Текст и перевод песни Herman Van Veen - Limousine

Geboren in een achterwijk van Blaricum
Klom hij op directeur van een adviesburo
Met onder zich zo′n honderddertig man
Men zag maar weinig mildheid in z'n ogen
Hij had een hart maar was gesloten
Als een brandkast die niet open kan
Hij had een hart maar was gesloten
Als een brandkast die niet open kan
Maar soms voor hij ging slapen
Had hij een visioen
Van een grote open wagen
Hij wordt toegejuicht
In een prachtig uniform
Zijn keel wordt dichtgeknepen
Want temidden van de menigte
Ziet hij een man met een lange jas
Temidden van die menigte
Haalt die man een hand uit zijn zak
Door relaties kwam hij soepel in ′t parlement
Waar hij opviel door zijn liefde voor de koningin
En zijn hekel aan inspraak
Hij haatte zwakheden en fouten
Hij nam zijn vrouw soms in vertrouwen
Als hij 's nachts weer van die dromen had
Hij nam zijn vrouw soms in vertrouwen
Als hij 's nachts weer van die dromen had
In een grote open wagen
Ergens in een stad
Waar alle mensen wuiven
Hij krijgt het warm
Zodat hij wakker wordt
In z′n oren nog de echo
Van het het juichen van de menigte
Ze hebben iemand om tegenop te zien
Hoor het juichen van de menigte
Ze hebben iemand om tegenop te zien
Omdat hij meer van de mensheid dan van mensen hield
Gingen al zijn plannen mank aan onverdraagzaamheid
En onderging hij tegenstand
Die hem dwong zich nog meer in te spannen
Hij had een ouderwets verlangen
Zich te geven voor het vaderland
Hij zou graag alles willen geven
Voor de glorie van het vaderland
En een witte limousine
Rijdt langzaam door de stad
Waar zijn de soldaten
Hij krijgt het warm
In zijn sjieke uniform
En zijn helm met grote pluimen
Die zachtjes wuiven naar de menigte
En alle mensen juichen alleen voor hem
Die zachtjes wuiven naar de menigte
En alle mensen juichen alleen voor hem
De nacht voor de verkiezingen greep het leger in
En alsof het voorbestemd was, viel meteen zijn naam
Zodat hij die ochtend werd gewekt
Door een kolonel die onderdanig zei
President, hier is uw uniform
Voor als u straks door het park rijdt
Meneer de President, Uw uniform
Voor als u straks door het park rijdt
En een witte limousine
Rijdt langzaam door de stad
Waar zijn de soldaten
Hij krijgt het warm
In zijn krappe uniform
Hij kan zo moeilijk wuiven
Hij wil wel wuiven naar de menigte
Die staat te juichen aan de kant
Hij wil wel wuiven, maar in de menigte
Heeft een man een revolver in zijn hand

Родился в пригороде Бларикума.
Он забрался на директора консалтинговой фирмы.
Около ста тридцати человек.
В их глазах было немного снисходительности.
У него было сердце, но оно было закрыто.
Как сейф, который не открывается.
У него было сердце, но оно было закрыто.
Как сейф, который не открывается.
Но иногда перед сном.
У него было видение.
О большой открытой машине
Ему аплодируют.
В красивой униформе.
У него сдавило горло.
Ибо посреди толпы
Он видит человека в длинном пальто.
Посреди этой толпы ...
Этот человек вынимает руку из кармана.
Отношения привели его в парламент гладко.
Где он выделялся своей любовью к королеве.
И его неприязнь к участию.
Он ненавидел слабости и ошибки.
Иногда он доверял жене.
Если бы ему снова снились эти сны по ночам ...
Иногда он доверял жене.
Если бы ему снова снились эти сны по ночам ...
В большой открытой машине.
Где-то в городе.
Где все люди машут
Ему становится жарко.
Так что он проснется.
В его ушах все еще звучало Эхо.
О радостных криках толпы
Им есть на кого равняться.
Слышишь, как ликует толпа?
Им есть на кого равняться.
Потому что он любил человечество больше, чем людей.
Все его планы были разрушены фанатизмом.
И подвергся сопротивлению.
Кто заставил его приложить еще больше усилий?
У него было старомодное желание.
Отдать себя за Отечество
Он хотел бы отдать все.
Во славу Отечества!
И белый лимузин.
Медленно проезжайте по городу.
Где солдаты?
Ему становится жарко.
В своей модной униформе.
И его шлем с большими плюмажами.
Кто мягко машет толпе
И все люди болеют только за него.
Кто мягко машет толпе
И все люди болеют только за него.
В ночь перед выборами вмешалась армия.
И как будто так и должно было случиться, его имя тут же упало.
Так что в то утро его разбудили.
Полковник, который сказал: "покорность".
Господин Президент, вот ваша форма.
Когда ты едешь по парку.
Господин Президент, ваша униформа.
Когда ты едешь по парку.
И белый лимузин.
Медленно проезжайте по городу.
Где солдаты?
Ему становится жарко.
В своей тесной униформе.
Ему так трудно махать.
Он хочет помахать толпе.
Не могу дождаться, когда увижу тебя.
Он хочет помахать, но в толпе.
У человека в руке револьвер.