Zeval - Hamed Slash перевод на немецкий

Zeval

خیال آزادی قشنگه نه ؟
واس آخرین مرتبه قشنگ بخند
زمان مرگ دنیاھامون یکیه
ولی تو زیر آوار من وسط جنگ
توو این قفس تنگ
پیدا میشه یه دم ھوای دزدی واسه ی این نفس لنگ
از دست من راحت نمیشه بر نمیاد از پس من
نمیشه مسئله حل
روند یه روند معکوس فلسفه دررو سفسطه در
حقیقتی ندیدم از این مسخره تر
تاریخ سرش توو این مخمصه بند
دنیا ھم نمیتونه جون سالم ببره از این مھلکه در
زوال ھمرو میبرو تا مدخل مرگ
ھمه چی رو به زواله
تو میتونی ببینی حقیقتو اگه چشاتو باز کنی
قانون میگه یه چی خراب شه
وقتی یه چیز دیگه داره میشه راست و ریست
ھمه چی رو به زواله
باور نمیکنی میتونی از خودت بپرسی توو آینه
چیو پای چی تو گرفتی و دادی
تا که با این دنیای لعنتی بی حساب شدی
ھمه چی رو به زواله اینو میدونی که راھه رسیدن به ھدف پر پیچ و خمه
وقتی بری جلو طبیعتت اینه که میفھمی
بیشتر از ھمه چی عادت داری تو به زیر و بمش
ھمه چی رو به زواله وقتی که میبینی
خیلی ساده کودکیه تو میشه بھای روز جوونی
با خودت میگی که بھترین نتیجه ھمینه
که تو ھم مث بقیه بری و نمونی
ھمه چی رو به زواله
حتی این سیستم و دروغاش
قشنگ بود لحظه ی شروعش
ولی خیلی قشنگ تره فرو پاشیش
اینو قول میدم به ھمه
مث صلح که یه عمر به لطف یه معجزه
نکته به نکته توو جمله به جمله ی صحبتام دارم اینو سوق میدم یه تنه
اما واس جنگ با تو اونی که از اولشم ھمیشه بوده آماده منم
تو با شمشیرم بزنی منو میزنم قلم
اصاً فک کن اضافی میکنه سرم به تنم
تو با ترس بیا جلو من جلو میام با جنم
این رخت کثیفو أ بدن کلمه میکنم
من این گربه رو نمیخوام میخوام کل تو وطنم
بشه عقیده نه باید بشه سنجیده سخنم
ھمه چی رو به زواله
قطره قطره اشک چشی که روز خوش ندید
ھمه چی رو به زواله یه رو میرسه به تهش
حتی عطش خون اورشلیم
زمزمه شونو میشه شنید از ھمه جا
حتی لبای بسته پنجره ھا
حنجره ھا تولید صوت میکنن ولی گوشا
منتظرن برسه مرگ صدا
یه روز آب از سر میگذره
وقتی ھیچی مث قبل پیش نره
پنچل میشه چرخ فلک
فردا از امروز بش نزدیک تره
یعنی الان احتمالش أ قبل بیشتره
توو بدن ھمه چی یه رگ تخریب گره
ھر چی که رد میشه زمان وقت میگذره
تاثیر بری رو لبه ی سنگین تره
ربطی نداره به اینکه جنگ اینوره
صلح اونوره اینورا غمگین تره
تعظیم سر لحظه تعیین گره
که ھر چی از مدخل مرگ میگذره
الکی که نمیکنم اینجا تاکید برش
کی میگه اسم این خرابه که ما توشیم وطنه
ترجیح میدم بهش بگم ننگین کده
دردی که نیستش بهش تسکین نده
خندیدن اونی که غمگین تره
بلند تر از اونه که گوش خلق میشنوه
با فھمیدنش دل سنگ میشکنه
سخت نیست فک نکن کار انیشتنه
ھر چقد زور داری بزن و توو این شھر بی خاموشی تو خونه بساز
ولی طی میشه مسیر رو به زوال
ولی طی میشه مسیر رو به زوال
ساز بزن میرقصم باهات
تو راه میری و میریزه ریگ از کفشات
الکی واس من خودتو بزک نکن
پیداس ھمه چی از دستات
تاریخ تکرار میشه و جھل منو اعدام میکنه
گوش کردنم جرم حساب میشه و مھر حروم روی شعرام میخوره
ساز بزن میرقصم باهات
تو راه میری و میریزه ریگ از کفشات
الکی واس من خودتو بزک نکن
پیداس ھمه چی از دستات
تاریخ تکرار میشه و جھل منو اعدام میکنه
گوش کردنم جرم حساب میشه و مھر حروم روی شعرام میخوره
همه چی رو به زواله

