Текст и перевод песни Herman Van Veen - Zingende Doden

Zingende Doden

Op een avond om een uur of halfelf, liep ik wat te wandelen met mezelf
En de mensen van een nette nieuwe wijk
Zag ik zitten huis en huis
Aan huis aan huis te kijk.
Uitgeteld en uitgezakt en uitgepraat
En ik dacht: als nu de wereld eens vergaat
Is er niemand die het in de gaten heeft
Want ze zitten aan de beeldbuis vastgekleefd.

De televisie staat nog aan
Maar de wereld is vergaan.
Nu is het hier een poppenkraam
Met dooien achter het raam.

Op een avond komt ons hele volkje om
Niet door kwik of door vergif of door de bom,
Maar door een slaapdrank die een vreemde mogendheid
Over de beeldbuis en het avondblad verspreidt.
Er is een drank vol pessimisme in de maak
Opportunisme daaraan toegvoegd naar smaak
En wat cynisme, ja, een korreltje of drie
En wat racisme na een borreltje of drie.

En als de wereld is vergaan
Dan blijft de televisie aan
Dan is het hier een poppenkraam
Met dooien achter het raam.

Iedere woning is opeens een glazen kist
Waar men het leven en de liefde niet meer mist
Waar men geen plaat beluistert en geen boek meer leest
Waar slechts gemompeld wordt: ik ben al geweest.
Daar is geen mens meer die nog ooit de straat opging
Daar is geen vreugde meer en geen bewondering
Daar is geen hartstocht meer en zelfs niet eens meer angst
Daar hangt het spreekwoord: dood zijn duurt het langst.

En als de wereld is vergaan
Dan blijft de televisie aan
Dan is het hier een poppenkraam
Met dooien achter het raam

Поющие мертвецы

Однажды вечером, около половины одиннадцатого, я прогуливался сам с собой,
И люди из приличного нового района
Сидели, как я видел, дом за домом
Уставившись в окна друг друга.
Измученные, расслабленные, наговорившиеся,
И я подумал: а что, если вдруг мир рухнет,
Никто даже не заметит,
Ведь они прилипли к экранам телевизоров.

Телевизор все еще работает,
Но мир уже погиб.
Теперь это кукольный театр,
С мертвецами за окном.

Однажды вечером весь наш народ погибнет,
Не от ртути, не от яда, не от бомбы,
А от снотворного, которое какая-то чужая сила
Распространяет через экраны и вечерние газеты.
Готовится напиток, полный пессимизма,
С добавлением оппортунизма по вкусу,
И немного цинизма, да, щепотку или три,
И немного расизма после рюмочки или трёх.

И когда мир рухнет,
Телевизор будет продолжать работать,
Это будет кукольный театр,
С мертвецами за окном.

Каждый дом вдруг станет стеклянным гробом,
Где уже не жалеют о жизни и любви,
Где не слушают музыку и не читают книг,
Где только бормочут: "Я уже всё видел".
Там нет больше людей, которые выходили бы на улицу,
Там нет больше радости и восхищения,
Там нет больше страсти и даже страха,
Там висит поговорка: "Долго жить — смерти бояться".

И когда мир рухнет,
Телевизор будет продолжать работать,
Это будет кукольный театр,
С мертвецами за окном.