Текст и перевод песни Immune feat. Chico Beatz - The Kid (Egglemon)

The Kid (Egglemon)

Chico on the beat
Αυτό είναι το παιδί, ένα παιδί σαν κι εμάς
Ένα παιδί που έχει μπερδέψει τις αξίες του από τα υλικά αγαθά
και τη σάπια κοινωνία που ζούμε
Ένα παιδί που πρέπει να ζήσει, ένα παιδί που πρέπει να ξυπνήσει

Το ξέρω καλά αυτό το παιδί,
το παιδί που δε κλείνει μάτι
Το παιδί που δε ξέρει να χάνει,
πώς μπορεί όλα αυτά και τα κάνει;
Σχέσεις από πορσελάνη πώς να εμπιστευτεί;
Και πώς να του πουν' "σ' αγαπώ",
αφού δε ξέρουν τι πάει να πει
Φυτοζωεί, χάνει ό,τι ωραίο,
μέχρι που σκάει το μοιραίο
Σε μια παραγγελία στη βροχή, το παιδί είχε τροχαίο
Άνοιξε τα μάτια στο νοσοκομείο αρκετά τραυματισμένος
Τώρα τα σκέφτεται όλα ξανά και ξανά
δίπλα από έναν πλούσιο και ένα γέρο
Κοστούμι, ρολόι, χρυσαφικά βλέπει με μια κλεφτή ματιά
Καλοντυμμένα παιδιά σιμά του λένε πως όλα θα πάνε καλά
Του αφήνουν στο χέρι λεφτά και δυό νοσοκόμες απίκο
Και τότε το παιδί έκανε νόημα στον πλούσιο
για να τον συγχαρεί λίγο

Και 'γω πετάω, δε θέλω να σκέφτομαι,
δε θέλω να βλέπω
Θέλω να νιώθω πιο σίγουρος, όχι όλο να μαντέυω
Δε θέλω να ελέγχομαι, δε θέλω να ξέρω
Δε θέλω να αναγκαστώ να ζήσω όλα αυτά που αποφεύγω
Αγκομαχώ, ακροβατώ, νυχτοπερπατώ,
σφυχτά το χέρι σου κρατώ, αγναντεύω και αναπολώ
Πόσες στιγμές μου γίνανε μάθημα,
πόσες μου κάναν' κακό, και πόσες καλό;
Πόσες στιγμές με κάνανε πάντα να διεκδικώ,
να έχω αυτό το μυαλό, ε;

Ο πλούσιος λέει
"μη μπερδεύεσαι, δε θα 'πρεπε έτσι να με χαιρετήσουν
Μα δεν ασχολήθηκα ποτέ μαζί τους και ίσως αυτά μου αξίζουν
Λίγες βόλτες, λίγα παιχνίδια, πολλά λεφτά, όλα καλά νόμιζα
Μα τώρα τα ίδια μου τα σπλάχνα με πληρώνουν με το ίδιο νόμισμα"
Το παιδί αποκρήθηκε πως υπερβάλλει,
να ηρεμήσει, να μην είναι δύστυχος
Μα είναι και αυτός θύμα της κοινωνίας,
θύμα στο παιχνίδι του συστήματος
Γιατί σκεφτόταν πως πολλές φορές
παίζει μεγάλο ρόλο το συμφέρον
Η μοίρα του 'παιξε τρελό παιχνίδι
μόλις γύρισε να δει το γέρο
Ένα παλικάρι όρθιο δίπλα του,
και μια γρία με κλαμμένο μάτι
Ο άντρας λέει
"πάμε να φύγουμε μάνα, ο γέρος δε θα τη βγάλει"
Και τότε η γυναίκα σηκώνει ανάστημα
μ' όλη τη δύναμη που 'χει
Και γυρνάει και κολλάει στον γιόκα της, ένα αξέχαστο χαστούκι
"Μακάρι να ήσουνα αλλιώς" του λέει
"δεν έχω χρόνο να εξηγήσω"
"50 χρόνια είμαστε μαζί, και τώρα θες να τον αφήσω;"
Το παλικάρι από τη ντροπή έκανε να φύγει μα έκατσε κάτω
"Εδώ είμαι αγάπη μου" του είπε,
τον άγγιξε, "δε φεύγω, πού να πάω;"
Και τότε το παιδί μας κατάλαβε,
πως δεν είναι άτροτος
Δε κυνηγάει πια τα φράγκα,
Oκυνηγάει να γίνει καλύτερος άνθρωπος
Κι αν θέλει να νοιάζεται, να ζει, να μοιράζεται
Θα ξέρει πως υπάρχουν πράγματα που ούτε πουλιούνται ούτε αγοράζονται

