Текст и перевод песни Horytnica - Mały Powstaniec

Gdzie teraz jesteście dzieci kochane?
Co wami kieruje, czy jest to odwaga?
A może to tylko dziecinna zabawa -
Z patykiem w ręku na wroga iść.
Nie dane wam było młodością się cieszyć,
Z dzieciństwa swojego korzystać beztrosko.
Piękno tych dni zmieniło się w piekło
A potem już tylko nastała ciemność,
Umieraliście tak młodo,
Ulicami płynie wasza krew.
To stolica płonie w smutku,
śmierć zabiera wszystkie dzieci jej.
Oddajcie im młodośc, którą zabraliście,
Oddajcie im wolność, którą zhańbiliście,
Oddajcie im sny, w spokojnych ich domach,
Oddajcie rodziców, oddajcie znajomych.
Daliście starość, zabraliście młodość,
Daliście niewolę, zhańbiliście wolność,
Daliście domy doszczętnie zniszczone,
Zabitych rodziców, zabitych znajomych.
Choć te małe oczy łzami się zalały
Spoglądając na tych, co padają za nic.
W domach ich dziecinnych dominował rozkaz:
Do przodu uderzać, nie cofać, pozostać!
W twoich małych rękach, ogromny karabin,
A w kieszeni granat, w drugiej list do mamy.
Pałacyk Michla, Żytnia, Wola,
Bronią jej chłopcy od Parasola,
Choć na Tygrysy mają Visy,
To Warszawiacy, fajni urwisy są.
Choć tak bardzo chciałeś, listu nie napiszesz.
Poszarpane myśli w twojej głowie są.
Nic już nie pamiętasz, walczysz o swe życie
W śmierdzącym kanale, pośród wrogów stu.
Śpijcie słodko me aniołki,
Kule wroga już nie groźne wam.
Teraz już was nie dostaną
Wrogie szpony okupanta łap

Где вы теперь, дети мои?
Что движет вами, или это мужество?
Или, может быть, это просто детская игра -
С палкой в руке на врага идти.
Вам не дано было молодостью радоваться,
С детства своего пользуюсь беззаботно.
Красота этих дней превратилась в ад
А потом уже наступила тьма.,
Вы умирали так молодо,
По улицам течет ваша кровь.
Это столица горит в горе,
смерть отнимает у нее всех детей.
Верните им молодость, которую вы взяли,
Отдайте им свободу, которую вы опозорили,
Отдайте им мечты, в мирных их домах,
Верните родителей, верните друзей.
Вы дали старость, вы забрали молодость,
Вы дали рабство, вы опозорили свободу,
Вы дали домам полностью разрушенный,
Убитых родителей, убитых друзей.
Хотя эти маленькие глаза слезились
Глядя на тех, кто падает ни за что.
В их детских домах преобладал приказ:
Вперед бить, не отступать, оставаться!
В твоих маленьких руках огромная винтовка,
А в кармане граната, во второй письмо маме.
Дворец Михла, Ржева, Воля,
Защищая ее мальчики от зонтика,
Хотя на тигров есть визы,
Это варшавяне, классные оборванцы.
Как бы ты ни хотел, письмо не напишешь.
Рваные мысли в голове.
Ты больше ничего не помнишь. ты борешься за свою жизнь.
В вонючем канале, среди врагов ста.
Спите сладко, мои ангелы.,
Вражеские пули больше не угрожают вам.
Теперь они вас не получат.
Вражеские когти захватчика лап