
my
eyes
seeking
the
secret
meeting
of
the
waters
κάτω
απ'
τον
πάγο
το
χαμογέλιο
της
θάλασσας
τα
κλειστά
πηγάδια
beneath
the
ice,
the
laughter
of
the
sea,
the
closed
wells
ψηλαφώντας
με
τις
δικές
μου
φλέβες
τις
φλέβες
εκείνες
πού
μου
ξεφεύγουν
touching
with
my
own
veins
those
veins
that
escape
me
εκεί
πού
τελειώνουν
τα
νερολούλουδα
κι
αυτός
ό
άνθρωπος
where
the
water
lilies
end
and
that
man
πού
βηματίζει
τυφλός
πάνω
στο
χιόνι
της
σιωπής.
who
walks
blind
on
the
snow
of
silence.
Κράτησα
τη
ζωή
μου,
μαζί
του,
γυρεύοντας
το
νερό
που
σ′
αγγίζει
I
held
onto
my
life,
with
him,
seeking
the
water
that
touches
you
στάλες
βαριές
πάνω
στα
πράσινα
φύλλα,
στο
πρόσωπο
σου
heavy
drops
on
the
green
leaves,
on
your
face
μέσα
στον
άδειο
κήπο,
στάλες
στην
ακίνητη
δεξαμενή
within
the
empty
garden,
drops
in
the
still
pool
βρίσκοντας
έναν
κύκνο
νεκρό
μέσα
στα
κάτασπρα
φτερά
του,
finding
a
dead
swan
within
its
snow-white
feathers,
δέντρα
ζωντανά
και
τα
μάτια
σου
προσηλωμένα.
living
trees
and
your
eyes
fixed.
Ο
δρόμος
αυτός
δεν
τελειώνει
δεν
έχει
αλλαγή,
όσο
γυρεύεις
This
road
does
not
end,
it
has
no
turn,
as
much
as
you
seek
να
θυμηθείς
τα
παιδικά
σου
χρόνια,
εκείνους
πού
έφυγαν
εκείνους
to
remember
your
childhood
years,
those
who
left,
those
πού
χάθηκαν
μέσα
στον
ύπνο
τους
πελαγίσιους
τάφους,
who
were
lost
in
their
sleep,
ocean
graves,
όσο
ζητάς
τα
σώματα
πού
αγάπησες
να
σκύψουν
as
much
as
you
seek
the
bodies
you
loved
to
bend
κάτω
από
τα
σκληρά
κλωνάρια
των
πλατάνων
εκεί
beneath
the
hard
branches
of
the
plane
trees
there
πού
στάθηκε
μια
αχτίδα
του
ήλιου
γυμνωμένη
where
a
ray
of
the
sun
stood
naked
και
σκίρτησε
ένας
σκύλος
και
φτεροκόπησε
ή
καρδιά
σου,
and
a
dog
barked
and
your
heart
fluttered,
ό
δρόμος
δεν
έχει
αλλαγή.
κράτησα
τη
ζωή
μου.
the
road
has
no
turn.
I
held
onto
my
life.
Το
χιόνι
και
το
νερό
παγωμένο
στα
πατήματα
των
αλόγων.
The
snow
and
the
water
frozen
in
the
horses'
footsteps.
Оцените перевод
Оценивать перевод могут только зарегистрированные пользователи.
Авторы: mikis theodorakis
Внимание! Не стесняйтесь оставлять отзывы.