Текст и перевод песни Gökcan Sanlıman - Biz ki Sonları Severiz

Biz ki Sonları Severiz

Biz ki sonları severiz
Mevsimlerden sonbaharı
Hüznü her bakışa, her söze meze eder
Uzaklara dalıp iç çekeriz

Biz ki sonları severiz
Günlerimiz sayılı
Sevmek sevilmek de var, var da bize mi var?
Zaten mutlu sonlar bizi bozar

Dibine vurduk efkârın, bastık yaramıza
Çağırınca geldi mi ki mutluluk kapımıza?
Gün olur ağlanacak hâlimize gülmeyi biz biliriz
Karşılıksız sevmeyi, sevdikçe kaybetmeyi sizden öğrenecek değiliz

Biz ki sonları severiz
Kalmışız şur'da üç beş kişi
Kocaman hayallerimiz, soframızda bir ufak
Böyle gelmiş böyle gideriz

Biz ki sonları severiz
Şarkılar şahidimiz
Yalnızlığın bize verdiği yetkiye dayanarak
Son sözü hep biz söyleriz

Dibine vurduk efkârın, bastık yaramıza
Çağırınca geldi mi ki mutluluk kapımıza?
Gün olur ağlanacak hâlimize gülmeyi biz biliriz
Karşılıksız sevmeyi, sevdikçe kaybetmeyi sizden öğrenecek değiliz

Gün olur ağlanacak hâlimize gülmeyi biz biliriz
Karşılıksız sevmeyi, sevdikçe kaybetmeyi sizden öğrenecek değiliz

Dibine vurduk efkârın, bastık yaramıza
Çağırınca geldi mi ki mutluluk kapımıza?
Gün olur ağlanacak hâlimize gülmeyi biz biliriz
Karşılıksız sevmeyi, sevdikçe kaybetmeyi sizden öğrenecek değiliz

We Who Love the Ends

We who love the ends
Of the seasons, autumn
Of the sadness that flavors every glance, every word
We gaze into the distance and sigh

We who love the ends
Our days are numbered
There is love and being loved, but does it exist for us?
After all, happy endings spoil us

We have hit bottom in our sorrow, we have pressed upon our wound
Has happiness ever come knocking on our door when we call?
On some days, we know how to laugh at our deplorable state
We are not going to learn from you how to love unrequitedly, to lose as we love

We who love the ends
We are left here, just a handful of us
Our grand dreams, a mere morsel on our table
That's the way it's always been, that's the way it will always be

We who love the ends
Songs are our witnesses
Relying on the authority that loneliness has given us
We always have the last word

We have hit bottom in our sorrow, we have pressed upon our wound
Has happiness ever come knocking on our door when we call?
On some days, we know how to laugh at our deplorable state
We are not going to learn from you how to love unrequitedly, to lose as we love

On some days, we know how to laugh at our deplorable state
We are not going to learn from you how to love unrequitedly, to lose as we love

We have hit bottom in our sorrow, we have pressed upon our wound
Has happiness ever come knocking on our door when we call?
On some days, we know how to laugh at our deplorable state
We are not going to learn from you how to love unrequitedly, to lose as we love