Текст и перевод песни Herman Van Veen - Kraanvogels

Kraanvogels

Soms denk ik wel dat de soldaten
Die in de oorlogen gevallen zijn
Niet onder witte kruisen zijn begraven
Maar dat zij kraanvogels geworden zijn
Ze roepen ons uit lang voorbije tijden
Hun hese stemmen roepen in hun vlucht
′T Is misschien daarom dat wij zo dikwijls kijken
Diep in gedachten naar de avondlucht
Daar, in de laatste lichtglans van de schemer
Gaat een vermoeide vogeltrek voorbij
Ik zie een lege plaats in hun geleed'ren
Misschien is dat de plek bestemd voor mij
Als ik met hen de hemel zal bevolken
Voorbijtrek in het schemerend verschiet
Dan zie ik jullie uit de verre wolken
Dan roep ik jullie, die ik achterliet
Soms, soms denk ik wel dat de soldaten
Die in de oorlogen gevallen zijn
Niet onder witte kruisen zijn begraven
Maar dat zij kraanvogels geworden zijn
Ze roepen ons uit lang voorbije tijden
Hun hese stemmen roepen in hun vlucht
′T Is misschien daarom dat wij zo dikwijls kijken
Diep in gedachten naar de trieste lucht

Cranes

Sometimes I think that the soldiers
Who fell in the wars
Are not buried under white crosses
But have become cranes
They call out to us from long past times
Their hoarse voices calling in their flight
Perhaps that is why we so often look
Thoughtfully to the evening sky
There, in the last glow of twilight
A weary flight of birds passes by
I see an empty place in their ranks
Perhaps that is the place destined for me
When I shall populate the heavens with them
Passing by in the fading distance
Then I shall see you from the far clouds
Then I shall call out to you, whom I have left behind
Sometimes, sometimes I think that the soldiers
Who fell in the wars
Are not buried under white crosses
But have become cranes
They call out to us from long past times
Their hoarse voices calling in their flight
Perhaps that is why we so often look
Thoughtfully to the sad sky