Текст и перевод песни Guus Meeuwis - Tranen Gelachen

De regen verpest een middag in maart
Tenminste dat had ze gedacht.
Maar ik heb in mijn hoofd nog wat zonlicht bewaart
Dus ik ben de laatste die lacht.

En met zonder jas stap ik naar buiten.
Begin ik mijn tocht vol goede moed.
Ik moet me inhouden niet te gaan fluiten.
Zo loop ik de zon tegemoet.

Vandaag zie ik m'n vrienden van vroeger.
Gewoon om te zien of er ergens iets zit.
Van die jongens in ons die nergens om vroegen.
Die niet wilde weten wat zwart was of wit.

Ik heb tranen gelachen, onnozel gedaan
En tenslotte tevreden... het licht uitgedaan.

Ik wordt begroet met een klap op m'n schouder.
Hoe is het met jou is de grap eerste klas.
Hier in dit licht zijn we nauwelijks ouder.
Even een stilte dan lachen we pas.

Één voor één een druppel te binnen.
De mannen van toen veranderen nooit.
Maar toch is er nog zoveel nieuws te verzinnen.
De mannen van toen veranderen nooit.

Ik heb tranen gelachen, onnozel gedaan
En tenslotte tevreden... het licht uitgedaan.

De sterren voorspellen een ochtend in maart die fluistert de Lente begint
En ik kan hier op dit uur geen taxi meer krijgen.
Maar dat maakt me niet uit, de Lente begint.
Ik heb tranen gelachen, onnozel gedaan
En tenslotte tevreden... het licht uitgedaan.
Ik heb tranen gelachen, onnozel gedaan
En tenslotte tevreden... het licht uitgedaan.
Het licht uitgedaan.

Дождь портит мартовский полдень.
По крайней мере, она так думала.
Но у меня все еще есть немного солнечного света в голове.
Так что я смеюсь последним.

И без пальто я выхожу на улицу.
Я начинаю свой путь в хорошем настроении.
Мне приходится сдерживаться, чтобы не присвистнуть.
Вот так я иду навстречу солнцу.

Сегодня я вижу своих старых друзей.
Просто посмотреть, есть ли там что-нибудь.
О тех парнях в нас, которые ни о чем не просили.
Кто не хочет знать, что черное, а что белое.

Я смеялся до слез, по глупости.
И, наконец, удовлетворенный ... свет погас.

Меня приветствуют хлопком по плечу.
Как дела-это шутка первого класса.
Здесь, в этом свете, мы едва ли старше.
Мгновение тишины, а потом мы смеемся.

Одна за другой капля внутрь.
Люди того времени никогда не меняются.
Но есть еще столько новостей.
Люди того времени никогда не меняются.

Я смеялся до слез, по глупости.
И, наконец, удовлетворенный ... свет погас.

Звезды предсказывают мартовское утро, которое шепчет начало весны.
И я не могу поймать такси в такой час.
Но мне все равно, весна начинается.
Я смеялся до слез, по глупости.
И, наконец, удовлетворенный ... свет погас.
Я смеялся до слез, по глупости.
И, наконец, удовлетворенный ... свет погас.
Свет погас.