Текст и перевод песни Herman Van Veen - Als Je Komt

Als Je Komt

Soms lijkt het op een toeval
Een man geeft vrouw een kus
Twee schatten in de wolken
Gegrepen door een bus
Zo kan het gebeuren
Je bent een Palestijn
Wandelt op je akkertje
Verloren op een mijn

De dood is, zeggen wijzen
Het einde van een reis
Weer anderen Walhalla
Pierlala met zeis
Er zijn ook hele stammen
Voor hen is sterven feest
Levenslang lijden
Voorbij
Genoeg
Geweest

Toe, neem mij zacht als je komt
Doe me geen pijn
Ik zal als een bruid gewillig zijn
Toe, neem mij mee als de wind
Ik zal me niet verzetten
Gebruik geen vuisten, geen raketten
Maar dan moet je me beloven
Dat je komt
Wanneer ik honderd ben
Dan ga ik mee, heel gedwee

Soms slaat hij met een donderslag
De bliksem in je kop
Verstopt zich in je dikke darm
Je stoelgang zit er op
Baant hij zich een uitweg
Zodat je kotsen moet
Vermomt zich als het voorjaar
Bloeit gezwellen in je bloed

Ben als de dood
Maar hou me groot
Ben ik zo bang
En al zo lang
Bij elk kuchje denk ik: God
Het is voorbij
Nu slaat het uur
Voor mij

Toe, neem mij zacht als je komt
Doe me geen pijn
Ik zal als een bruid gewillig zijn
Toe, neem mij mee als de wind
Ik zal me niet verzetten
Gebruik geen vuisten, geen raketten
Maar dan moet je me beloven
Dat je komt
Wanneer ik honderd ben
Dan ga ik mee, heel gedwee

Quand Tu Viens

Parfois, cela ressemble à un hasard
Un homme embrasse une femme
Deux trésors dans les nuages
Emportés par un bus
C'est comme ça que cela peut arriver
Tu es un Palestinien
Tu marches sur ton champ
Perdu sur une mine

La mort est, disent les sages
La fin d'un voyage
D'autres disent Walhalla
Pierlala avec une faux
Il y a aussi des tribus entières
Pour eux, mourir est une fête
Souffrir toute une vie
Passé
Assez
Fini

Alors, prends-moi doucement quand tu viens
Ne me fais pas mal
Je serai comme une mariée, consentante
Alors, emmène-moi comme le vent
Je ne résisterai pas
N'utilise pas les poings, pas les missiles
Mais alors tu dois me promettre
Que tu viendras
Quand j'aurai cent ans
Alors je partirai avec toi, bien docile

Parfois, il frappe avec un coup de tonnerre
La foudre dans ta tête
Se cache dans ton gros intestin
Tes selles y sont
Se fraye-t-il un chemin
Pour que tu vomisses
Se déguise en printemps
Fait fleurir les tumeurs dans ton sang

Je suis comme la mort
Mais garde-moi grand
Ai-je tellement peur
Et depuis si longtemps
À chaque toux, je pense : Dieu
C'est fini
L'heure sonne
Pour moi

Alors, prends-moi doucement quand tu viens
Ne me fais pas mal
Je serai comme une mariée, consentante
Alors, emmène-moi comme le vent
Je ne résisterai pas
N'utilise pas les poings, pas les missiles
Mais alors tu dois me promettre
Que tu viendras
Quand j'aurai cent ans
Alors je partirai avec toi, bien docile