Текст и перевод песни Herman Van Veen - In Het Midden

In Het Midden

Hij was een man van weinig woorden
Hij zocht een vrouw
Hij zei hallo, hij nam een stoel en zei
Ik zou
Jou ontzettend graag
Heel oppervlakkig leren kennen
Ze zei: dat is goed
Maar ik moet wel
Een andere jurk aan
Er leeft een angsthaas of een wezel
In elk van ons
Die, als hij even maar de kans krijgt, ondergronds
Zich in zoveel bochten wringt
Tot we ophouden met vragen
Naar de zin
Van jaarin
Jaaruit
Dezelfde vrouw
Hij was vrijgevig als geen ander
Hij was een dief
Van zijn eigen portemonnee; hij zei het liefst
Zou ik geven wat ik had
Maar ik heb enkel luchtkastelen
Ze zei: dat is goed
Maar ze moeten wel
Centraal verwarmd zijn
Hij heeft haar verkeerd begrepen
Zij heeft hem maar half verstaan
Maar wie wil er moeilijkheden
En wat komt het er op aan
Er draait altijd wel een film; de drank staat immers klaar
Kop op
Ze leven heel gelukkig langs elkaar
Er leeft een angsthaas of een wezel
In elk van ons
Die, als hij even maar de kans krijgt, ondergronds
Zich in zoveel bochten wringt
Tot we ophouden met vragen
Naar de zin
Van jaarin
Jaaruit
Dezelfde vrouw
Jij hebt mij verkeerd begrepen
Ik heb jou maar half verstaan
Maar wij laten het in het midden
Om geen figuur te slaan
En we gaan er iets aan doen; zometeen of volgend jaar
Tot zolang
Leven we nog even langs elkaar
Er leeft een angsthaas of een wezel
In elk van ons
Die, als hij even maar de kans krijgt, ondergronds
Zich in zoveel bochten wringt
Tot we ophouden met vragen
Naar de zin
Van jaarin
Jaaruit
Dezelfde vrouw

Au milieu

C'était un homme de peu de mots
Il cherchait une femme
Il a dit bonjour, il a pris une chaise et a dit
J'aimerais
Te connaître
Très superficiellement
Elle a dit: c'est bien
Mais je dois
Mettre une autre robe
Il y a une angoisse ou une belette
En chacun de nous
Qui, s'il en a l'occasion, sous terre
Se tord tellement
Jusqu'à ce que nous cessions de nous demander
Le sens
De l'année
D'année en année
La même femme
Il était généreux comme personne
Il était un voleur
De son propre portefeuille ; il disait le plus souvent
Je donnerais ce que j'avais
Mais je n'ai que des châteaux de sable
Elle a dit: c'est bien
Mais ils doivent
Être chauffés centralement
Il l'a mal comprise
Elle ne l'a qu'à moitié compris
Mais qui veut des ennuis
Et qu'est-ce que cela fait
Il y a toujours un film en train de tourner ; la boisson est prête
Courage
Ils vivent très heureux côte à côte
Il y a une angoisse ou une belette
En chacun de nous
Qui, s'il en a l'occasion, sous terre
Se tord tellement
Jusqu'à ce que nous cessions de nous demander
Le sens
De l'année
D'année en année
La même femme
Tu m'as mal compris
Je ne t'ai qu'à moitié compris
Mais nous laissons cela en suspens
Pour ne pas faire d'histoires
Et nous allons y remédier ; tout de suite ou l'année prochaine
D'ici là
Nous vivons encore un peu côte à côte
Il y a une angoisse ou une belette
En chacun de nous
Qui, s'il en a l'occasion, sous terre
Se tord tellement
Jusqu'à ce que nous cessions de nous demander
Le sens
De l'année
D'année en année
La même femme