Текст и перевод песни Herman Van Veen - Zingende Doden

Zingende Doden

Op een avond om een uur of halfelf, liep ik wat te wandelen met mezelf
En de mensen van een nette nieuwe wijk
Zag ik zitten huis en huis
Aan huis aan huis te kijk.
Uitgeteld en uitgezakt en uitgepraat
En ik dacht: als nu de wereld eens vergaat
Is er niemand die het in de gaten heeft
Want ze zitten aan de beeldbuis vastgekleefd.

De televisie staat nog aan
Maar de wereld is vergaan.
Nu is het hier een poppenkraam
Met dooien achter het raam.

Op een avond komt ons hele volkje om
Niet door kwik of door vergif of door de bom,
Maar door een slaapdrank die een vreemde mogendheid
Over de beeldbuis en het avondblad verspreidt.
Er is een drank vol pessimisme in de maak
Opportunisme daaraan toegvoegd naar smaak
En wat cynisme, ja, een korreltje of drie
En wat racisme na een borreltje of drie.

En als de wereld is vergaan
Dan blijft de televisie aan
Dan is het hier een poppenkraam
Met dooien achter het raam.

Iedere woning is opeens een glazen kist
Waar men het leven en de liefde niet meer mist
Waar men geen plaat beluistert en geen boek meer leest
Waar slechts gemompeld wordt: ik ben al geweest.
Daar is geen mens meer die nog ooit de straat opging
Daar is geen vreugde meer en geen bewondering
Daar is geen hartstocht meer en zelfs niet eens meer angst
Daar hangt het spreekwoord: dood zijn duurt het langst.

En als de wereld is vergaan
Dan blijft de televisie aan
Dan is het hier een poppenkraam
Met dooien achter het raam

Singing Dead

One evening at about half past ten, I was out walking with myself
And the people in a neat new neighborhood
I saw sitting house and house
To house by house watching.
Exhausted, slumped down, and talked out
And I thought: if the world were to end
There is no one who would notice
Because they are glued to the TV screen.

The television is still on
But the world has passed away.
Now it is a puppet show here
With dead people behind the window.

One evening our whole people will perish
Not by mercury or by poison or by the bomb,
But by a sleeping potion that a strange power
Spreads over the TV and the evening paper.
There is a drink full of pessimism in the making
Opportunism added to it to taste
And a little cynicism, yes, a grain or three
And a little racism after a drink or three.

And when the world has passed away
Then the television will stay on
Then it is a puppet show here
With dead people behind the window.

Every house is suddenly a glass coffin
Where one no longer misses life and love
Where one no longer listens to a record or reads a book
Where one only mutters: I have already been.
There is no longer anyone who ever went out into the street
There is no more joy and no admiration
There is no more passion and not even any more fear
There hangs the proverb: being dead takes the longest.

And when the world has passed away
Then the television will stay on
Then it is a puppet show here
With dead people behind the window