Текст и перевод песни Herman Van Veen - Vroeger Moest Ik

Vroeger Moest Ik

Vroeger moest ik twee keer groeten
Voor iemand mij pas zag
Maar nu knikken vreemde mensen
Mij vriendelijk gedag
Mensen die iets van mij willen
Krijgen nooit een kleur
En ze kloppen op mijn schouder
Inplaats van op de deur
Je haalt je in een handomdraai
Heel wat op de hals
Maar elk applaus dat heeft zijn prijs
Dat is een waarheid als
Laat maar waaien
Ga maar naar de bliksem toe
Van altijd en eeuwig
Word ik af en toe zo moe
Vroeger moest ik twee keer groeten
Voor iemand mij pas zag
Maar nu knikken vreemde mensen
Mij vriendelijk gedag
Laat maar waaien
Ga maar naar de bliksem toe
Van altijd en eeuwig
Word ik af en toe zo moe

Avant, il me fallait

Avant, il me fallait saluer deux fois,
Pour que l'on me remarque enfin.
Mais maintenant, des inconnus me saluent,
Me saluant amicalement.
Les gens qui veulent quelque chose de moi,
Ne se privent jamais de couleur.
Et ils frappent sur mon épaule,
Plutôt que sur la porte.
Tu te retrouves en un clin d'œil,
Avec beaucoup de soucis sur le dos.
Mais chaque applaudissement a son prix,
C'est une vérité comme...
Laisse souffler le vent,
Va au diable,
Depuis toujours et à jamais,
Je suis si fatigué de temps en temps.
Avant, il me fallait saluer deux fois,
Pour que l'on me remarque enfin.
Mais maintenant, des inconnus me saluent,
Me saluant amicalement.
Laisse souffler le vent,
Va au diable,
Depuis toujours et à jamais,
Je suis si fatigué de temps en temps.