Текст и перевод песни Herman Van Veen - Een Vriend Zien Huilen

Een Vriend Zien Huilen

Natuurlijk wordt alom gestredenen zwijgt voor velen de muziek,
De tederheid is overleden
En de illusies zijn doodziek.
Natuurlijk laat zich alles kopen
Voor wie er maar het meeste biedt
En worden bloemen stukgelopen
Maar een vriend zien huilen kan ik niet.
Natuurlijk hebben wij verloren
En wacht de dood ons aan het eind,
Met onze schouders ver naar voren
Staan wij nog amper overeind.
Natuurlijk zijn we vaak bedrogen
En liggen vogels in het riet
Die voor het laatst hebben gevlogen
Maar een vriend zien huilen kan ik niet.
Worden er steden stukgesmeten
Door kinderen van vijftig jaar
Dan wordt het leed weer gauw vergeten
Voor nieuw verdriet of nieuw gevaar.
En de stations vol met verdwaalden,
Al te ver heen voor elk verdriet,
Geen enk′le waarheid die het haalde,
Maar een vriend zien huilen kan ik niet.
Natuurlijk spiegels zijn integer:
Geen moed genoeg om jood te zijn,
Niet elegant genoeg voor neger,
Geen licht, alleen maar valse schijn.
In eigen kilheid zo gevangen
Dat men voor liefde zich verschuilt,
Zo aan het eind van elk verlangen,
Maar dan een vriend te zien die huilt.

Seeing a Friend Cry

Of course, amidst the strife, music falls silent for many,
Tenderness has passed away
And illusions are deathly ill.
Of course, everything can be bought
By the highest bidder
And flowers are trampled upon
But seeing a friend cry, I cannot bear.
Of course, we have lost
And death awaits us at the end,
With our shoulders slumped forward
We barely stand upright.
Of course, we have often been deceived
And birds lie in the reeds
Having flown for the last time
But seeing a friend cry, I cannot bear.
Cities are smashed to pieces
By fifty-year-old children
Then the sorrow is quickly forgotten
For new grief or new danger.
And the stations full of lost souls,
Too far gone for any sorrow,
Not a single truth that prevailed,
But seeing a friend cry, I cannot bear.
Of course, mirrors are honest:
Not enough courage to be Jewish,
Not elegant enough to be black,
No light, only false appearances.
Trapped in our own coldness
That we hide from love,
Thus at the end of every desire,
But then to see a friend cry.