Текст и перевод песни Hanne - Pistolero

Pistolero

(Säv. Ralph Siegel, san. Vexi Salmi)
Vain salaa ja kuiskaten nimen sen kuulin,
Sen enempää hänestä tiedetty ei.
Ja jäljetkin lakaisi sateet ja tuuli
Ne kivistä polkua vuorille vei.
Hän aseella kirjoitti itselleen lain.
Sen mukaan hän eli, sen noudatti vain.
Hän jokaisen rihmankin rikkailta vei
Ja köyhille jakoi, jos tarvinnut ei.
Tuon Pistoleron
Maine vieläkin muistetaan.
Hälle päätäkin puistetaan,
Löydy vertaista ei.
Tuon Pistoleron
Katse hurmasi naiset kai.
Jos hän tahtoi hän heidät sai,
Sitten vuorille vei.
Hän rakasti hetken, se hänelle riitti
Ja jokaisen takaisin kotiinsa toi.
Ja helläksi jokainen myöhemmin kiitti,
Hän salaiset unelmat todeksi loi.
Niin miehet hän vihasta sekaisin sai
Ja naiset, he unissa toivoivat kai:
Jos kerran ees saapuisi kohdalle hän
Ja näkisi hymynsä viettelevän.
Tuon Pistoleron
Maine vieläkin muistetaan.
Hälle päätäkin puistetaan,
Löydy vertaista ei.
Tuon Pistoleron
Katse hurmasi naiset kai.
Jos hän tahtoi hän heidät sai,
Sitten vuorille vei.
Aa-aa-aa-aa-aa-aa Pistole-Pistolero.
Itse teki mitä tahtoi.
Häntä kiinni saatu ei.
Aa-aa-aa-aa-aa-aa Pistole-Pistolero.
Yksin kuolla myöskin mahtoi,
Hautaan salaisuuden vei.
Hän taruissa elää, ne eivät voi kuolla.
Nää seikkailut monissa lauluissa soi.
Ja ehkä hän tietoisen toisella puolla
Nyt tänäänkin ryöstää ja rakastaa voi.
Yötuulet kun vuorilla viimoina soi,
Niin hevosen laukkaavan kuulla myös voi.
Hän aaveena vuorilla ratsastaa kai
Tai harhan sen unelmat aikaan vain sai.
Tuon Pistoleron
Maine vieläkin muistetaan.
Hälle päätäkin puistetaan,
Löydy vertaista ei.
Tuon Pistoleron
Katse hurmasi naiset kai.
Jos hän tahtoi hän heidät sai,
Sitten vuorille vei.
Aa-aa-aa-aa-aa-aa Pistole-Pistolero.
Itse teki mitä tahtoi.
Häntä kiinni saatu ei.
Aa-aa-aa-aa-aa-aa Pistole-Pistolero.
Yksin kuolla myöskin mahtoi,
Hautaan salaisuuden vei.

Стрелок

(Музыка: Ralph Siegel, слова: Vexi Salmi)
Лишь тайно, шепотом имя его услышала,
Больше о нем ничего не известно было.
И следы его замели дожди и ветер,
В горы по каменистой тропе уводили они.
Он оружием написал себе закон.
По нему он жил, только ему был верен он.
Он у богатых отнимал всё до нитки,
И бедным раздавал, если сам не нуждался в них.
Того Стрелка
Слава до сих пор жива.
Качают головой, вспоминая,
Равного ему нет.
Того Стрелка
Взгляд, кажется, женщин пленил.
Если хотел, он их получал,
Потом в горы уводил.
Он любил на мгновение, ему этого хватало,
И каждую потом домой возвращал.
И каждая потом с нежностью благодарила,
Он тайные мечты в реальность воплощал.
Так мужчин он в ярость приводил,
А женщины, во сне, наверное, мечтали:
Если бы хоть раз он повстречался им,
И увидели бы его улыбку чарующую.
Того Стрелка
Слава до сих пор жива.
Качают головой, вспоминая,
Равного ему нет.
Того Стрелка
Взгляд, кажется, женщин пленил.
Если хотел, он их получал,
Потом в горы уводил.
А-а-а-а-а-а Стрелок-Стрелок.
Делал, что хотел.
Его не поймали.
А-а-а-а-а-а Стрелок-Стрелок.
Один умереть он мог,
В могилу тайну унес.
Он в легендах живет, они не могут умереть.
Эти приключения во многих песнях звучат.
И, возможно, он по ту сторону сознания
И сегодня грабит и любить может.
Когда ночные ветры в горах воют,
Можно услышать и топот скачущей лошади.
Он призраком в горах скачет, наверное,
Или это лишь мечты, порожденные сном.
Того Стрелка
Слава до сих пор жива.
Качают головой, вспоминая,
Равного ему нет.
Того Стрелка
Взгляд, кажется, женщин пленил.
Если хотел, он их получал,
Потом в горы уводил.
А-а-а-а-а-а Стрелок-Стрелок.
Делал, что хотел.
Его не поймали.
А-а-а-а-а-а Стрелок-Стрелок.
Один умереть он мог,
В могилу тайну унес.