Текст и перевод песни Heintje - Mama'tje Ik Wil 'n Paardje

Mama'tje Ik Wil 'n Paardje

Twee mooie pony′s stonden dagelijks
Bij een heel klein ventje voor de deur
Een arme ongezonde stakker
Met een gezichtje zonder kleur
Met grote kijkers vol verlangen
Zijn neusje plat tegen de ruit
Keek met een koortsgloed op zijn wangen
Hij 's morgens naar de paardjes uit

Mama′tje geef me een paardje
Zo vroeg het ventje telkens weer
Mama'tje, ik vraag een paardje en niets meer

Toen zijn verjaardag was gekomen
Dacht onze vent, ik krijg een paard
De schimmen uit zijn kinderdromen
Had mam misschien bijeen gespaard
Maar niemand kwam er met presentjes
Omdat een ieder hem vergat
Toen kocht mam van haar laatste centje
Een doosje kleurkrijt voor haar schat

Mama'tje geef me een paardje
Zo vroeg het ventje telkens weer
Mama′tje, ik vraag een paardje en niets meer

En als in bitter koude nachten
Zijn moesje vaak een traan verloor
Dan prevelde zij in gedachten
De winter komt hij vast niet door
Toch toen de dood het gezin ontwaarde
Nam hij het kind niet maar zijn moe
Toen kwamen er twee zwarte paarden
En reden naar het kerkhof toe

Mama′tje ik wil geen paardje
Zo zei ons ventje telkens weer
Mama'tje ′k vraag nooit om een paardje weer

Mama, I Want a Horse

Two beautiful ponies stood every day
Outside a very small boy's door
A poor, unhealthy fellow
With a face that lacked color
With big eyes full of desire
His nose flat against the pane
He gazed with a fevered glow on his cheeks
Out at the horses each morning

Mama, give me a horse
Thus the little boy asked every time
Mama, I ask for a horse and nothing more

When his birthday came around
Our little boy thought, I'll get a horse
The ghosts of his childhood dreams
Mother had perhaps saved up
But nobody came with presents
Because everyone had forgotten him
Then Mother bought with her last cents
A box of crayons for her treasure

Mama, give me a horse
Thus the little boy asked every time
Mama, I ask for a horse and nothing more

And when on bitterly cold nights
His little mother often shed a tear
Then she whispered to herself
He surely won't make it through the winter
Yet when death noticed the family
He didn't take the child, but his mother
Then came two black horses
And rode to the churchyard

Mama, I don't want a horse
Thus said our little boy every time
Mama, I'll never ask for a horse again