Текст и перевод песни Harun Tekin - İstasyon İnsanları

İstasyon İnsanları

Ruhi'dir benim adım, Hiç çıkamam evimden
Dostlar uydururum hayali, mutluyumdur bu yüzünden

Bir çiçek dürbününden, insanlara bakarken
Bir gün bir istasyon gördüm, trenleri geciken
Yolcular ellerinde, tek gidişlik bir bilet
Henüz bilmeseler de, hayat bundan ibaret

İstasyon insanları bur'dalar tesadüfen
Aynı rüyayı görüp, ayrı yerlere giden

İstasyon insanları bur'dalar tesadüfen
Aynı rüyayı görüp, ayrı yerlere giden

Eskiden, çok eskiden, ben daha çok küçükken
Henüz cennet kumsalı otopark olmamışken
Mercanların arasında küçük balıklar vardı
En güzelleri el boyunda turuncu olanlardı
Bir gün bir rüya gördüm, o turuncu balık benmişim
Büyümem beklenmeden afiyetle yenmişim

İstasyon insanları bur'dalar tesadüfen
Aynı rüyayı görüp, ayrı yerlere giden

İstasyon insanları bur'dalar tesadüfen
Aynı rüyayı görüp, ayrı yerlere giden

Ruhidir benim adım
Bir sırrım var saklarım ama görünce anlarsınız
Yalnız dikkat, acımayın, bu en çok yakandır

Station People

My name is Ruhi, I never leave my house
I make up friends in my imagination, and I'm happy because of it

Staring at people through the binoculars of a flower
One day I saw a station, the trains were delayed
Passengers with one-way tickets in their hands
Not knowing yet that this is life

Station people are here by chance
Having the same dream, going to different places

Station people are here by chance
Having the same dream, going to different places

A long time ago, when I was much younger
Before paradise beach became a parking lot
There were little fish among the corals
The most beautiful were the ones that were orange and hand-sized
One day I had a dream, I was that orange fish
I was eaten with relish before I could grow up

Station people are here by chance
Having the same dream, going to different places

Station people are here by chance
Having the same dream, going to different places

My name is Ruhi
I have a secret that I keep, but you'll understand when you see it
Just be careful, don't be sorry, it burns the most