Velgard - Hamed Slash перевод на немецкий

Velgard

جای زندگی من تو کوچه های شهره
همونجایی که با کف پاهای تو قهره
جایی که خالیه جیب از کلت
جاییکه همیشه زبون آغشته به زهره
یه جایی کنار سینه های سوخته
یه جایی شنیدنی پیش دیده های دوخته
جایی که میشم خرقه به تن سخت و قوی بدنای نفروخته
جایی که بشه بهش گفت محله
جای پرت از مسیر چرای گله
بریم تو دل مسئله ها با کله
یه چی تو مایه های همه چی حله
بشه توش راه رفت با چشمای باز
تب لحظه هارو کرد با شعر سایه ساز
سر سفره چشمای سیر جایی که نباشه روی ذهن جای گاز
یه جایی که شما نباشین بلد
جایی که کسی نمیگه با شما نداریم کلک
ببریم از برنده اون چیزایی که بردو دیگه به بازنده ها نبازیم از قصد
یک جای شلوغ ولی دنج
زیر یه آسمونه با غروب غریبه
پرنده به عشق صعود پریده
هرکی هرچی فروخت خریده
درست همون جایی که تو وادادی
من رفتم عقب یه قدم رسیدم به آزادی
خوب میدونم که یادته دقیقا کجا بود
یه چراغ قبل دوراهی آب و آبادی
دزد هست اما غارت نیست
پول نداشتن حقارت نیست
خبری از اطاعت نیست
راه هست هدایت نیست
جرم هست ولی جنایت نیست
حکم هست ولی قضاوت نیست
شوک هست ولی شکایت نیست
شجاعت حماقت نیست
جایی که دست تو ازش کوتاس
روی این بازو جای سر خوباس
مرامش شده خالکوبی رو تن آدامای پررو و لوتی و روراس
سنگ شده فرش زیر پا
با معنی ترین قاب از تصویر ماه
پاره از چرخه و زنجیره ها خم زیر بار سنگین گنجینه ها
دستا نمیشه نسنجیده وا
حتی وقتی ته دیگه کفگیر ما
نمیشیم اسیر خیالای رنگیه خواب
با زخمیا نمیکنیم تسویه حساب
عاشق زندگیه خیابونی
آزاد بدون مرز بدون چارچوب ولی پایبند به قانون بی قانونی
تو گرسنگی لقمه قرض هم میدیم
وقتی تو داری شکمتو با صابون میسابونی
یه جای واقعی که سینمایی نیست
بگیم کو*و به زمینش الکی نمالیدیم
جایی که هست هر چی از سیر تا پیاز
پ بگو باید بخاطر چی هوایی شیم
بی هوا میریم چون خیالی نی
رو بازی میکنیم خبری از زیر آبی نی
تنها جایی که نشده زندگی ماشینی
چون بینمون سیاست و سیاسی نی
زیر آسفالت کور نشده چشای خاک
خونه کرده غصه کنج دلای پاک
در دوتا گوش تیزی که همیشه باز واس شنیدن نوای لالایی با صدای باد
بی اجبار
بی اسرار فقط اینجا میتونی بشی عاشق تکرار
په یک بار، انکار، نکن و دلتو بهش بسپار
هواش کثیفه ولی دل نشین
با یه هدفون خودکار چکنویس
میشه لحظه ها رو سپری کرد و بهش گفت زندگی

Velgard

Der Ort meines Lebens ist in den Gassen der Stadt,
genau dort, wo es mit deinen Fußsohlen im Streit liegt.
Ein Ort, wo die Tasche leer ist von der Pistole,
ein Ort, wo die Zunge immer mit Gift getränkt ist.
Ein Ort neben den verbrannten Brüsten,
ein Ort, hörenswert vor den zugenähten Augen.
Ein Ort, an dem ich zum Gewand werde für die harten und starken Körper der Unverkauften.
Ein Ort, den man Viertel nennen kann,
ein Ort, fernab vom Weg der weidenden Herde.
Lass uns kopfüber in die Probleme stürzen,
etwas im Sinne von „alles ist gelöst“.
Wo man mit offenen Augen gehen kann,
die Hitze der Momente mit Gedichten schattieren kann.
Am Tisch der satten Augen, ein Ort, wo keine Bissspuren auf dem Verstand sind.
Ein Ort, den ihr nicht kennt,
ein Ort, an dem niemand sagt, wir hätten keinen Trick mit euch.
Lass uns vom Gewinner das nehmen, was er gewonnen hat, und es nicht mehr absichtlich an die Verlierer verlieren.
Ein belebter, aber gemütlicher Ort,
unter einem Himmel mit einem fremden Sonnenuntergang.
Der Vogel ist aus Liebe zum Aufstieg geflogen,
jeder hat gekauft, was auch immer er verkauft hat.
Genau dort, wo du nachgegeben hast,
ging ich einen Schritt zurück und erreichte die Freiheit.
Ich weiß genau, du erinnerst dich, wo es war,
eine Ampel vor der Weggabelung von Wasser und Wohlstand.
Es gibt Diebe, aber keine Plünderung,
kein Geld zu haben ist keine Demütigung.
Es gibt keine Nachrichten vom Gehorsam,
es gibt einen Weg, aber keine Führung.
Es gibt Verbrechen, aber keine Kriminalität,
es gibt Urteile, aber keine Verurteilung.
Es gibt Schock, aber keine Klage,
Mut ist keine Dummheit.
Ein Ort, für den deine Hand zu kurz ist,
auf diesem Arm ist ein guter Platz für den Kopf der Guten.
Seine Ehre ist zur Tätowierung auf den Körpern der Frechen, Ehrenhaften und Aufrichtigen geworden.
Stein wurde zum Pflaster unter den Füßen,
das bedeutungsvollste Bild vom Mond.
Losgelöst von Kreisläufen und Ketten, gebeugt unter der schweren Last der Schätze.
Die Hände öffnen sich nicht unüberlegt,
selbst wenn der Boden unseres Kochlöffels erreicht ist.
Wir werden nicht Gefangene bunter Träume im Schlaf,
mit den Verletzten rechnen wir nicht ab.
Verliebt in das Straßenleben,
frei, ohne Grenzen, ohne Rahmen, aber den Gesetzen der Gesetzlosigkeit verpflichtet.
Im Hunger leihen wir uns auch einen Bissen,
während du deinen Bauch mit Seife schrubbst.
Ein realer Ort, der nicht filmisch ist,
sagen wir, wir haben unseren Arsch nicht umsonst auf seinem Boden gerieben.
Ein Ort, an dem es alles gibt, von A bis Z,
also sag, warum sollten wir uns in die Luft sprengen?
Wir gehen ahnungslos, denn es ist nichts dabei,
wir spielen mit offenen Karten, es gibt kein hinterhältiges Spiel.
Der einzige Ort, an dem das Leben nicht maschinell geworden ist,
weil es zwischen uns keine Politik und keine Politiker gibt.
Unter dem Asphalt sind die Augen der Erde nicht erblindet,
Kummer hat sich in den reinen Herzen eingenistet.
In beiden Ohren, scharf und immer offen, um den Klang des Wiegenlieds mit der Stimme des Windes zu hören.
Ohne Zwang,
ohne Drängen, nur hier kannst du dich in die Wiederholung verlieben.
Also, einmal, leugne es nicht und vertraue ihm dein Herz an.
Seine Luft ist schmutzig, aber herzerwärmend,
mit Kopfhörern, einem Stift, einem Notizblock.
Man kann die Momente verbringen und es Leben nennen.