Текст и перевод песни Hayki - Şampiyon

Şampiyon

Artık bir şampiyonuz gurur duy!
Bu nam bu yurda yakıştı ha?
Yılda bin çocuk can aldık, hepsi işçi-emekçi
Hayat pahalı, insan ucuz! Kaza dedik alıştık ha?
Dünya ile yarıştayız, Avrupada birinci!
Haklı sevincimiz, ana kucağına taş bıraktık,
Her üç çocuktan ikisini öldürüp aç bıraktık.
Saydım; Elli milyon insan pençesinde sefaletin,
Uygarlık oldu ismi, cinayetin.
Devam mı şair?
Sahi kaç çocuğumuz evsiz?
Kaçı ıslah evlerinde cinsel istismara sessiz?
Kaçı adalet zoruyla 26 kere razı kaldı?
Taciz ve tecavüzde tüm dünyadan alkış aldık!
Ne eğitim, ne güvenlik, ne sağlık hizmeti bak!
Bizi şu Avrupa'yla yarıştıran rüşvet illeti!
Ben de dinledim yıllardır aynı dırdırı,
Sorunca yolsuz bulduk yolda,
Yüz kişiden kırkını
Para, baskı, dava, töre hepsi aynı kabus.
Öldü ana, bacı, çocuk, bebek temizlendi namus!
Algı, gözlem, çözüm...
Peki, bunlar da ne ki?
Konu kadına şiddet ise: O zaman Dünya'da tekiz.
Adalet bir kuştu ve mahkum olup uçtu.
Hırsa teslim olup düştük,
Üstümüzden geçti kuşku.
Okur-Yazar, çizer birer potansiyel suçlu
Söyle! Aydınlık bir düş mü?
Bir de insan hakkı hiç mi?
Kalpleriniz taş mı nedir?
Kestiğiniz baş mı?
Çektiğimiz dert mi nedir?
Verdiğiniz ders mi?
Bir ülke on bin terör zanlısıyla yaşar mı?
İnsan; Kadın, çocuk demez kin savurup saçar mı?
Neden? Bir anne bağırıyordu neden?
Öfkesi kan kırmızı, her bedduaya bedel,
Vurulmuş başından kavgası, Nasıl yanmasın?
Karayağız bir at öldü, aldı kaldı; Ethem!
Sorma! Bir sokakta yol kestiler zorla,
Halkı için koşan bir çocuğu darp ettiler sonra.
Sorma! Belki bir hayali vardı, rengi: masmavi,
ölür müsün desen KORKMAZ Ali İsmail.
Bir cana göz dikip ecel kılığına girdiler vakit;
Kör gece, bir kara yolda üstüne sürdüler.
Yere düştüğünde yumruğu sıkık
Ve çatıktı kaşı 20 idi yaşı, Mehmet AYVALITAŞ'ın!
Haziran üçtü, düşlediği barıştı.
İstediği hürriyet, bu da işlediği bir suçtu
Senin bilmediğin 'bu can benim" demez verirdi
Abdullah mertti, çünkü Abdullah CÖMERT'ti.

Champion

Now we are a champion, be proud!
This reputation suits this country, huh?
We killed thousand children this year, all workers-laborers
Life is expensive, human is cheap! We called it accident, got used to it, huh?
We compete with the world, we are first in Europe!
Our joy is justified, we left a stone in mother's lap,
We killed two out of every three children and left them hungry.
I counted; fifty million people in the clutches of misery,
Its name became civilization, murder.
Continue, poet?
Really, how many of our children are homeless?
How many are silent about sexual abuse in rehabilitation centers?
How many were forced to agree 26 times by justice?
We received applause from all over the world for harassment and rape!
No education, no security, no health service, look!
The bribery disease that makes us compete with Europe!
I've also listened to the same nagging for years,
When I asked, I found corruption on the way,
Forty out of a hundred people
Money, pressure, lawsuit, all the same nightmare.
Mother, sister, child, baby died, honor was cleaned!
Perception, observation, solution...
Well, what are these?
If the topic is violence against women: Then we are unique in the world.
Justice was a bird, it was sentenced and flew away.
We surrendered to ambition and fell,
Doubt passed over us.
Readers-Writers, drawers are all potential criminals
Tell me! Is it a bright dream?
Is there no human rights at all?
Are your hearts made of stone?
Is it the head you cut off?
Is it the trouble we have?
Is it the lesson you taught?
Can a country live with ten thousand terror suspects?
Does a human, regardless of being a woman, a child, scatter hatred and wrath?
Why? A mother was screaming why?
Her anger is blood red, every curse is worth it,
Shot in the head, her fight, how can she not burn?
A Karayağız horse died, she picked it up; Ethem!
Don't ask! They blocked the road on a street and,
Then they assaulted a boy who was running for his people.
Don't ask! Maybe he had a dream, its color: blue,
KORKMAZ Ali İsmail, if you asked to die.
One eye on a life, they took the form of the angel of death;
Blind night, on a dark road, they ran over him.
His fist was clenched when he fell
And his brow was frowning, he was 20 years old, Mehmet AYVALITAŞ!
June 3rd, his dream was peace.
What he wanted was freedom, it was also a crime he committed
You don't know, he wouldn't give up saying "this life is mine"
Abdullah was brave, because Abdullah was CÖMERT.