Текст и перевод песни Güvenç Dağüstün - Evde Yoklar

Evde Yoklar

Durmadan avuçlarım terliyor
İnildiyor ardımdan girdiğim çıktığım kapılar
Trenim geçikmeli, yüreğim bungun
Bir bir uzaklaşıyor sevdiğim insanlar
Ne zaman bir dosta gitsem
Evde yoklar

Dolanıp duruyorum ortalıkta
Kedim hımbıl yaprak döküyor çiçeğim
Rakım bir türlü beyazlaşmıyor
Anahtarım güç dönüyor kilidinde
Nemli aldığım sigaralar
Ne zaman bir dosta gitsem
Evde yoklar

Kimi zaman çocuğum
Bir müzik kutusu başucumda
Ve ayımın gözleri saydam
Kimi zaman gardayım
Yanımda bavulum, yılgın ve ihtiyar
Ne zaman bir dosta gitsem
Evde yoklar

Bekliyorum bir kapının önünde
Cebimde yazılmamış bir mektupla
Bana karşı ben vardım
Çaldığım kapıların ardında

Ben açtım, ben girdim
Selamlaştık ilk defa

Evde Yoklar

My palms are sweating incessantly
The doors I enter and exit groan behind me
My train is delayed, my heart is heavy
Loved ones are drifting away one by one
Whenever I visit a friend
They're never home

I wander around aimlessly
My cat sheds leaves, my flower wilts
The snow on the mountain refuses to melt
My key struggles to turn in the lock
The cigarettes I bought are damp
Whenever I visit a friend
They're never home

Sometimes I am a child
A music box by my bedside
And my moon's eyes are translucent
Sometimes I am at the station
My suitcase beside me, weary and old
Whenever I visit a friend
They're never home

I wait in front of a door
With an unwritten letter in my pocket
I stood against myself
Behind the doors I knocked on

I opened, I entered
We greeted each other for the first time