Текст и перевод песни Heikki Kuula - Anorektinen skenaario

Anorektinen skenaario

Treffaan renttui, henkkaan linkkaan.
Päivä pinkkaan ja rinkkaan rai.
Digaan tinttaa märkää. Mä värvään
Mukaan Samin, se on hovituottajani,
Sekä broidin, sekään ei sano ei.
Tosin masis sil ain semivajareis.
Mut pajareis Still Dre kajareis.
Pussilla puistossa, eilisest muistoja ei.

Näiden betonimetsien
Skenaario anorektinen.
Siks tarkastelen niitä
Läpi ruusunpunaisten pleksien.
Näiden betonimetsien
Skenaario anorektinen.
Siks tarkastelen niitä
Läpi ruusunpunaisten pleksien.

Päivät valuvat, päivä alulla, koht lopulla.
Kohtaloni koputan hautakiveeni.
Mielipiteesi ei merkkaa pennin pyörylää.
Kuuntele ku riimityöryhmä yöl hyöryää.
Kuustoista baaria, baari mua pyörryttää.
Myönnän, että työ syö, mut antaa syövyttää
Hampaat. En tartte niit juodes jalluu.
Mun elämä on hulluu halluu.

Näiden betonimetsien
Skenaario anorektinen.
Siks tarkastelen niitä
Läpi ruusunpunaisten pleksien.
Näiden betonimetsien
Skenaario anorektinen.
Siks tarkastelen niitä
Läpi ruusunpunaisten pleksien.

Spuge joraa pitkin Hakaniemen rantaa,
Vaik paha olo kadulle kaikkensa antaa.
Kantaa tyhjii flindoja, lasten hakikset.
Ne on yhtä ku Alkosta Magikset.
Ei miniporkkanoita, ei mitään vichyy.
Ei tartte koskaan kenellekään työllistyy.
Tuo mies on nero.
Tuo mies on mun personal hero.

Näiden betonimetsien
Skenaario anorektinen.
Siks tarkastelen niitä
Läpi ruusunpunaisten pleksien.
Näiden betonimetsien
Skenaario anorektinen.
Siks tarkastelen niitä
Läpi ruusunpunaisten pleksien.

Näiden betonimetsien
Skenaario anorektinen.
Siks tarkastelen niitä
Läpi ruusunpunaisten pleksien.
Näiden betonimetsien
Skenaario anorektinen.
Siks tarkastelen niitä
Läpi ruusunpunaisten pleksien.

Аноректичный сценарий

Встречаюсь с братвой, зацени движуху.
День в движении, суета и движняк.
Закидываюсь чернилами, хвалюсь.
Беру с собой Сами, он мой битмейкер,
И кореша, он тоже не откажется.
Правда, он вечно на мели.
Но всё равно качает Still Dre.
Целуемся в парке, вчерашнего не помним.

Эти бетонные леса,
Сценарий аноректичный.
Поэтому я смотрю на них
Сквозь розовые очки.
Эти бетонные леса,
Сценарий аноректичный.
Поэтому я смотрю на них
Сквозь розовые очки.

Дни текут, день в начале, скоро в конце.
Скоро постучусь в свой надгробный камень.
Твое мнение – гроша ломаного не стоит.
Слушай, как моя команда по рифмовке ночью пыхтит.
Шестой бар, от бара меня мутит.
Признаю, работа съедает, но пусть разъедает
Зубы. Они мне не нужны, чтобы пить виски.
Моя жизнь – это сумасшедший дурман.

Эти бетонные леса,
Сценарий аноректичный.
Поэтому я смотрю на них
Сквозь розовые очки.
Эти бетонные леса,
Сценарий аноректичный.
Поэтому я смотрю на них
Сквозь розовые очки.

Наркоша шляется по берегу Хаканиеми,
Хоть тошнота и выворачивает наизнанку.
Таскает пустые бутылки, детские качели.
Они для него как волшебные палочки из Алко.
Никакой морковки, ничего такого.
Не нужно ни на кого работать.
Этот мужик – гений.
Этот мужик – мой личный герой.

Эти бетонные леса,
Сценарий аноректичный.
Поэтому я смотрю на них
Сквозь розовые очки.
Эти бетонные леса,
Сценарий аноректичный.
Поэтому я смотрю на них
Сквозь розовые очки.

Эти бетонные леса,
Сценарий аноректичный.
Поэтому я смотрю на них
Сквозь розовые очки.
Эти бетонные леса,
Сценарий аноректичный.
Поэтому я смотрю на них
Сквозь розовые очки.