Verfall

Der Gedanke an Freiheit ist schön, nicht wahr?
Für das letzte Mal, lach schön.
Die Zeit des Todes unserer Welten ist dieselbe.
Aber du bist unter Trümmern, ich mitten im Krieg.
In diesem engen Käfig,
findet sich ein Hauch gestohlener Luft für diesen lahmen Atem.
Vor mir ist man nicht sicher, man kommt nicht gegen mich an.
Das Problem lässt sich nicht lösen.
Ein umgekehrter Prozess, eine Philosophie des Entkommens, Sophisterei.
Ich habe keine Wahrheit gesehen, die lächerlicher ist als diese.
Die Geschichte steckt mit dem Kopf in dieser Zwickmühle.
Auch die Welt kann aus dieser Notlage nicht unversehrt entkommen.
Der Verfall reißt alle mit bis zum Eingang des Todes.
Alles ist dem Verfall geweiht.
Du kannst die Wahrheit sehen, wenn du deine Augen öffnest.
Das Gesetz besagt, dass etwas zerbricht,
während etwas anderes gerichtet und geordnet wird.
Alles ist dem Verfall geweiht.
Du glaubst es nicht? Du kannst dich selbst im Spiegel fragen.
Wofür hast du was genommen und gegeben,
bis du mit dieser verdammten Welt quitt warst?
Alles ist dem Verfall geweiht, du weißt, der Weg zum Ziel ist voller Kurven und Windungen.
Wenn du vorwärtsgehst, ist es deine Natur, dass du verstehst,
mehr als alles andere bist du an seine Höhen und Tiefen gewöhnt.
Alles ist dem Verfall geweiht, wenn du siehst,
ganz einfach wird deine Kindheit zum Preis deiner Jugendtage.
Du sagst dir, das beste Ergebnis ist eben,
dass auch du, wie die anderen, gehst und nicht bleibst.
Alles ist dem Verfall geweiht.
Sogar dieses System und seine Lügen.
Schön war der Moment seines Beginns,
aber viel schöner ist sein Zusammenbruch.
Das verspreche ich allen.
Wie der Frieden, der ein Leben lang dank eines Wunders,
Punkt für Punkt, in Satz für Satz meiner Rede, treibe ich dies allein voran.
Aber für den Krieg mit dir bin ich derjenige, der von Anfang an immer bereit war.
Selbst wenn du mich mit dem Schwert schlägst, schlage ich mit der Feder.
Denk nur, mein Kopf ist meinem Körper überflüssig.
Du kommst mit Angst, ich komme mit Mut.
Diese schmutzige Kleidung ziehe ich dem Wort vom Leibe.
Ich will diese Katze nicht, ich will dich ganz für mein Vaterland.
Es soll zur Überzeugung werden, nein, meine Worte müssen wohlüberlegt sein.
Alles ist dem Verfall geweiht.
Tropfen für Tropfen Tränen eines Auges, das keinen glücklichen Tag sah.
Alles ist dem Verfall geweiht, eines Tages kommt es zum Ende.
Sogar der Blutdurst Jerusalems.
Ihr Flüstern ist von überall zu hören,
sogar von den geschlossenen Lippen der Fenster.
Die Kehlen erzeugen Laute, aber die Ohren
warten auf den Tod des Klangs.
Eines Tages läuft das Fass über.
Wenn nichts mehr so läuft wie früher.
Das Rad des Schicksals bekommt einen Platten.
Morgen ist näher als heute.
Das heißt, die Wahrscheinlichkeit ist jetzt größer als zuvor.
In allem Körperlichen ist eine Ader der Zerstörung verwoben.
Je mehr Zeit vergeht,
desto schwerwiegender ist die Auswirkung auf die Schneide.
Es hat nichts damit zu tun, dass der Krieg hier ist
und der Frieden dort drüben, hier ist es trauriger.
Verbeugung im Moment der entscheidenden Verknüpfung.
Denn alles, was durch den Eingang des Todes geht,
Ich betone das hier nicht umsonst.
Wer sagt, dass diese Ruine, in der wir sind, Heimat heißt?
Ich nenne es lieber Schandstätte.
Gib keine Linderung für einen Schmerz, für den es keine gibt.
Das Lachen dessen, der trauriger ist,
ist lauter als das, was das Ohr der Menge hört.
Sein Verständnis bricht selbst ein Herz aus Stein.
Es ist nicht schwer, denk nicht, es sei Einsteins Werk.
Streng dich an, soviel du kannst, und bau in dieser Stadt ohne Stille dein Haus.
Aber der Weg zum Verfall wird beschritten.
Aber der Weg zum Verfall wird beschritten.
Spiel dein Instrument, ich tanze mit dir.
Du gehst deinen Weg, und Sand rieselt aus deinen Schuhen.
Mach dich nicht umsonst für mich schön.
Alles ist an deinen Händen ersichtlich.
Die Geschichte wiederholt sich, und die Ignoranz richtet mich hin.
Zuhören gilt als Verbrechen, und ein Stempel des Verbotenen wird auf meine Gedichte gedrückt.
Spiel dein Instrument, ich tanze mit dir.
Du gehst deinen Weg, und Sand rieselt aus deinen Schuhen.
Mach dich nicht umsonst für mich schön.
Alles ist an deinen Händen ersichtlich.
Die Geschichte wiederholt sich, und die Ignoranz richtet mich hin.
Zuhören gilt als Verbrechen, und ein Stempel des Verbotenen wird auf meine Gedichte gedrückt.
Alles ist dem Verfall geweiht.