Και 'γω πετάω, και 'γω πετάω, και 'γω πετάω
Short story, real life, Immune

Και 'γω πετάω, δε θέλω να σκέφτομαι,
δε θέλω να βλέπω
Θέλω να νιώθω πιο σίγουρος, όχι όλο να μαντέυω
Δε θέλω να ελέγχομαι, δε θέλω να ξέρω
Δε θέλω να αναγκαστώ να ζήσω όλα αυτά που αποφεύγω
Αγκομαχώ, ακροβατώ, νυχτοπερπατώ,
σφυχτά το χέρι σου κρατώ, αγναντεύω και αναπολώ
Πόσες στιγμές μου γίνανε μάθημα,
πόσες μου κάναν' κακό, και πόσες καλό;
Πόσες στιγμές με κάνανε πάντα να διεκδικώ,
να έχω αυτό το μυαλό, ε;

The Kid (Egglemon)

Chico on the beat
This is the kid, a kid like us
A kid who's messed up his values because of material goods
and the rotten society we live in
A kid who needs to live, a kid who needs to wake up

I know this kid well,
the kid who doesn't close his eyes
The kid who doesn't know how to lose,
how can he do all these things?
How can he trust porcelain relationships?
And how can they tell him "I love you",
since they don't know what it means
He vegetates, loses everything beautiful,
until the fatal one explodes
On an order in the rain, the kid had an accident
He opened his eyes in the hospital quite injured
Now he's thinking it all over and over again
next to a rich man and an old man
Suit, watch, gold jewelry, he sees with a furtive glance
Well-dressed kids next to him say everything will be alright
They leave money in his hand and two nurses on point
And then the kid gestured to the rich man
to congratulate him a little

And I'm flying, I don't want to think,
I don't want to see
I want to feel more confident, not always guessing
I don't want to be controlled, I don't want to know
I don't want to be forced to live all the things I avoid
I'm gasping, I'm balancing, I'm walking at night,
I hold your hand tightly, I gaze and reminisce
How many moments became a lesson to me,
how many did me bad, and how many good?
How many moments made me always claim,
to have this mind, huh?

The rich man says
"don't get confused, they shouldn't have greeted me like that
But I never dealt with them and maybe that's what I deserve
A few rides, a few games, a lot of money, I thought everything was fine
But now my own guts are paying me with the same coin"
The kid replied that he was exaggerating,
to calm down, not to be miserable
But he is also a victim of society,
a victim in the game of the system
Because he thought that many times
interest plays a big role
Fate played a crazy game on him
as soon as he turned to see the old man
A young man standing next to him,
and an old woman with a tearful eye
The man says
"let's go mom, the old man won't make it"
And then the woman rises
with all the power she has
And turns and sticks to her son, an unforgettable slap
"I wish I was different" she says
"I don't have time to explain"
"We've been together for 50 years, and now you want me to leave him?"
The young man, out of shame, tried to leave, but sat down
"I'm here my love" he told her,
he touched her, "I'm not leaving, where should I go?"
And then our kid understood,
that he's not insensitive
He no longer chases the money,
He chases to become a better man
And if he wants to care, to live, to share
He will know that there are things that are neither bought nor sold

And I fly, and I fly, and I fly
Short story, real life, Immune

And I'm flying, I don't want to think,
I don't want to see
I want to feel more confident, not always guessing
I don't want to be controlled, I don't want to know
I don't want to be forced to live all the things I avoid
I'm gasping, I'm balancing, I'm walking at night,
I hold your hand tightly, I gaze and reminisce
How many moments became a lesson to me,
how many did me bad, and how many good?
How many moments made me always claim,
to have this mind, huh?