Текст и перевод песни Homayoun Shajarian - Moshtaghi

من اندر خود نمییابم که روی از دوست برتابم
بدار ای دوست دست از من که طاقت رفت و پایابم
تنم فرسود و عقلم رفت و عشقم همچنان باقی
و گر جانم دریغ آید نه مشتاقم که کذابم
نگفتی بیوفا یارا که دلداری کنی ما را
الا گر دست میگیری بیا کز سر گذشت آبم
زمستان است و بیبرگی بیا ای باد نوروزم
بیابان است و تاریکی بیا ای قرص مهتابم
ببند ای یار بر رویم دری از هر که در عالم
که دل با دوست مشغول است و زحمت بر نمیتابم

Я не могу найти себя, чтобы отвернуться от своего друга.
Держи меня дома, о друг.
Я так устала и сошла с ума, и моя любовь осталась.
И если моя жизнь отвергнута, я не могу долго ждать.
Ты не говорила мне, биота, утешать нас.
Давай, Каз, у меня закончилась вода.
Зима и безмятежный ветер света.
Это пустыня, и там темнота, Ну же, мой Лунный свет.
О, мой дорогой пророк (Мохаммед, мир и благословение ему), закрой мне дверь от каждой души.
Друг занят, и я не беспокоюсь.