Текст и перевод песни Hojat Ashrafzadeh - Khademan Khatoon

Khademan Khatoon

من زبان بی زبانی های دستی نا امیدم
تو شهید قتل گاه و به یاد حنجرت هر دم شهیدم
تا گلویم زنده کرده کوچه در کوچه چیام حنجر خشک شما را
تا به من دادی نوای دلنوا را
چشم گریان مانده بر در تا ببیند روی ماه ساقی عطشان دشت کربلا را
روز محشر با دو چشم خسته از اشک مکرر
مثل دیروز و همیشه مثل فردا منتظر میمانم آیا
منتظر میمانم آیا
میشناسی خادمت را میشناسی خادمت را

Khademan Khatoon

Je suis la voix des mains désespérées, celles qui ne peuvent plus parler
Tu es le martyr du champ de bataille, et chaque instant je suis martyr en pensant à ta gorge tranchée
J'ai parcouru les rues, criant à tue-tête, jusqu'à ce que ma voix, comme la tienne, soit rauque
Jusqu'à ce que tu me donnes une mélodie douce à mon cœur
Mes yeux pleurent, fixés sur la porte, attendant de voir le visage de la lune, le serviteur assoiffé du désert de Kerbala
Le jour du jugement, avec mes yeux fatigués de pleurs incessants
Comme hier, comme toujours, comme demain, j'attendrai, est-ce que
J'attendrai, est-ce que
Tu reconnais ton serviteur, tu reconnais ton serviteur ?