Текст и перевод песни Ho3ein feat. Sadegh - Joft Kafsh

Joft Kafsh

عقربه عمره که تاتی تاتی رفت مغز همه رو راهی قاطی پاتی زد
یه جفت کفش پامه که بوی خاک میده دوتا کف صاف داره مارو به دوش کشیده
روی سطح خیابونا کرده مارو بالا پایین میمیری میمونی رو دست اگه با ما باشی حاجی
دستای پینه بستم آلوده به خونه تیزی ناموس رقصش مارو آبروئه
اینقدر از پشت زدن که جای خالی کمه تو طرز فکرم دست به دستمالی بده
این سری که میبینی رو به بالا بوده همش سینه سپر رو به جلو و دنیا پایین تنم
پس خوش به حالم پشت کارم همیشه تو چشه چون پشتیبانم خدا بوده نشد که جا بشه
مال دشمنا پشت درا بسته موندن آخه وا ندادم دادا خب وصله اونم داره
سرتا پا خاک گلو فاز دود و دمه آره خوردم زمین ولی پاشدم یدفعه
هرچی مشکلم از رفاقت بده همه بزه شدن و بچه یا مرامه خره
دل خاک و خون کشیده ای داریم تو سینه درد و دل سیخی چند همش شدش یه کینه
هنوزم که میبینی سرپائم من مرد شدم واسه خودم ارواح عمه ات
ما زیرخاکیم اما از اون سیبیل پهناش اونا که میخوری بهشون باس بذاری یخ جاش
خلاصه کلوم رک و پوست کنده داش
ما زاده ی خیابونیم نه جو خوانواده این زخمایی که میبیتنی سختی های راهه
ماها اشک ندیدیم تا حالا چشمه خشکه پس خودتو مثل من نبین بچه خوشگل
با دید بد نگام پس نکن من هر بار خواستم بساز شم نشد
گل پسر با ناز رپ نکن من یه گوله آتیشم تو با گاز ور نرو
روزا یکی یکی گذشت مرد بار اومدیم و یاد گرفتیم که به زخمها رو ندیم
پس دلو زدیم به آب و شدیم یه بی نقاب که تنی به باخت نمیده حتی شده یه بار
ما قیمتی نبودیم و نیستیم داداش یه معرفت داریم که نیست تف بالاش
ذهن من با ریز محتواش این دنیارو ارزشی نیست تخم براش
حاجی سرگرمی کم نی از مردی امنیتی ساختیم که دورو بریامون
حال میکنن و ما با حوری پریامون تپله تو جیبامون رفیقیم با خیابون
غضبیم روی ناموس با همین دو چشامون
اینقدر باز بود که دیدیم لقمه چربه پشتش حرفه حرفای مفت که جوه
اینقدر ببند که کج بشه تخم چپت رک بگم که
آره حاجی دو گوشارو چیدیم تا درسارو نشنویم ما اونا رو دیدیم
با جیگری مرد پی گرگا رسیدیم از اونم رد شدیم بگو تو کجایی شیوید
همه خیابونی شدن هه باریکلا پس باری کم لات دست خالی چند بار
زدی که خورده باشی چوب قالی جبار یکم خودت باشی خوبه حمال سنگین
با دید بد نگام پس نکن من هر بار خواستم بساز شم نشد
گل پسر با ناز رپ نکن من یه گوله آتیشم تو با گاز ور نرو

Joft Kafsh

L'aiguille du temps qui va à cloche-pied a rendu le cerveau de tout le monde confus.
J'ai une paire de chaussures qui sent la terre, avec deux semelles plates qui nous portent.
Sur la surface des rues, elle nous fait monter et descendre, tu mourras ou tu resteras entre les mains de quelqu'un si tu es avec nous, mon pote.
Mes mains calleuses sont tachées de sang, la danse de la pointe d'honneur est notre réputation.
Ils ont tellement frappé par derrière qu'il n'y a plus beaucoup de place dans ma façon de penser, donne-moi un mouchoir.
Cette fois que tu vois, c'était toujours vers le haut, la poitrine en avant et le monde au-dessous de mon corps.
Alors tant mieux pour moi, mon opiniâtreté est toujours visible, car mon soutien a été Dieu et il n'a pas pu être vaincu.
Les biens des ennemis restent derrière des portes fermées, parce que je n'ai pas abandonné, mon pote, ça arrive aussi.
De la tête aux pieds, de la terre, de la fumée et du brouillard, oui, je suis tombé par terre, mais je me suis relevé d'un coup.
Tous mes problèmes viennent de la camaraderie, tout le monde est devenu un voyou et les principes sont ceux d'un âne.
Nous avons le cœur ensanglanté et meurtri, la douleur est constante et est devenue de la rancœur.
Mais tu vois, je suis toujours debout, je suis devenu un homme pour moi, par ma parole.
Nous sommes sous terre, mais de cette épaisseur de moustache, ceux que tu frappes, tu dois les laisser refroidir.
En résumé, je le dis clairement, mon pote
Nous sommes nés dans la rue, pas dans les familles. Ces blessures que tu vois sont les difficultés de la vie.
Nous n'avons jamais vu de larmes, nos sources sont taries, alors ne te vois pas comme moi, jolie poupée.
Ne me regarde pas avec mépris, chaque fois que j'ai voulu me reconstruire, je n'ai pas pu.
Joli garçon, ne fais pas de rap avec grâce, je suis une balle de feu, ne joue pas avec le gaz.
Les jours ont passé un par un, nous sommes devenus des hommes et nous avons appris à ne pas montrer nos blessures.
Alors nous nous sommes jetés à l'eau et nous sommes devenus sans masque, qui ne se rend jamais, même une seule fois.
Nous ne valions rien et nous ne valons toujours rien, mon pote. Nous avons une loyauté qui est inégalée.
Mon esprit avec son contenu subtil, ce monde n'a aucune valeur pour lui.
Mon pote, pas de divertissement à part les policiers. Nous avons construit la sécurité autour de nous.
Ils s'amusent et nous avec nos houris. Nos poches sont pleines, nous sommes amis avec la rue.
Nous sommes en colère, envers ceux qui s'attaquent à notre honneur, avec nos propres yeux.
Ils étaient si ouverts que nous avons vu que le morceau était gras, des histoires derrière les histoires, des paroles sans valeur.
Ferme-les tellement que ton testicule gauche se déforme, je le dis franchement.
Oui, mon pote, nous avons coupé les deux oreilles pour ne pas entendre les leçons, nous les avons vues.
Avec le courage d'un homme, nous sommes arrivés après les loups, nous les avons dépassés, dis-moi où tu en es, lâche.
Tout le monde est devenu voyou, bravo, alors un peu de travail sans argent, quelques fois.
Tu frappes pour te faire taper avec le manche du fouet de Jabar, c'est bien d'être un peu toi-même, un gros porteur.
Ne me regarde pas avec mépris, chaque fois que j'ai voulu me reconstruire, je n'ai pas pu.
Joli garçon, ne fais pas de rap avec grâce, je suis une balle de feu, ne joue pas avec le gaz.