Текст и перевод песни Homayoun Shajarian - Shab setareh kosh

Shab setareh kosh

چرا به باغ شاخه ای گلی به سر نمی زند
چه شد که در بهار ما پرنده پر نمی زند
چه وحشت است راه را که کس بر آن نمی رود
چرا کسی چراغ جان به رهگذر نمی زند
نشاط عشق رفت و در برین سرای بسته شد
کنون به غیر غم کسی دگر به در نمی زند
شب ستاره کش همی نشسته روی سینه ام
به لب رسیده جان ولی دم سحر نمی زند
شکوفه امیدم و غمم سیاه می کند
مرا خزان نمی برد مرا تبر نمی زند

Night of the Star Slayer

Why does no branch in the garden bear a flower?
How is it that in spring no bird takes flight?
How desolate is the road that no one walks?
Why does no one light a candle for the passerby?
The joy of love has gone, and the door to the heavenly realms is shut.
Now, besides sorrow, no one else knocks at the door.
The night of the star slayer sits heavy on my chest,
My soul is at my lips, but the breath of dawn does not come.
The blossom of my hope and my sorrow are turning black,
Neither autumn nor the axe can take me.