Текст и перевод песни Guus Meeuwis feat. Vagant - Schilderij

Schilderij

Intro
Er is dit jaar een hele hoop gebeurd
Iets en iemand hebben stukjes van m'n leven ingekleurd
Het leven is soms net een schilderij
Als voorbeeld geldt het schilderij van mij
Verse 1
Ik weet niet wie de allereerste schets maakt
Je ouders, het toeval of het lot
Of Hij, want zijn ouders hadden een ezel
Met andere woorden; de rechterhand van God
Maar je ouders zijn de eerste die gaan schilderen
Voorzichtig rood en later geel en groen
Omdat, als je leerling bent geworden
Tot hun spijt steeds meer zelf wilt gaan doen
Chorus
Het leven is soms net een schilderij
De tijd verstrijkt er steeds een kleurtje bij
Verse 2
En dan gaan zich er anderen mee bemoeien
Je vrienden, ze mengen in 't café
Van alles door elkaar het is een zooitje
Maar de mooiste neem je heel je leven mee
En de vrouwen die hun streken achterlieten
Veel te veel en veel te blauw ook bovendien
Ze zijn nu lucht, maar dat was ooit wel anders
Een zee van tranen en geen horizon te zien
Chorus
Verse 3
Dan kom jij en je geeft me perspectief
En 't allerdiepste komt bij mij naar boven
Nog nooit had ik een vrouw zo lief
Met jou erbij begon ik te geloven
Dat het ooit nog wat kon worden
Met dat schilderij van mij
Want nog steeds als je mij nog even aanraakt
Krijg ik een warme kleur erbij

Chorus
En als ik later sterf
En er ontbreekt hier en daar wat verf
Maak me dan niet zwart
Geef me een plaatsje
In de kamer van je hart

Картина

Вступление
В этом году столько всего произошло,
Нечто и некто раскрасили кусочки моей жизни.
Жизнь иногда как картина,
В качестве примера возьмем мою картину.
Куплет 1
Я не знаю, кто сделал самый первый набросок,
Родители, случайность или судьба,
Или Он, ведь у его родителей был мольберт,
Другими словами, десница Божья.
Но родители первыми начали рисовать,
Осторожно красным, а позже желтым и зеленым,
Потому что, став учеником,
К их сожалению, ты все больше хочешь делать сам.
Припев
Жизнь иногда как картина,
Время идет, и к ней добавляется все больше красок.
Куплет 2
А потом другие начинают вмешиваться,
Друзья, они смешивают краски в кафе,
Все подряд, это такая мешанина,
Но самые красивые ты несешь с собой всю жизнь.
И женщины, оставившие свои мазки,
Слишком много и слишком много синего к тому же,
Теперь они небо, но когда-то все было иначе,
Море слез и никакого горизонта.
Припев
Куплет 3
Потом появилась ты и дала мне перспективу,
И самое глубокое во мне вышло на поверхность.
Никогда еще я так не любил женщину,
С тобой я начал верить,
Что когда-нибудь что-то получится
С этой моей картиной.
Ведь до сих пор, когда ты меня касаешься,
Я получаю новый теплый оттенок.

Припев
И когда я умру,
И где-то будет не хватать краски,
Не делай меня черным,
Дай мне местечко
В комнате своего сердца.