Текст и перевод песни Hjálmar - Saga úr Sveitinni

Saga úr Sveitinni

Kveð ég um konu og mann
Og konan hún eldaði og spann
En karl hann var fróður
Um fornaldargróður
Kveð ég um hana og hann

Og bóndadóttir hún dró
Einn dáyndis fiskling úr sjó
Hún sett′ ann í pottinn
Og sótti svo þvottinn
Loks sagði hún nú er það nóg

Og kötturinn meyvant fann mús
Í meisnum og bauð henni dús
Þau ræddu um fólsku
Frakka á pólsku
Og dreyptu á norðlenskum djús

Og kindin hún kveinaði hátt
Svo klerkur hann brotnaði í smátt
En þeir límdu hann saman
Og þótti það gaman
Honum fannst gamanið grátt

Þau lifðu í sátt og samlyndi og trú
Á sauðkindina og heilaga jómfrú

Í haga var búkolla á beit
Og brennandi vorsólin skeit
Og hundurinn eltist
Við hænuna og geltist
Í haga var búkolla og hún beit

Og nautið hét hálfdán og hló
Að húsfreyju þegar hún dó
Því þótti ekki klerkur
Þesslega merkur
En nautið það hét hálfdán og hló

Nei nautið það hét hálfdán og hlóð
Á húsfreyju lof er hún stóð
Upp út í hlöðu
Nær hulin í töðu
Úr vitunum vætlaði blóð

Og bóndasonurinn sá
Einn sjórekinn mannsfót og brá
Á flótta hann lagði
En fóturinn sagði
Sonur minn segðu ekki frá

Þau lifðu í sátt og samlyndi og trú
Á sauðkinda og heilaga jómfrú

A Saga from the Countryside

I sing about a woman and a man
And the woman she cooked and span
But the man he was wise
In ancient lore
I sing about her and him

And a farmer's daughter she drew
A single, pitiful fish from the sea
She put it in a pot
And then went to wash
Finally, she said, "Now that's enough"

The cat the mouse did espy
And called to her, "Come have a try"
They spoke of wickedness
Of coats in Polish
And sipped on Nordic juice

And the cow she moaned so loud
That the clerk broke into a small crowd
But they glued him back together
And thought that quite clever
Though he found the mirth quite dour

They lived in peace and harmony and faith
In sheep and in the Virgin most holy

In a field, a bull was grazing
As the fierce sun of spring was blazing
And the dog chased the hen
And caught her again
In the field, a bull was grazing and biting

And a beast named Halfdan laughed and said
Of the housewife when she was dead
For, said the clerk so dunce
"It was great fun"
But the beast named Halfdan laughed

Nay, the beast named Halfdan loaded
On the housewife praise as she stood
Up in the barn
Nearly hidden in the corn
From her wits she dripped blood

And the farmer's son saw
A man's foot washed up by the sea and raw
And to flee he began
But the foot said, "My man"
"Tell no one what you have seen"

They lived in peace and harmony and faith
In sheep and in the Virgin most holy