Текст и перевод песни Heidevolk - Velua

Velua

Het einde van een zee van stammen, de bosrand komt dichterbij
Door de bomen een gloed van purpuren golven
Onstuimig wild nemt een moment van rust
Op lang gestrekte heidegronden
Van zorg en rust is hier geen sprake
Noeste arbeid eist zijn tol
Het schrale zand bewerkt
Voor een magere oogst
De Imbosscher man draagt het woud in hart en nieren.
Zonder klagen
Zwoegend in weer en wind
Keuterboeren daadkrachtig en gehard
De hei in gloed, zomerlucht stijgt op
Stilte overheerst
Harde windstoten verraden
Het naderende onweer
De zwarte lucht nadert, neemt de donder
Met zich mee
Bomen kraken, takken breken
De aanvang van het stormgeraas
De zon verjaagt de donkere wolken
Eiken en berken in hun groen gewaad
De morgenzon verlicht de glanzende bladeren
Geuren van bemoste bosgrond stijgen op

Velua

The end of an ocean of tribes, the forest edge draws near
Through the trees a glow of crimson waves
Restless wild a moment of peace
On long-stretched heath grounds
No rest from sorrow here
Labour claims its toll
Scanty sand is tilled
For a meager harvest
The forest man carries the forest in his heart and soul.
Without complaint
Toiling in wind and weather
Strong and hardened cotters
The heath ablaze, summer air rising
A silence reigns
Sharp gusts betray
The approaching storm
Black skies close in, bringing the thunder
In its wake
Trees groan, branches splinter
The symphony of the tempest begins
The sun chases away the dark clouds
Oaks and birches in their green robes
The morning sun lights up glistening leaves
Scents of mossy forest floor rise