To co kocham jest zawsze najbliżej - Halina Frąckowiak перевод на немецкий

To co kocham jest zawsze najbliżej

Jeszcze wciąż wierzę w świat,
Chociaż znam deszcze łez.
Jeszcze chcę piasek lat
Zmieniać w śpiew albo wiersz.
Jeszcze wśród obcych barw
Sama śnię własne sny,
A gdy lęk ściska krtań,
Czuję cierń każdej łzy.

To, co kocham, jest zawsze najbliżej,
Chociaż dalej niż bezkres i kres,
Gdzieś są wyspy naprawdę szczęśliwe,
Przystań dla zwątpień i klęsk.
To królestwo bez straży i granic,
Brylant nocy zamienia się w jacht,
Lekko płynę ku słońcom nieznanym
I nie boję się, że spłonę jak ćma któryś raz.

Jeszcze chcę, by mój syn
Nie bał się byle kłamstw.
Jeszcze w złe szare dni
Pragnę nieść własną twarz.
Jestem tu, gdzie mój bunt,
Jestem tu, gdzie mój świat,
Nawet gdy właśnie tu
Pleni się tyle zła.

To, co kocham, jest zawsze najbliżej,
Chociaż dalej niż bezkres i kres,
Gdzieś są wyspy naprawdę szczęśliwe,
Przystań dla zwątpień i klęsk.
Tam uciekam, kiedy chcę być sama,
Gdy podróżny pragnę strzepnąć pył,
Gdy chcę tańczyć, czytać wiersze,
śmiać się albo płakać, wylecieć sama, dla sił.

To, co kocham, jest zawsze najbliżej,
Chociaż dalej niż bezkres i kres,
Gdzieś są wyspy naprawdę szczęśliwe,
Przystań dla zwątpień i klęsk.
To królestwo bez straży i granic,
Brylant nocy zamienia się w jacht,
Lekko płynę ku słońcom nieznanym
I nie boję się, że spłonę jak ćma któryś raz.

Das, was ich liebe, ist immer am nächsten

Ich glaube immer noch an die Welt,
Obwohl ich Tränenregen kenne.
Ich will immer noch den Sand der Jahre
In Gesang oder Gedichte verwandeln.
Noch immer träume ich inmitten fremder Farben
Meine eigenen Träume,
Und wenn die Angst mir die Kehle zuschnürt,
Spüre ich den Dorn jeder Träne.

Das, was ich liebe, ist immer am nächsten,
Obwohl weiter als die Unendlichkeit und das Ende,
Irgendwo gibt es Inseln, die wirklich glücklich sind,
Ein Zufluchtsort für Zweifel und Niederlagen.
Dieses Königreich ohne Wachen und Grenzen,
Der Brillant der Nacht verwandelt sich in eine Yacht,
Leicht segle ich unbekannten Sonnen entgegen
Und ich habe keine Angst, irgendwann wie eine Motte zu verbrennen.

Ich möchte immer noch, dass mein Sohn
Keine Angst vor irgendwelchen Lügen hat.
Noch immer möchte ich an grauen, schlechten Tagen
Mein eigenes Gesicht zeigen.
Ich bin hier, wo meine Rebellion ist,
Ich bin hier, wo meine Welt ist,
Auch wenn gerade hier
So viel Böses wuchert.

Das, was ich liebe, ist immer am nächsten,
Obwohl weiter als die Unendlichkeit und das Ende,
Irgendwo gibt es Inseln, die wirklich glücklich sind,
Ein Zufluchtsort für Zweifel und Niederlagen.
Dort fliehe ich hin, wenn ich allein sein will,
Wenn ich als Reisende den Staub abschütteln will,
Wenn ich tanzen, Gedichte lesen,
lachen oder weinen will, alleine wegfliegen, um Kraft zu tanken.

Das, was ich liebe, ist immer am nächsten,
Obwohl weiter als die Unendlichkeit und das Ende,
Irgendwo gibt es Inseln, die wirklich glücklich sind,
Ein Zufluchtsort für Zweifel und Niederlagen.
Dieses Königreich ohne Wachen und Grenzen,
Der Brillant der Nacht verwandelt sich in eine Yacht,
Leicht segle ich unbekannten Sonnen entgegen
Und ich habe keine Angst, irgendwann wie eine Motte zu verbrennen.